welcome in the underworld, sweety

~51~

Op het vliegveld gingen Sarah en de kinderen naar de wc. Jennifer, ik en Mike werden opeens opgepakt. We werden naar de beveiliging gebracht en toen naar de politie. Ik eiste dat ik mijn kinderen zag. Na een week mocht ik ze eindelijk zien. Ik zat weer in een kamertje waar ik vorige keer ook had gezeten. Ik wachtte op de kinderen en Sarah. Na een tijdje ging de deur open en Sarah kwam binnen samen met de kinderen. De kinderen renden op me af. Ze knuffelde me. Ik was blij dat ik mijn kinderen weer zag. En Sarah natuurlijk ook. Sarah bleef een paar meter voor de tafel stilstaan. Ik keek haar aan, 'hello sweety.'

'Tweede keer' zei ze.

Ik grinnikte, 'en ik herhaal het nog eens. Als ik uit de gevangenis kom dan kom ik je halen. Maakt niet uit wie ik daarvoor uit de weg moet ruimen!'

Ze zuchtte, 'jij komt hier niet meer uit. Daar zorgen we wel voor.'

Ik lachte, 'sweety je weet dat ik er alles aan doe zodat ik weer bij je kan zijn.'

Ze rolde met mijn ogen, 'ik heb genoeg van dit gesprek. Kinderen we gaan.'

De kinderen gaven me nog een knuffel voordat ze achter Sarah aan naar buiten liepen. Ik keek ze met samengeknepen ogen na. Ik zou ze wel weer vinden als ik uit de cel was. De vrouw bracht me terug naar mijn cel. Daar wachtte ik op de uitspraak. Ik kreeg twaalf jaar cel. En in die twaalf jaar kreeg ik de kinderen en Sarah niet te zien omdat Sarah het niet wilde. Jammer genoeg. Maar ik zou er wel achter komen waar ze waren!