Το Μυστηριώδες Δάσος !

chapter 54

Οι μέρες περνούσαν.....Όλα γίνονταν τόσο γρήγορα που έπρεπε να προσπαθήσεις πολύ για νά συμβαδισεις με την ροή των πραγμάτων. Ούτε που κατάλαβε κανείς ποτέ τα μαθήματα άρχισαν να δυσκολεύουν . Σύντομα αυτη η μακρινή  χρονιά έφτανε στο τέλος της , όμως τίποτα δεν ηρέμησε. Οι εργασίες για το σπίτι πολλαπλασιαζονταν συνεχως και οι μαθητές ξενυχτουσαν σχεδόν σε καθημερινή βάση για να μπορέσουν να ετοιμαστούν. Για την Ελίζαμπεθ και τους άλλους η κατάσταση ήταν ακόμα πιο δύσκολη. Πολλές φορές αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την έρευνα , λόγο του σχολειου. Η Ελίζαμπεθ ήταν πάντα άριστα διαβασμένη, αλλα όσο βελτιωνοταν η επίδοσή της τόσο μειώνονταν και οι ώρες του ύπνου της.Φυσικά δεν είχαν καμία πληροφορία για την Λανα. Ακόμα κι αν πέρασαν πάνω από 3,5 μήνες από την εξαφάνιση της. Ούτε η παρέα είχε καταφέρει να μάθει κάτι. Είτε επειδή δεν υπήρχε, είτε επειδή είχαν ακυρώσει τις έρευνες πάνω από τις μισές φορές. Η πίεση και το άγχος τους μεγάλωναν και δεν ήξεραν πως να τα διαχειριστούν.

.........

Ελίζαμπεθ , Ελίζαμπεθ! !! Άνοιξα τα μάτια μου και είδα μια ιδιαίτερα χαρούμενη Εμιλη πάνω από το κεφαλή μου.

Εγώ , κάπως θυμωμένη επειδή με ξύπνησε σε έναν από τους λιγοστούς υπνους που έκανα εδώ και καιρό. Αν βέβαια μπορεί να θεωρηθεί ύπνος κάτι τέτοιο.

Τι; την ρώτησα καθώς χασμουριόμουν.Είναι Σάββατο, δεν εχουμε μάθημα σήμερα.

Σε λίγα λεπτά θα παω με την Αριανα για διάβασμα θα έρθεις ;

Τι θα διαβασετε; ρώτησα μισή ξύπνια, μισή κοιμισμένη.

Χελλόου !!! Οι εξετάσεις είναι σε μια εβδομάδα! Είπε και δεν χρειάστηκε να μιλήσει άλλο γιατί με το που άκουσα την λέξη εξετάσεις μόνο που δεν πετάχτηκα από το κρεβάτι..

Οι εξετάσεις!!! Παραλίγο να το ξεχάσω εντελώς. Αμέσως σηκώθηκα και άρχισα να Ρίχνω άτσαλα τα πράγματα μου μέσα στο σακίδιο μου. Ένα χρόνο πριν δεν μπορούσα να καταλάβω πως μπορεί να κινείτε κανείς τόσο άτσαλα. Τώρα όμως έχω υιοθετήσει αυτό το στυλ , χωρίς καν να το σκέφτομαι.

Σήμερα ήθελα απλά να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ όλη την μέρα. Ζήτημα αν κοιμήθηκα 6 ώρες αυτή την βδομαδα. Τελεικα όμως κατέληξα να περνάω την μέρα στην Βιβλιοθήκη,διαβάζοντας. Η άλλοτε ήσυχη Βιβλιοθήκη που φιλοξενούσε το πολύ καμία δεκαριά μαθητές , σήμερα αισθανόμουν ότι στέγαζε ολόκληρο το σχολείο. Η φασαρία ήταν η πιο ενοχλητική που έχω περάσει ποτέ! Με δυσκολία κατάφερα να διαβάσω. Όλοι ήταν εκει. Ήλπιζα να αποφύγω τον Αλέξανδρο , ειδικά αυτές τις τελευταίες μέρες, αλλά για καλή μου τύχη ήταν εκει. (Όπως και όλο το σχολειο) Είχα να τον δω από τότε που με παράτησε στην Βιβλιοθήκη, λέγοντας μου ότι θέλει να βοηθήσει. Δεν με ξαναπλησιασε από τότε. Είδα και τον Κέβιν. Ήταν πολύ φιλικός και βοηθητικούς σε όλη την διάρκεια . Χαίρομαι που μπορώ να βασίζομαι πάνω του. Ο Τζει και ο Ντειβ δεν μας μίλησαν και πολύ, πέρα από μερικές φιλικές χειρονομίες που μας εκαναν όταν μπήκαν. Όλοι διάβαζαν πυρετωδώς. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε και την υπόλοιπη βδομάδα. Μόνο την τελευταία μέρα υπήρχε μια ησυχία. Σαν να ετοιμάζονταν όλοι για καμια κηδεία. Την κηδεία τους. Σύντομα έφτασε η μέρα για την πρώτη εξέταση.