Zacht viel ik achterover in de kussen van het bed of wat je een bed moest noemen. Ik onderbrak onze kus omdat ik voelde dat ik elk moment kon gaan overgeven. Zo snel als ik kon sprong ik uit bed en liep richting de badkamer. Ik was net op tijd bij de wc. Ondertussen was Louis de badkamer al binnen gelopen. Ik spoelde alles door en liet me op de wc neerzakken. " Wat is er toch met je?" vroeg Louis. Ik dacht even diep na wanneer moest ik nu weer ongesteld worden. Toen opeens viel het me in ik was twee weken te laat normaal was ook nooit te laat. Nee dit kon niet ik mocht niet zwanger zijn. Maar het kon niet anders ik had alle symptomen misselijkheid en heel rap moe. Wat kon er nog allemaal mis gaan met mij eerst ontvoerd worden en dan op gesloten zitten door twee creeps. " Selena?" hoorde ik Louis zeggen. Geschrokken keek ik op. "Hm er is niks aan de hand ik voel me gewoon wat misselijk." antwoorde ik en zette een nep glimlach op. " Wil je wat rusten?" vroeg hij. "Ja graag." zei ik en liep terug naar de kamer en sloot de deur achter mij. Direct daarna begon ik te huilen dit kon toch niet waar zijn. Huilend viel ik inslaap. Een paar uur later ging de deur open ik opende moeizaam mijn ogen die nog even moesten wennen aan het licht en zag dat Zayn Anne de kamer binnen gooide en de deur achter zich onmiddellijk weer sloot. Meteen begon ik weer te huilen. " Selena?" hoorde ik Anne vragen en ze kwam naast me zitten. "Wat is er toch met je?" vroeg ze lief. Ik trok het deken dat over mijn hoofd lag weg. "Ik ben denk ik zwanger." verder kwam ik niet. Uitgeput liet ik me in Anne's armen neervallen.
