Sisters

3ο Κεφαλαιο

-Χρήστο;
-Τι κανεις εδώ τέτοια ώρα;
-Εσύ τι είναι αυτά που κάθεσαι και μου γραφείς! Του απάντησε.
-Δεν σε καταλαβα
Ο Χρήστος ήταν από τα παιδιά του ορφανοτροφείου όπου οι γονεις τους δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν κι έτσι....Ήταν καλός φίλος των δύο κοριτσιών
ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια στην Φωτεινή
-Δεν σε καταλαβα. Είπε κοιτάζοντας την στα μάτια.
-Χτες δεν μου εστειλες μήνυμα από άγνωστο;
-Πας καλά;; Της είπε
Ή Φωτεινή τον πίστεψε ήταν αρκετά πειστικός και δεν της είχε δώσει δικαιώματα ότι ξέρει....το μυστικό της!!
-Ή Ελπίδα τι κάνει;
-Αύριο θα πρωτοπάει στην σχολή. Με ενα περίεργο βλέμμα του απάντησε.
-Και για τι κανείς έτσι; Ζηλεύεις που πάει για δικηγόρος;
-Καμία σχέση...Την έχω σαν αδελφή μου αλλά πάντα είχε πιο πολλά.
-Τι παραπάνω;
-Καλύτερα ρούχα,πιο ωραία μαλλια, μάτια,καλύτερη συμπεριφορα...Από μικρές όλα τα κομπλιμέντα στην Ελπίδα!!
-Σας αγαπάνε το ίδιο κι δεν αλλάζει. Της απάντησε.
Το απόγευμα κύλησε γρήγορα και ωραία κάνοντας βόλτες στους δρόμους της συμπρωτεύουσας.
-Πήγε εννιά θα ανησυχούν. Του είπε.
-Εγώ φταιω σορρυ. Πρέπει να γίνεις καλά.
Γύρισε "σπίτι" όπως το αποκαλούσε ή Φωτεινή. Άλλο ενα μήνυμα από άγνωστο ήρθε ξανά εκείνο το βράδυ στο κινητό της."Τα καλά κορίτσια γυρνάνε νωρίς σπίτι τους" Ήταν βέβαιο οτι κάποιος την παρακολουθούσε..