Sisters

13οΚεφάλαιο

-Και γιατί ρε παιδί μου δεν αφήνεις το Μιχάλη με την Ελπίδα και να πας παρακάτω;; Της είπε η Εύη.

-Τόση ώρα που ήταν εδώ την έβλεπα και σκεφτόμουν να την αφήσω να το ζήσει όμως όταν είδα τον άλλον να την φιλάει και να την λέει αγάπη του...τότε φούντωσα και μεγάλωσε ο θυμός μέσα μου.Της είπε η Φωτεινή και είχε βουρκώσει.

-Τότε γιατί δεν μιλάς στην Ελπίδα; Να της πεις ότι είσαι ερωτευμένη μαζί με τον Μιχάλη εδώ και εφτά μήνες; Της πρότεινε η Εύη.

-Γιατί δεν θέλω να με λυπηθεί και να το πάρει πάνω της ότι αγάπησε εκείνην ο Μιχάλης...εγώ θα τον διεκδικήσω αθόρυβα... Της απάντησε η Φωτεινή θυμωμένα.

-Εντάξει τώρα ηρέμησε....το απόγευμα θα φύγουμε κοιμήσου. 

Το απόγευμα η Φωτεινή όντως θα έβγαινε από το νοσοκομείο και η Ελπίδα ακόμα δεν την είχε επισκεφθεί παρά την χθεσινή υπόσχεσή της. Η Φωτεινή ήταν εκνευρισμένη με την Ελπίδα αλλά κάποιες φορές επικρατούσε η λογική στις σκέψεις τις ''τι φταίει και εκείνη αφού δεν της είχα πει τίποτα..τα νύχια της να μύριζε''μουρμουρούσε στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Έφτασε η ώρα να φύγουν και να ξεκινήσει η Φωτεινή να πολιορκεί τον Μιχάλη. Το είχε πάρει απόφαση.

-Τελικά η Ελπίδα δεν ήρθε μάλλον θα αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του αγαπημένου της.Είπε η Φωτεινή με ειρωνεία και τακτοποιούσε τα ρούχα της στο σακβουαγιάζ.

-Έλα τελείωνε πάμε. Της είπε η Εύη

Και έφυγαν από το νοσοκομείο και πήγαν σπίτι. Η Ελπίδα ακόμα δεν είχε επικοινωνήσει και η Φωτεινή δεν ανησυχούσε καθόλου ούτε μπήκε στον κόπο να την πάρει τηλέφωνο.

-Φωτεινή...στην πόρτα είναι ο Χρήστος και επιμένει να σε δει. Είπε η Εύη.

-Πες του να ανέβει πάνω.

Ο Χρήστος ανέβηκε στο δωμάτιό της και την αγκάλιασε. Η Φωτεινή ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά του.

-Πως είσαι τι κάνεις; Την ρώτησε κρατώντας τα χέρια της.

-Προσπαθώ Χρήστο....προσπαθώ.Του απάντησε κοιτώντας κάτω.

-Τι έχεις;; Ποιος σε πήραξε πες πες μου τώρα!

-Ηρέμησε και θέλω να μου κάνεις μια χάρη.Του είπε κοιτώντας τον στα μάτια.

-Τι χάρη.. πες.

-Λοιπόν Χρήστο μου.... Θέλω να..να εξαφανίσεις την Ελπίδα. Όταν όμως λέω να την εξαφανίσεις δεν εννοώ να την σκοτώσεις.Απλά....να την πας κάπου για κάποιο διάστημα και πρόσεξε μην σε καταλάβει. 

-Τι θες να κάνω;; Γιατί;; Την ρωτούσε σαστισμένος με ανοιχτό στόμα.

-Καν΄το εσύ και όταν το κάνεις θα είμαι μαζί σου.Δεν σου αρκεί αυτό; Τον ρώτησε χαμογελώντας.

-Θα κάνω ότι άλλο μου ζητήσεις αλλά όχι αυτό.Δεν είμαι τέτοιος και την Ελπίδα την έχεις σαν αδερφή σου είστε πολύ δεμένες γιατί να το κάνεις αυτό;

-Σε παρακαλώ...κάντο για χάρη μου.Και η κολλητή μου θα πάρει ένα ωραίο μάθημα.... θες να είμαστε μαζί ή όχι;

-Εντάξει..πες μου τι θες να κάνω.

Η Φωτεινή εξήγησε στον Χρήστο ό,τι είχε σκεφτεί για την εξαφάνιση της Ελπίδας. Θα την άρπαγε από το δωμάτιο που έμενε στην εστία σε δύο μέρες αργά το βράδυ.Το μέρος που θα την πήγαινε το είχε αφήσει να το βρει ο Χρήστος. Έπρεπε να είναι κάπου ερημικά χωρίς σπίτια γύρω.Τώρα όσο για το πόσο θα την κρατούσε εκεί εξαρτώταν από την Φωτεινή.

-Θα σου πω εγώ πότε θα την αφήσεις και τον τρόπο που θα την αφήσεις.Του είπε.

-Και με τις σπουδές της; η δουλειά μου στην Θεσσαλονίκη;

-Πάρε άδεια από το γραφείο που δουλεύεις και όσο για τα μαθήματά της είναι τόσο καλή που θα αναπληρώσει τα κενά της σε ελάχιστο χρόνο....Μην σκέφτεσαι τις λεπτομέρειες. Του είπε ρίχνοντας ένα μικρό γελάκι.

Τα είχαν σκεφτεί όλα.Την επόμενη μέρα συζητούσαν για αυτό έτσι ώστε να γίνουν όλα σωστά και η Ελπίδα να μην καταλάβει ποιος είναι αυτός που την κρατάει. Ο Χρήστος τα έκανε όλα αυτά με βαριά καρδιά. Δεν ήθελε να το κάνει και ειδικά σε μία κοπέλα που είχαν μεγαλώσει μαζί και ήταν φίλοι. Όμως αγαπούσε την Φωτεινή του από την εφηβεία και ήθελε να είναι μαζί της....