Sisters

4ο Κεφαλαιο

24 Μαϊου 2013
Ένας μήνας μετά και ή Φωτεινή έφευγε κι αυτή για την Αθήνα....
Μηνύματα είχαν πάψει να έρχονται στο κινητό της.
-Μην με ξεχάσεις! Θα έρθω να σε βρω. Της είπε ο Χρήστος πιάνοντας τον ώμο της.
-Χαχα...δεν ξεχνιέσαι εσύ θα σε περιμένω.
-Πάρε κι αυτά για την καινούργια σου ζωή. Κρατώντας έναν φάκελο με χρήματα την αποχαιρέτισε ή κα Μαρία.
-Σε ευχαριστώ πολύ Μαρακι μου
Τους αγκάλιασε όλους έναν προς έναν με βουρκωμενα ματια.
"Σαν χτες θυμάμαι που με κρατούσες από το χέρι και με πήρες απο την πόρτα Μαρακι.... Και σήμερα φεύγω..."
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο πήρε την βαλίτσα της και περίμενε ταξί. Ωστόσο μια καλοντυμένη και γοητευτική κυρία στεκόταν δίπλα της.
-Ταξί περιμένεις; Την ρώτησε.
-Εε ναι...κι εσείς να υποθέσω!
-Ναι...της είπε πιάνοντας το κεφάλι της σαν να πονούσε..
-Είστε καλά μήπως χρειάζεστε κατι;
-Όχι κορίτσι μου από το ταξίδι είναι...Εύη Δημήτριου Συστήθηκε δίνοντας το χέρι της
-Φωτεινή Ιωάννου χαίρομαι πολύ.
Ή Φωτεινή θα συναντούσε την Ελπίδα εκείνο το βράδυ στο ξενοδοχείο. Όμως μοιράστηκε το ταξί με την γυναίκα που γνώρισε κι την φιλοξένησε στο σπίτι της.
Ή Δημητρίου ένιωθε οικειότητα με την Φωτεινή και η Φωτεινή την εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή. Ένα όμορφο βράδυ πέρασε μέσα στην κουβέντα.
-Από που είσαι; Οι γονείς σου που ζουν;
-Δεν έχω γονείς! Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο της Θεσσαλονίκης. Συγνώμη που σας είπα πριν ότι ζουν στο εξωτερικό...λάθος μου!
-Δεν χρειάζεται να απολογίσαι..πως και...
-Ήμουν μικρή όταν η μάνα μου πέθανε. Δεν είχα άλλους συγγενείς.
Την κοιτούσε με επιμονή αλλά ευχάριστα. Λες και της κινούσε την περιέργεια κάτι πάνω στην Φωτεινή.
-Ξέρεις... Βλέπω επανω σου ομοιότητα με εκείνη...
-Με ποια;την ρώτησε με απορία ή Φωτεινή.
-Με την αδερφή μου...