The Normal Boy (NL Fanfic)

H.4

Heyy, nieuw hoofdstukiee.
!in dit hoofdstuk komt pesten voor in de vorm van vechten, en kan als heftig worden beschouwd!
Lees maar als je wilt :)

Joost p.o.v

Ik zie Link. Hij is zo lief en cute. Hij is pas net hier op school, maar hij is echt de beste vriend ever!

We zijn op school. Ik zie Link staan, alleen. Ik wil naar hem toe lopen, maar dat lukt niet. Dus ga ik naar tegen de muur aan staan. Harm en Jer staan er ook bij. De bel gaat, op naar Engels. Ik ga met Jer en Harm zitten. De les begint. De docent begint met het uitleggen van grammatica. Ik kijk naar Link, hij zit alleen. De uitleg is afgelopen, en de docent loopt het lokaal uit, hij moet nog wat printen. Meteen begint iedereen met elkaar te praten. Er vliegen pennen door de klas, allemaal vliegen ze naar 1 enkel persoon: Link. Pennen, propjes, potloden, gummen, alles. Alles vliegt naar Link toe Wat heeft iedereen toch? De docent komt terug en iedereen doet alsof er niets gebeurt is. Hoe dan?? Vraag ik mezelf af. Wat is er met Link? Waarom zit hij steeds alleen? De bel gaat voordat ik een antwoord kan verzinnen. Nu hebben we biologie. We zitten in groepjes van vier. Ik ga met Jer en Harm in een groepje zitten en we wachten af wie erbij komt. Link komt stil bij ons zitten. Ik glimlach naar hem, maar Link kijkt al de hele tijd naar beneden. Wat is er toch met Link aan de hand? Is hij echt zo verlegen? De hele les lang zegt hij niets, behalve een aantal keer zachtjes "ok" en "ja". De bel gaat, pauze. Ik, Jer en Harm lopen naar ons plekje. Ik kijk naar Link. Hij zit alleen, in een hoekje.
Als de pauze al even bezig is, zie ik vanuit mijn ooghoek drie grotere jongen naar Link toe lopen. Ik zie Link meteen ineenkrimpen. De jongens sleuren Link mee. De tranen stromen over Link zijn wangen. Ze slepen hem naar het midden van de aula, en veel mensen gaan er omheen staan. Ook ik, Jer en Harm. Het is alsof ik  geen controle heb over mezelf. Een van de drie jongens zegt iets, wat ik niet verstaan heb. Dan uit het niets schopt 1 van de jongens Link vol in zijn been. Link krimpt ineen. Een andere jongen schopt hem tegen zijn ribbenkast. De tranen springen in mijn ogen. Ik wil dit niet zien!! Maar ik kan niet anders. 1 van de jongens helpt Link overeind, maar een andere haakt hem pootje en Link val keihard op de vloer. Niemand die iets doet, niemand. Het lijkt eerder alsof iedereen aan het genieten is. Link krijgt weer een trap tegen zijn been. Ik zie langzaam op die plek een rode vlek vormen. Bloed. Ik hoor een paar mensen juichen. En weer krijgt Link een schop, deze keer in zijn zij. Link is aan het huilen. Nu schepen ze hen gewoon op random pleken. Link probeerde nog wel weg te komen, maar dat lukt hem niet. Link stopt met bewegen. Er zitten overal bloed vlekken. Op zijn kleren, op zijn gezicht, op de vloer. Waarschijnlijk is Link bewusteloos gegaan. Ik ben boos, en verdrietig. Waarom deed ik niets? Snel heb ik daar een antwoord op: ik kon niet. Ik heb geen controle over mezelf.
De drie grote jongens lopen weg. Ze laten Link liggen. Hij ligt daar doodstil. De tranen zitten nog steeds in mijn ogen en stromen over mijn wangen. "Waar heeft Link dit aan verdient?" snik ik zacht. "Hij is nieuw, verlegen en heeft geen vrienden" antwoord Harm. "En hij doet er niets tegen, daarom is hij een makkelijk doelwit voor hen" voegt Jer eraan toe, wijzend naar de drie grotere jongens. "We moeten hem helpen" zegt ik vastbesloten. Jer en Harm schudden van nee. "Straks moeten ze ons ook nog hebben" zegt Jer. Ik loop naar Link toe. Als eerste pak ik zijn hand, ik voel een lichte polsslag. Het bloed is al opgedroogd. Ik til Link op, hij is nog steeds bewusteloos. Ik zoekt de conciërge, maar kam hen niet vinden. Tranen springen in mijn ogen. Link ademt moeilijk. Ik voel zijn pols erg traag, en steeds trager. Ik leg Link op mijn schoot. De tranen stromen over mijn wangen. Link haalt steeds moeilijker adem. Ik knufel hem.
Ik paniek en huil. Ik weet niet wat ik moet doen. Hij verdiend dit niet! Niemand die me helpt en de conciërge kan ik niet vinden.
Link ligt stil. Ik pak zijn pols. Niets. Hij voelt koud aan. Zijn borst beweegt niet meer op en neer. Is Link dood? Ik probeer na te denken. Ik kijk naar Link. Er is iets... Iets anders dan het bloed... Iets anders dan dat hij niet meer ademt... Iets anders dan dat hij... Niet meer leeft.
Ik kijk van zijn voeten naar zijn hoofd. Dan zie ik het, hij heeft de muts niet op die ik aan hem heb gegeven. Er klopt iets niet...
Ik denk na... En na... En na... J
Het is iets wat, dit nep doet lijken... Ik concentreer me. Ik blijf me concentreren. Ik concentreer me zo hard dat ik hoofdpijn krijg. Dan word alles wazig... School wordt steeds donkerder. "Link" komt nog een soort van uit mijn mond.

Dan zie ik zwart.
Een paar seconde later is dat wit.
Ik knipper met mijn ogen. Ik probeer scherp te stellen. Ik ga rechtop in mijn bed zitten, en zur dat dit mijn eigen kamer is. Ik zucht opgelucht. Er is niets aan de hand, er is niets met Link. Ik denk na. Zou dit gebeurd zijn als ik, Jer en Harm geen vrienden waren geworden met Link? Waarschijnlijk wel...
Ik kijk op de klok: 6:02. Ik draai me om, en voel een klap. Van de grond. Ik zucht. Ik ben uit bed gevallen. Ik zucht weer en ga in bed liggen. Het lukt niet meer om te slapen. Ik pak een boekje, waarin ik normaal tekeningetjes maak. Maar nu schrijf ik mijn droom op.
Om 7:00 ben ik klaar met schrijven.
Tijd om aan te kleden. Ik ga aan tafel zitten en prop wat brood naar binnen. Ik spring op mijn fiets en fiets naar school. Ik zie Link en Jer al staan. Ik ren naar hen toe en knufel Link. Ze kijken een beetje raar naar me. Ik vertel hen mijn droom, ik zie dat ze schrikken. Ik zie ook dat bij Link de tranen in zijn ogen springen. Aan het einde zie ik ren traan over Link zijn wang lopen en ik geef hem een knuffel. Hij geeft mij een knuffel terug. Ik zie Jer er een beetje awkward bij staan dus wenk ik hem bij ons te komen staan. Nu knuffelen we met z'n vieren. Harm komt op nu school binnen lopen, en hij kijkt ons raar aan. Hij komt bij ons staan en ik vertel mijn droom. Ik zie dat Harm schrikt en we knuffelen hem. De bel gaat. We hebben Engels. We gaan met zijn vieren in een groepje zitten. Iedereen zit in het lokaal en de les begint.
Midden in de les moet de docent even weg, en hij loopt het lokaal uit.
Pennen vliegen door de klas. "Gelukkig zitten wij in de hoek" zeg ik tegen Link, Jer en Harm. Ze knikken. Wij zijn als enigen braaf aan het werk. "Auww!!" hoor ik Link, die naast me zit, ineens roepen. "Wat is er??" is direct mijn reactie. "Iets op mijn achterhoofd" zegt Link rustig, en hij draai zich om. Ik schrik. Bloed. "Link, het bloed" zeg ik verschrikt. Hij schrikt, en voelt aan zijn achterhoofd. Hij kijkt naar zijn handen. Die zien nu rood van het bloed. "Kom we gaan naar de EHBO". Link knikt, en we staan op. Link gaat meteen weer zitten en kreunt. "Ik ben duizelig" zegt hij zacht. Ik knik. "Je moet echt snel naar de EHBO". Ik help Link met opstaan. Ik leg zijn arm om mijn nek, zodat hij op mij kan steunen. Samen lopen we naar de EHBO. Link loopt erg moeilijk door zijn duizeligheid.
We zijn bij de EHBO, en de vrouw van de EHBO helpt Link zijn achterhoofd schoonmaken en ze doet er verband om heen. Terwijl ze dat doet stelt ze vragen zoals:
(Antwoorden zijn van Link)
Hoe heet je? Antw. Link, en dat is Joost
Hoe is het gebeurd? Antw. Waarschijnlijk gooide iemand een pen tegen mijn achterhoofd.
(Nu is het weer Joost)
" Link, gaat het goed?" Link knikt. "Het gaat al beter, maar ik heb wel hoofdpijn". De vrouw van de EHBO zegt: "Je mag wel in de docenten kamer op de bank liggen, als je dat wilt". Link knikt en zegt er snel bij: "Mag Joost bij mij blijven?". "Ja hoor, is goed" antwoord de EHBO vrouw. Link kijkt me aan en ik knik. "Ik blijft bij je" fluister ik zacht tegen Link. Hij glimlacht en zegt zachtjes: "Thanks"
We lopen naar de docenten kamer toe.
Als we er zijn haat Link op de bank zitten. Ik ga naast hem zitten. Link legt zijn hoofd op mijn schoot en gaat liggen. Hij doet zijn ogen dicht. Ik aai Link over zijn hoofd. Ik hoor de bel, maar dat maakt niet uit, we blijven toch uit de les. Na de pauze konden we proberen naar de les te gaan, had de EHBO vrouw gezegt. Ik leun naar achter, en voel dat Link in slaap is gevallen. Ik doe ook mijn ogen dicht en val half in slaap.
Ik wordt gewekt door de bel. Het is pauze. Ik maak Link rustig wakker. Hij doet zijn ogen open en kijkt me aan. "Heyy wakker worden" zeg ik zachtjes tegen Link. "Hooi" zegt Link zachtjes terug en hij rekt zich uit. Samen lopen we naar het plekje toe waar Jer en Harm al zitten. "Heyy" zeg ik. "Hooiii" antwoord Harm. "Hoe gaat het?" vraagt Jer. "Goed, heb hoofdpijn" zegt Link. "De EHBO vrouw heeft gezegt dat hij na de pauze de les weer in kan" zeg ik. Jer schud gelijk nee. "Na de pauze hebben we gym, ik denk niet dat het slim is als Link gaat salto springen" zegt Jer meteen. "Ooww ja.." zeg ik. Daarna is het stil en we eten ons pauze eten op. De bel gaat. We gaan naar gym. Ik een Link lopen meteen naar de gym docent. "Link kan niet met gymmen" zeg ik. Link knikt. "oké dan mag je aan de kant blijven zitten" zegt de docent aardig. We knikken. Link gaat aan de kant zien en ik gaat terug de kleedkamer in en kleed me snel om. Ik ga naast Link op de bank zitten. "Het komt goed Link, dat beloof ik" fluister ik tegen Link. Hij knikt en glimlacht.
"Vandaag gaan we weer salto springen, zet het maar net zi klaar als vorige les!" roept de gym docent. Ik sta op en help met klaarzetten. Het gaat best oké. De tip salto. Link zegt steeds bij mij, Jer en Harm Joe we het doen, en wat we kunnen verbeteren. Na een tijdje roept de docent: "oké, nu gaan we opstelling 1 veranderen. Jullie moeten de kast en de banken weg halen. Ik blijf er bij staan om je op te vangen als het mis gaat". Ik, Jer en Harm gaan in rij twee staan. " Wow dat durf ik echt niet, dit gaat nu net goed" zeg ik lachend tegen Jer en Harm. Ze lachen met me mee. Als gaat goed totdat...

Mwuhahaha cliffhanger
Maar wees niet boos want dit waren bijna 1900 woorden
Zie dit maar als een soort kerst special.
Dusss
Nog merry christmas
Laterrrr

Ik heb er nog een paar zinnen aan toegevoegd, alsjeblieft.
Nu zijn het 1970 woorden.