Sisters

7ο Κεφαλαιο

Το επόμενο πρωί ήταν Σάββατο....Η Φωτεινή έκατσε στο σπίτι αφού δεν είχε κανονίσει κάτι εκείνο το πρωί. Εκμεταλλεύτηκε και την ευκαιρία να έρθει ακόμα πιο κοντά με την Εύη μαθαίνοντας για την οικογένεια της. Η Ελπίδα είπε να ξεσκάσει κάνοντας καμία βόλτα.
-Αλήθεια......ποτέ δεν σας Ρώτησα.
-Για ποιο πράγμα;
-Αν έχετε άλλους συγγενείς. Ξαδέρφια,ανίψια ή οποιονδήποτε άλλον. Και η αδερφή σας που ζει.
-Φωτεινή μου... Καποτε είχα μια αδελφή. Την Μαργαρίτα.
Απάντησε η κύρια Εύη
-Είχατε;;
-Πέθανε πριν είκοσι χρόνια και δυστυχώς άφησε πίσω της δύο μικρά παιδιά.
-Και.....τι απέγιναν που είναι τώρα;
-Δεν ξέρω γιατί όταν πέθανε ήταν μακριά η αδερφή μου. Αργησα να μάθω για τον θάνατο της.
Της απάντησε χαμηλώνοντας τα το βλέμμα της.
-Δεν ξέρω τι να πω....
-Έλα έλα πινε τον καφέ σου...και μιλά μου στον ενικό.
Ή Ελπίδα απολάμβανε την βόλτα της μέχρι που κατά λάθος έπεσε "πάνω" σε ένα παιδί.
-Συγνώμη δεν σε είδα. Του είπε.
-Δεν πειράζει και γω φταιω.
-Ελπίδα. Χαίρω πολύ
-Μιχάλης χαρηκα.
Ο καφές που ακολούθησε είχε σαν αποτέλεσμα να έρθουν πιο κοντά οι δύο νέοι. Ο Μιχάλης θα γνώριζε την κολλητή φίλη της Φωτεινής απόψε. Μόνο που δεν ήξερε ότι την είχε γνωρίσει ήδη. Ο κόσμος τελικά είναι μικρός και οι συμπτώσεις πολλές......