Among The Stars

Chapter 18

Chapter 18
Luckiest Guy

"You're going home now?" tanong sa akin ni Martin habang hinahabol ako pababa ng hagdan nila.

"Yes, Martin." sagot ko, without looking at him. "I'm going home."

"Why? Did Rona does something bad to you? Why, Lorraine? Bakit bigla-bigla ka nalang uuwi without even telling me why?" natataranta nang tanong sa akin ni Martin at nang makalabas na ako ng kanilang bahay ay hinawakan na nya ang aking braso upang mapigilan ako.

Napatigil naman ako't napahinga nang malalim saka sya nilingon na ngayo'y binabasa ang kung anumang nasa isipan ko.

"Tell me why, Lorraine.. I'm no Edward Cullen who can read minds." he almost begged.

"I have to go home now.." simpleng sabi ko.

"I already know that part." aniya. "Alam kong gusto mo nang umuwi pero hindi ko alam kung bakit at bigla-bigla mo nalang gustong umuwi lalo na't kakatapos nyo lang mag-usap ni Rona. Ang daming tumatakbo sa isipan ko na pwedeng dahilan. It's making me crazy trying to see you walk away."

Unti-unti kong hinarap si Martin nang makita ko ang kanyang mga matang nangungusap sa akin ay unti-unti na akong napapaniwala sa sinabi sa akin ni Rona bago ako tuluyang lumabas kanina sa study room.

"Before you leave.. may gusto pa akong sabihin sa'yo, Lorraine.." mahinahong sabi ni Rona matapos ko syang yakapin.

"Ano 'yun?" nagtataka kong tanong.

"Alam kong I'm not in the right place para sabihin sa'yo 'to.. but.. Kuya Martin likes you, Lorraine."

Bahagyang napaawang ang aking bibig nang dahil sa inamin sa akin ni Rona.

"H-Huh?.. Magkaibigan lang kami, Rona. Siguro'y masyado na kaming close kaya tingin mo may gusto sa akin si Martin." sabi ko.

"No, Lorraine.." umiling-iling si Rona. "Kilala ko ang pinsan ko. He's never been like that. Ngayon ko lang syang nakitang ganon sa babae, sa'yo lang."

"You must be mistaken, Rona--"

"Lorraine, I'm not." pilit nya. "Sinasabi ko 'to sa'yo dahil gusto kong malinawan ka sa nararamdaman sa'yo ng pinsan ko. I don't want to see him getting hurt. Gusto ko kapag nagkaayos kayo ni Cole.. ma-settle muna ang feelings ni Kuya Martin sa'yo. Alam kong wala syang balak umamin sa'yo kasi alam nyang wala naman syang pag-asa. Kasi alam nyang si Cole ang mahal mo."

"Hindi ko alam ang sasabihin ko kay Martin.." umiiling-iling na sabi ko.

Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinasabi sa akin ni Rona. Kung totoo man ay hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Martin about that lalo na't wala naman syang sinasabi or inaamin sa akin about his feelings. Ayoko syang pangunahan pero kung totoo'y alam kong kailangan kong linawin sa kanya na hanggang magkaibigan lang kami. There's nothing more to that.

"Kailangan kong makausap si Isaac, Martin." sabi ko sa kanya at agad syang tumahimik.

Ang tensyonadong si Martin ay unti-unti na ring kumalma't napabuntong hininga sya.

"I'll take you home later.. Let's eat first. I'll cook for you." mahinahon na nyang sabi.

"Kailangan ko na syang makausap, Martin." pilit ko. "Hindi na makakapaghintay 'to."

"I know, Lorraine.. but please.. spend more time here with me. Spend more time with me bago ka umuwi sa kanya." nakikiusap nyang sabi.

"Pero, Martin--"

"This might be the last time na makakasama kita ng ganito, Lorraine.." malungkot nyang sabi. "Kaya please lang.. please. Be with me for the rest of the day. Ihahatid din kita pauwi."