Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 15

.......
Η ώρα ήταν 12:30
Μπήκαμε μέσα στο δάσος!Χωρίς να κάνουμε κάποιο σχέδιο αρχίσαμε να ψάχνουμε για τον Ρειβεν! Δεν θα ήταν εύκολο να τον βρούμε....Το μόνο που έβλεπες ήταν ένας φόντος με σκούρα πράσινα χρώματα! Το μέρος ήταν μες στη λάσπη και δεν μπορούσες καλά,καλά να κουνηθεις. Δεν εβλεπες που πήγαινες! Ο μόνος τρόπος να βρεις κάποιον ήταν να αρχίσεις να φωνάζεις μέχρι να σε ακούσει και αν σε ακούσει και να πάει αυτος να σε βρει !Ακόμα όμως και αν σε άκουγε ήταν σχεδόν αδύνατο να καταφέρει να σε βρει ακολουθώντας την φωνή σου! Εγώ όμως συνέχισα να ψάχνω όσο μάταιο και αν φαινόταν να τον βρω! Δεν ήθελα να φωνάξω για να μην με καταλάβει και με κυνηγησει ! Φοβόμουν να του δώσω το πλεονέκτημα της τοποθεσίας μου γιατί φαινόταν ότι γνώριζε πολύ καλά το δάσος και με τον παραμικρό θωρηβο θα ερχοταν σε εμενα!Αρχισα να φοβαμαι λιγο γιατι δεν ηξερα τι επρεπε να κανω ! Εψαχνα και εψαχνα στο δασος για να βρω τον Ρειβεν αλλά τίποτα.....Το δάσος ήταν σωστός λαβύρινθος ! Όμως αυτό δεν ήταν το χειρότερο ! Ημουν απορροφημένη από το ψάξιμο και δεν πρόσεξα ότι είχα απομακρυνθεί τόσο από το σχολείο αλλά και από τον Αλέξανδρο! Αυτό σήμαινε ότι ήμουν μόνη ......μόνη και χαμένη στο δάσος ! Μολίς το συνειδητοποιησα αυτο, σταματησα για λιγο να ψαχνω.....κοιταξα δεξια και αριστερα για να βρω τον Αέξανδρο ή τουλάχιστον την εξοδο! Ομως τιποτα! Αυτό ήταν....ένιωθα το άγχος να με κυριεύει ! Κανένας δεν υπήρχε στο δάσος που να μπορούσε να με βοηθήσει! Όλα είχαν τελειώσει! Τελικά δεν έπρεπε να κυνηγήσω τον Αλέξανδρο , ούτε να προσπαθήσω να αναζητήσω τον Ρειβεν! Ήταν όλα ένα τεράστιο λάθος , ένα δικό μου λάθος! Ήταν η χειρότερη παραμονή Χριστουγεννων που περασα ποτε ....και μάλλον και η τελευταία μου! Δεν θα ξαναεβλεπα ποτέ τους φίλους , ούτε και το σχολείο! Ξαφνικά όμως η σκέψη μου διακόπηκε.....ακουγοταν κατι στο δασος.Κατι ασυνήθιστο .Κατι ομως που δηλώνε οτι δεν ημουν μονη μου! Καπιος .... φιλος ή εχθρος..... ηταν εκει!..... Τότε ήταν που άρχισα να φοβάμαι πραγματικά!Δεν ήξερα τι να κάνω...Για αυτό άρχισα να τρέχω μέσα στο δάσος προσπαθώντας να ξεφύγω από ότι κι αν ήταν εκει, μαζι μου! Ετρεχα και ετρεχα οσο γρηγοροτερα μπορουσα! Οι ηχοι που ακουγα προηγουμενος ολο και δυναμωναν! Ενιωθα οτι με πλησιαζαν! Εγώ όμως συνέχισα να τρέχω με όλη μου την δύναμη και δεν σταμάτησα καθόλου για να κοιτάξω πίσω μου! Όσο και αν προσπαθούσα όμως ένιωθα, σιγά σιγά ,τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν........ τα πόδια μου άρχισαν να βαραίνουν και η καρδιά μου χτυπούσε όλο και πιο δυνατά! Το φόρεμα μου ήταν λερωμένο παντού με λάσπη, χώμα και κλαδάκια ,τα παπούτσια μου είχαν σχεδον καταστραφει και τα μαλλια μου ήταν ανακατεμένα! Το φόρεμα μου πιανοταν συνεχεια στα κλαδια των δεντρων και με επιβραδυνε! Εγώ όμως ,όσο μάταια και αν φαινόταν η προσπάθεια που έκανα συνέχιζα να τρεχω!
Όλα θα τέλειωναν τώρα .......Το ηξερα!Ξαφνικά κοίταξα στα δεξιά μου....είδα κάτι....κάτι κινούνταν προς το μέρος μου και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε πέσει στο πάτωμα παρασειροντας και εμένα μαζί του! Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά....Το ηξερα...... ...ειχε ερθει το τέλος μου.......πήγα να δω ποιος ήταν και......
Αλέξανδρε.....!είπα νιώθοντας τεράστια ανακούφιση!
Ευτυχώς , εσύ είσαι !είπε εκείνος ! Ήταν στα ίδια χάλια με εμένα και έμοιαζε να ειχε ανακουφιστεί το ίδιο!
Έψαχνα για τον Ρειβεν και χάθηκα ..
Και εγώ!
Ξέρεις για μια στιγμή ....νόμιζα ότι υπήρχε ενα τέρας στο δάσος..................Το ακουγα από πίσω και έμοιαζε να με ακολουθεί ! Ειχα τρομαξει! Ευτυχώς όμως ήσουν εσύ!ειπα και συνειδητοποιησα πόσο χαζή ακουγόμουν. Μα γιατί του τα είπα αυτα;
Από πίσω είπες... Εγώ ήρθα, νομιζω, από το πλάι.....Έτσι δεν είναι....;Μόλις το είπε αυτό ενιωσα την καρδιά μου να σταματάει ....ξαφνικά ένας θωρηβος ακουστηκε....αμεσως πεταχτηκαμε και οι δυο και αρχισαμε ανα ανασαινουμε γρηγορα...ειχα πανικοβληθεί! Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα όταν ξαφνικά ένα πλάσμα πετάχτηκε από τα δέντρα και έπεσε πάνω στον Αλέξανδρο! Αρχισαμε να φωνάζουμε ! Εγώ από την τρομάρα και αυτός επειδή το τέρας του επιτέθηκε!
Το τέρας ήταν πολύ θυμωμένο και άγριο !Είχε ρίξει τον Αλέξανδρο κάτω και ειχε κατσει απο πανω του! Προσπαθουσε να τον γρατσουνησει με τα μακρυα γαμψα του νυχια ! Ο Αλεξανδρος προσπαθούσε να τον αποφύγει αλλά δεν τα κατάφερνε....
Εγώ ήμουν τρομοκρατημένη αλλά δεν έχασα άλλο καιρό..... σηκώθηκα, πήρα φορά, έτρεξα προς το τέρας και πήδηξα πάνω στην πλάτη του! Άρχισα να φωνάζω και αυτό να γρυλιζει! Τουλάχιστον το είχα απομακρύνει από τον Αλέξανδρο και τον άφησα να σηκωθεί! Εγώ προσπαθούσα να κλείσω τα μάτια του τέρατος για να μην βλέπει μπροστά του και να χάσει την ισορροπία του! Το τερας όμως ήταν πιο δυνατό από εμένα και με έριξε κάτω! Αμέσως όρμησε πάνω μου και προσπάθησε να με γρατσουνησει αλλά εγω του εριξα μια πολυ γερη κλοτσια και τον εσπρωξα πανω σε ενα δεντρο ! Κατευθιαν πηρα μια μεγαλή πετρα και του κοπάνησα το κεφάλι! Το τερας έπεσε κάτω!
Έλα...Πάμε να φύγουμε γρήγορα!του είπα!Έχασε τις αισθήσεις του προς το παρόν αλλά μπορεί να ξυπνήσει από στιγμή σε στιγμή!είπα στην προσπάθεια μου να εξηγήσω! Είχε μείνει να με κοιτάει με ανοιχτό το στομα ! Μαλλον ειχε παθει το σοκ της ζωης του!Αντε παμε! Τι περιμενεις;είπα και τον βοήθησα να σηκωθεί ! Μόλις τον σήκωσα αρχισαμε να τρέχουμε για να ξεφύγουμε από το τέρας !
...........
Τρέχαμε για αρκετά λεπτά ,χωρίς να βλέπουμε που πηγαίνουμε. Καθώς τρέχαμε πρόσεξα κάτι φύλλα που βρίσκονταν σε ένα σημείο ,μαζεμένα ! Στην αρχή δεν το σκέφτηκα αλλά μετά....
Πρόσεχε!φώναξα και με το που πάτησε ο Αλέξανδρος στα φύλλα το έδαφος υποχώρησε και ο Αλεξανδρος ...έπεσε! Όχι, λάθος ... Δεν έπεσε γιατί τον κράτησα από το χέρι πριν πέσει μέσα στην τρύπα ,η οποία ήταν μια παγίδα! Τώρα το μόνο που τον κρατούσε ήταν το χέρι μου τον είχα πιάσει την τελευταία στιγμή!
Μην με αφήσεις!μου φώναξε!
Όχι!!!είπα και με μεγάλη δυσκολία τον σήκωσα πάνω!
Όταν είχε βρει την ανάσα του τον ρώτησα
Είσαι καλα;
Ναι! Εσύ ;
Καλά! Ουαου......νομιζα ότι το δάσος ήταν απόλυτα ασφαλές ...Δεν ηξερα ότι σε αυτό ζουν τέρατα!
Ούτε κι εγώ ! Ξέρεις........... ......Ευχαριστώ που με εσωσες... ....Δεν θα τα είχα καταφέρει ποτέ μόνος μου!μου είπε. Σήμερα είδα τα πιο απίστευτα πράγματα της ζωής μου. Πρώτον, είχα αρχίσει να γίνομαι μυστηριωδώς αορατη και δεύτερον ο Μπενετ μου ειπε ευχαριστώ. Αλλά .
...Πώς τα κατάφερες ; Εννοώ ...
....Πώς είχες τόση πολύ δυναμη;
Όταν μεγαλώνεις με δυο μεγαλυτερους αδερφούς ....Δεν γίνετε να μην ξέρεις τουλάχιστον να παλεύεις !
.......
Συνεχισαμε να μιλάμε ενώ προχωρούσαμε στο δασος ...ενιωθα οτι τελικα γινομασταν φιλοι...καλύτεροι φίλοι
Τελικά δεν είσαι κακή...έπρεπε μάλλον να σε γνωρίσω καλύτερα!ειπε
Ναι... ούτε κι εσύ ....
.....
Του είπα για τα αδέρφια μου Και την αδερφή μου.
Και εκείνος μου είπε πολλά για την οικογένεια του .... Είναι αρκετά πλούσιος και ζει στην Πόλη Ορμαντ! Κατά τα άλλα η ζωή του είναι φυσιολογική ! Κάτι που είναι παράξενο για εμένα!
.....
Λοιπόν Τελικά το δάσος αυτό κρύβει πολλά μυστικά .......
Ναι αυτό να λέγετε!
Κοίτα..... φως !είπα και έδειξα ένα φωτεινό σημείο! Το σχολείο...
...Επιτέλους !
Πάμε....
................
☆
☆
☆
☆
☆
☆
☆
☆
Γεια σας! Ελπίζω να σας άρεσε και αυτό το κεφάλαιο! Ίσως να σας φάνηκε λίγο υπερβολικό ....... αλλά ήθελα κάτι τετοιο για την προτωχρονια! Επίσης ,δεν ξέρω εάν το προσέξατε, αλλά ο τίτλος αυτού του κεφαλαίου είναι ταινία! Πολύ μπορει να την ξέρετε ως "Into the woods"!Γράψτε μου στα σχόλια πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο!
Τώρα.... από εμενα.....

"Χρόνια πολλά!",
"Καλή χρονιά!"
Και
"Enjoy yourself"