Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 14

.........
Ετρεχα και ετρεχα για να τον πιάσω! ....... Είχαμε απομακρυνθεί από την αίθουσα του πάρτυ! Καθώς ετρεχα σκέψεις και συναισθήματα περνούσαν από το μυαλό μου! Τελικά είχα δίκαιο! Το όνειρο μου είχε βγει αληθινό, άρα και το άλλο ήταν αλήθεια? ....αλλά... Γιατί δεν μπόρεσα να το αλλάξω; Δηλαδή , γιατί δεν μπόρεσα να αλλάξω πορεία για να σταματήσω τον καυγά! Και επιπλεον , γιατί ήταν τόσο θυμωμένος ο Μπενετ ; Δεν του έκανα και τίποτα το σοβαρό! Βασικά δεν του εκανα τίποτα.Δεν φταιω εγω! Τι τον επιασε?Βασικά γιατί δεν με έσπρωχνε μια συνηθισμένη μέρα, μια μέρα στο διάλειμμα; Γιατί; Δεν πρόλαβα όμως να σκεφτώ κάτι άλλο γιατί τότε παρατήρησα ότι είχαμε απομακρυνθεί πολύ από την αίθουσα της γιορτής! Από την μια ήθελα να σταματήσω αλλά από την άλλη ήθελα να τον πιάσω και να αρχίσω να τον βαράω! Έτσι αφού η δεύτερη μου θέληση ήταν ισχυρότερη από την πρώτη συνέχισαν να τρέχω!......
Ειχαμε απομακρυνθεί υπερβολικά πολύ! Τώρα είχαμε πάει σε ενα μέρος του σχολείου όπου απαγορεύονταν οι μαθητες! Ήταν όλα σκοτεινά μόνο λίγο φως φαινόταν πιο μακρυά ...... Συνεχίσαμε να τρεχουμε! Εκείνη την στιγμή ο Μπενετ άρχισε να μειώνει ταχύτητα!εγώ δεν σταμάτησα! Τον επιασα από το μανηκι και βρέθηκα πιο μπροστά από αυτόν! Τότε σταμάτησαμε ! Ήταν εκεί ο Χάουαρντ Ρέιβεν! Είχα παγώσει! Το ίδιο και ο Αλέξανδρος του οποίου το μανηκι το κρατούσα ακόμα! Βρισκομασταν μπροστά από την πόρτα και Ολο το φως έπεφτε πάνω μας! Δεν ήθελα να με δει εκεί , αλλά ήταν αδύνατον να μην με παρατηρήσει!!! Είχα παγώσει! Δεν μπορούσα να κουνηθώ ! Κατι παράξενο συναίβει! Ο Ρέιβεν δεν με έβλεπε ! Τότε θυμήθηκα ! Το δεύτερο όνειρο ! Ο Ρέιβεν θα ήθελε να μπει στην πόρτα αλλά ήμουν εγώ μπροστά! Τώρα θα με καταλάβαινε σίγουρα! Τότε είδα κάτι που κανενός μυαλό δεν θα το πίστευε ! Το χέρι του ! Το χερι του Ρέιβεν ήταν έτοιμο να κατεβάσει το χερούλι της πόρτας για να ανήξει! .....κάτι που θα γινόταν κανονικά , αλλά ήμουν εγώ μπροστά. Άρα θα χτύπαγε το χέρι του στην κοιλιά μου .......όμως τότε ....... Το είδα! ....
...είδα το χέρι του να περνάει από μέσα από την κοιλιά μου!....σαν να ήμουν αόρατη...αλλά ναι! Ήμουν όντως αόρατη!το σώμα μου δεν φαινόταν , αλλά ήμουν σίγουρη ότι ήταν εκεί!..........................
..............
Ο Ρέιβεν άνοιξε την πόρτα.....μέσα ήταν ο κύριος Ντιμάρκ! Ο Ρέιβεν έκλεισε την πόρτα πίσω του και τότε γίναμε κανονικοί! Δηλαδή ορατοί! Ο Αλέξανδρος με κοιταξε παραξενεμένος! Σαν να είχε δει φάντασμα!
Πως το έκανες αυτό; Με ρώτησε
Εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου δείχνοντας του ότι δεν ηξερα!
Πίστεψε με! Είμαι το ίδιο παραξενεμένη με εσένα ! Είπα και κοίταξα από το ματακι της πόρτας! Στην αρχή δεν είδα τίποτα ! Είχε βάλει το κλειδι στην κλειδαρότρυπα και κλείδωνε ! Μετά όμως το έβγαλε και τότε μπορούσαμε να κοιτάξουμε! Είδα ότι είχα δει και στο όνειρο......έτσι έκανα στην άκρη και άφησα τον Αλέξανδρο να δει.......! Ύστερα θυμήθηκα αυτο που είχε γίνει προηγουμενος! Είχα γίνει αόρατη έτσι αφού το σκέφτηκα λιγο οπισθοχώρησα ελαφριά ! Ο Αλέξανδρος είχε σταματήσει και με κοίταζε! Αρχίσα να προχωράμε προς τον τοίχο!.... Το ενιωσα ....περνούσα από μέσα ! Την τελευταία στιγμή ο Αλέξανδρος μου έπιασε τον ώμο και πέρασε και αυτός μέσα από τον τοίχο! Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα βρισκομασταν μέσα στο δωμάτιο και τώρα ακουγαμε τι έλεγαν! Παρόλο που ήθελα να αφήσω τον Αλέξανδρο και να να αποκαλυφθεί, δεν το έκανα! Αντίθετα του επιασα το χέρι για να μην με αφήσει καταλάθος και γίνει πάλι ορατός!
Ειμασταν ακόμα αόρατοι και κάνεις δεν είχε καταλάβει ότι βρισκομασταν εκεί !
Δωσε μου το κλειδί ! είπε ο Ρέιβεν απηλητικά στον κύριο Ντιμαρκ! Ο κύριος Ντιμάρκ δεν έκανε τίποτα! Είπαααα,δωσε μου το κλειδί! Επανέλαβε, αυτή τη φορά πιο θυμωμένα!Και πάλι καμία κίνηση ! Μην με κανείς να στο ξαναπώ! Και όντως δεν χρειάστηκε να το ξαναπεί! Ο κυριος Ντιμάρκ του πέταξε ενα κλειδί,γκρίζο και φθαρμένο . Φαινόταν πολύ παλιό! Όμως ακόμα έκανε την δουλειά του! Ο Ρέιβεν το πήρε ικανοποιημένος! Ξεκλειδωσε την καταπαχτη! Οι δύο άντρες μπήκαν μέσα και κλείδωσαν την πόρτα! Τότε γίναμε πάλι ορατοί!
Αυτός ο άντρας εκβιάζει τον κύριο Ντιμάρκ! Ήταν το πρώτο πράγμα που είπε ο Αλέξανδρος μόλις έφυγαν! 'Για μισο, πότε ο Μπενετ εγινε "Αλέξανδρος"' σκεφτηκα
Ναι ! Και τον λένε Χάουαρντ Ρέιβεν! Του απαντησα!Λοιπόν ...τι λες.....να δούμε τι υπάρχει πίσω από την καταπαχτη;
εκείνος μου εγνεψε καταφατικά! Τότε τον επιασα απο το μπρατσο και γίναμε αόρατοι! Εγώ συγκεντρώθηκα ! Ξαφνικά αρχίσαμε να βουλιαζουμε ! Να περνάμε από μέσα από το πάτωμα και αμέσως βρεθηκαμε από κάτω! Αφού σιγουρευτηκα ότι δεν ήταν κάνεις εκεί τον άφησα!...
Αρχίσαμε να ψάχνουμε το δωματιο στο οποίο βρισκομασταν! Ήταν ένα σχετικά μικρό δωμάτιο ,το οποίο ήταν μάλλον παλιά αποθήκη! Είχε διάφορα κουτιά και μια βιβλιοθήκη με ελάχιστα βιβλία! Ανοιγαμε τα κουτιά ένα ένα! Όλα τα κουτιά ήταν γεμάτα με βιβλία! Ήταν σαν κάποιος ήθελε να τακτοποιήσει τα βιβλία και άφησε την δουλειά του στην μέση ή σαν να προσπαθούσε να βρει κάτι και το βρήκε....! Καθώς ψαχναμε ο Αλέξανδρος έπεσε κατω
Έλα εδώ! Μου φώναξε! Εγώ πλησιασα για να τον βοηθήσω .....
Κοιτά! Είπε και μου έδειξε μια ακόμα καταπαχτη! Τον επιασα από το μπρατσο και αμέσως βρεθηκαμε στην άλλη μεριά! Ακόμα δεν ξέρω ακριβώς πως το κάνω αυτό. Είχαμε πάει πολύ βαθιά!.... Τώρα ήμασταν σε ένα τελείως διαφορετικό δωμάτιο! Ηταν εντελώς άδειο! Το μόνο που υπήρχε εκεί μέσα ήταν ένας τεραστιος καθρευτης και μια ανοιχτή πόρτα που οδηγούσε , έξω από το σχολείο , στο δάσος! Πήγαμε να βγούμε έξω!.....με το που κοίταξαμε όμως ,ξαναμπηκαμε μέσα γιατί είδαμε τον καθηγητή Ντιμάρκ και τον Ρέιβεν να μαλώνουν ακόμα από έξω!
Τι θα κάνουμε ;;; Θα μας δουν!είπα !
Όχι αν είμαστε αόρατοι!είπε εκείνος!
Αμέσως του επιασα το μπρατσο και γιναμε αόρατοι! Τρεξαμε και τους πλησιασαμε για να ακούσουμε τι λένε!
Δεν έπρεπε να αφήνουμε οποιο δάσκαλο έχει τις ικανότητες να διδάξει σε αυτο το σχολείο !.....είπε ο Ρειβεν
Ότι πεις ...αλλά τουλάχιστον εμένα με υπολογίζουν!
Αχχ...φύγε από εδω Ντιμάρκ!είπε και ο κύριος Ντιμάρκ ήταν έτοιμος να φύγει...αλλά ο Ρέιβεν τον σταμάτησε ! Και αν το συνεχίσεις...θα έχουμε κακά ξεμπερδεματα! Είπε και τον άφησε επιτέλους να φύγει! Ο κύριος Ντιμάρκ γύρισε στο σχολείο , κλείνοντας την πόρτα πίσω του! Αντίθετα ο Ρέιβεν κατευθύνθηκε προς το δάσος ....μπήκε στο δάσος ...και χάθηκε σε αυτό!
Να τον ακολουθήσουμε! Είπα εγώ!
Αμέσως εισχωρησαμε στο δάσος ψάχνοντας για τον Ρέιβεν!....
...........