Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 33

Ελίζαμπεθ!!!!ακούω μια φωνή να με φωνάζει......

Ελίζαμπεθ!!!!ακούστηκε μια διαφορετική φωνή.......

Ελίζαμπεθ!!!!!με φώναξε μια άλλη φωνή.....

Κοίταξα γύρω μου!!! Βρισκόμουν στο δάσος.... Όλα ήταν σκοτεινά.....το δάσος ήταν ήσυχο και τρομακτικό , ως συνήθως!!! Γυρησα γυρώ, γύρω ....προσπαθώντας να καταλάβω απο που ακριβώς ακουγώντουσαν όλες αυτές οι άγνωστες φωνές.

Ελίζαμπεθ...ακούστηκε μια άλλη, διαφορετική φωνή και για πρώτη φορά μου ακούστηκε οικία! Ελίζαμπεθ!ξαναειπε η φωνή! Εψαξα να βρω αυτόν που μου μιλούσε ,γιατί τον είχα πεθυμήσει τόσο πολύ! Εδώ πέρα!!!μου λέει και εγώ γυρναω και βλεπω αυτόν που ήθελα τόσο πολύ να δω!

Αδερφούλα!!!της λέω και πάω να την αγγαλιασω! Τρέχω προς το μέρος της , τόσο ευτυχισμένη ,που τα μάτια μου δεν το πίστευαν ! Νόμιζα ότι βρισκόμουν σε όνειρο.... Πίστευα ότι αυτό το σχολείο είχε αλλάξει την αδερφή μου! Παλιότερα πίστευα ότι την είχε αλλάξει ο Κεβιν. Όχι...ο Κέβιν είναι αυτός που προσπαθούσε να την προστατεύσει τόσο καιρό! Είχε αλλάξει για κάποιον άλλον λόγο . Από αυτό το όνειρο δεν ήθελα να ξυπνησω ! Αγγαλιασα την αδερφή μου. Ήμουν τόσο πολύ χαρουμενη. Ξαφνικά όμως ενιωσα την αδερφή μου να χάνετε , να εξαφανίζεται! Γινόταν ένας μαύρος καπνός και χανόταν από την αγγαλια μου. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί! Κοίταξα μπροστά απορρώντας ! Η Λάνα ήταν εκεί! Πολύ πιο μπροστά από εμένα! Μα πριν από λίγο ήταν δίπλα μου! Αγνοησα ότι είχε γίνει και πήγα να την πλησιάσω! Ετρεχα προς σε εκείνη όταν κάτι με σταμάτησε! Ήμουν απόσταση περίπου ενός μέτρου από εκείνη αλλά ένα διάφανο τζαμί μας χώριζε! Νόμιζα ότι ήταν η ιδέα μου. Τεντωσα το χέρι μου και κατάλαβα ότι το τζαμί ήταν αληθινό! Κοίταξα την αδερφή μου... Φαινόταν φοβισμένη. Ήταν πιο χλομη από ότι συνήθως ..... Λάνα!!!της είπα... Αυτή όμως δεν με άκουγε! Η Λάνα φαίνεται ότι και αυτη προσπαθούσε να μου πει κάτι... Ούτε εγω όμως μπορούσα να την ακούσω!! Προσπάθησα να διαβάσω τα χείλια της ! "Βοήθεια" κατάφερα να διαβάσω!!! Από τι ήθελε να την βοηθήσω; Τι συνεβαινε ; Σήκωσε το χέρι της και με το δάχτυλο της μου έδειξε στο πλάι! Το γυαλί σταματούσε και εκεί βρισκόταν μια ξύλινη πόρτα! Την πλησιασα! Μόνο μέσα από αυτήν θα μπορούσα να περάσω το γυαλί και να βοηθήσω την Λάνα !

Το κλειδί...άκουσα μια γυναικα να μου ψυθηρίζει! Μπόρεσα να αναγνώριση την φωνή... Ήταν η Λίλη! Το κλειδί!!! Μου ξαναειπε! Τότε κατάλαβα! Επιασα την κοιλιά μου για να πιάσω το κλειδί! Το κλειδί όμως έλλειπε! Προσπάθησα να πιάσω τουλάχιστον την αλυσίδα...αλλά και αυτή έλλειπε! Αυτή την φορά είχε χαθεί! Το είχα χάσει ! Δεν μπορούσα να ανοιξω την πόρτα!