With You

Kεφάλαιο 9

Σημείωση: Σας είχα υποσχεθεί ένα κεφάλαιο καλύτερο από το προηγούμενο αλλά δεδομένου ότι σηκώθηκα από το κρεβάτι στις 1:20 το χάραμα για να το γράψω δεν έχω ιδέα τι αποτέλεσμα βγήκε. Ελπίζω να σας αρέσει ;-)

Ένιωθα το κεφάλι μου ελαφρύ, τυλιγμένο με ένα ζαλισμένο πέπλο. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου αλλά τα βλέφαρα μου δεν υπάκουγαν. Το στομάχι μου γύριζε βίαια λες και το είχαν βάλει μέσα σε ένα πλυντήριο ρούχων. Κούνησα το κεφάλι μου και κατάφερα να ανοίξω ελάχιστα τα βλέφαρα μου. Ένα έντονο φως έσπασε το μαύρο που με περικύκλωνε κάνοντας τα μάτια μου να πονάνε λες και τα τρυπούσαν βελόνες. Τα έκλεισα γρήγορα και κούνησα το κεφάλι μου. Ολόκληρο το σώμα μου πονούσε, η παραμικρή κίνηση επώδυνη, λες και είχα μείνει ακίνητη για μέρες.

Σιγά-σιγά βρήκα το θάρρος να μισανοίξω τα μάτια μου. Τώρα το φως δεν ήταν τόσο άσχημο. Που ήμουν; Προσπάθησα να επεξεργαστώ την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν αλλά ήταν λες και τα γρανάζια του μυαλού μου κινιόντουσαν μέσα σε μέλι. Πολύ. Αργά.

Το τοπίο άρχισε να ξεδιαλύνει μέσα στην θολούρα. Λίγο καθυστερημένα, συνειδητοποίησα πως ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι, αλλά δεν ήταν το δωμάτιο μου. Οι τοίχοι του δωματίου μου ήταν βαμμένοι στο απαλό μοβ χρώμα της λεβάντας. Αυτό το δωμάτιο ήταν ένα ψυχρό γαλάζιο. Κάτι με έτσουζε στο δεξί μου χέρι και έστριψα το κεφάλι μου για να δω τι ήταν. Η κίνηση έστειλε μια σουβλιά πόνου στο πίσω μέρος του κρανίου μου που με έκανε να μορφάσω. Μια μεγάλη βελόνα ήταν καρφωμένη στο πάνω μέρος του χεριού μου, συνδεδεμένη με ένα πλαστικό σωληνάκι. Τι στο καλό; Χωρίς να καταλαβαίνω ακριβώς τι κάνω, την έπιασα με το άλλο μου χέρι και την τράβηξα βίαια, αφήνοντας μια μικρή κραυγή πόνου καθώς έβγαινε από το δέρμα μου τραυματίζοντας τις φλέβες από κάτω.

Αυτό τράβηξε την προσοχή του δεύτερου ατόμου μέσα στο δωμάτιο. Δεν είχα αντιληφθεί την παρουσία του μέχρι που σηκώθηκε από την πολυθρόνα στην οποία είχε αποκοιμηθεί και έτρεξε δίπλα μου.

''Δόξα τω Θεό, ξύπνησες'' είπε ο Τζέις με την ανακούφιση να πλημμυρίζει την φωνή του. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και υπήρχαν γκρίζες σκιές κάτω από τα μάτια του. Φορούσε τα ίδια ρούχα από το πρωί, μόνο που τώρα ήταν τσαλακωμένα. Για μισό λεπτό- ήταν το ίδιο πρωί;

''Τι έγινε;'' Η φωνή μου ήταν τραχιά και ο λαιμός μου γδαρμένος σαν να είχα καταπιεί άμμο.