Chapter 21:M

81 8 0
                                    

-Joy-

      Hindi ko na alam pa ang gagawin ko, kung patatawarin ko pa siya o sadyang kakalimutan na. The next day ay nakita ko siya na pumunta dito.

        "Hindi mo alam kung gaano mo ako sinaktan. Kaya sumama ka sakin. May pupuntahan tayo." Nagulat ako sa sinabi niya.

      Wala na man akong nagawa dahil mahal ko nga talaga siya. Nakarating kami sa isang lugar na pamilyar sakin at yun ay ang bahay ng kanyang lola. "Alam mo? Dito ko inisip na titira tayong pamilya, na dito manirahan hanggang sa tumanda tayo. Pero nawasak lahat ng mga pangarap na yun. Pero ngayon, nandito ulit ako. Naging marahas. Lahat na nang masama na subukan ko na. Pero ngayon lang talaga na bumalik ka? Mahal parin talaga kita."

      "Alam mo? Hindi mo na kailangan sabihin pa yan. Dahil mahal parin kita. Hanggang ngayon. Noon na naghiwalay tayo. Hindi ko maintindihan ang sarili na para bang nababaliw dahil hindi kita nakikita. Kaya naman ngayon sasabihin ko ito sayo. Mahal na mahal kita. Walang magiiba sa pagmamahal ko sayo. Magpawalang hanggan." Niiyak na kaming dalawa. Hindi na namin alam ang gagawin namin.

      "Hahha..  Alam ko yun. Kaya naman alam kong mahal parin kita, na ikaw lang sa kahit ano man ang mangyari. Kaya. Magpakasal na tayo?"

     "Ha? Anong..." Nagulat ako ng bigla siyang lumuhod.

      "Joy.. Remember this day. This day that i will ask you to marry the guy in front of you. Who's willing to take you forever what ever happens to us. That even the challenges that wilm come will be solved. Will you marry me joy?" Naiiyak na kaming dalwa. Hindi ako makasagot sa sobrang tuwa na natutuwa kasi kami rin sa bandang huli.

    "Joy?"

      "Omg!"

     "Joy. Tatanggapin ko naman kahit ano ang sagot mo eh? Diba sabi ko sayo. Mahal kita kaya kahit ang desisyon mo ay masaya ako. "

     "Ano ka ba naman syempre alam mo naman ang sagot ko. Oo"

The Unfinished Song(revise)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon