Το Μυστηριώδες Δάσος !

Chapter 53

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα σχέδια μας θα πήγαιναν για το επόμενο Σαββατοκυριακο. Περιμέναμε ήδη μια ολόκληρη βδομάδα και τώρα πρέπει να περιμένουμε κι αλλο; θυμωμένη και απογοητευμένη ταυτόχρονα πήγα προς την εξοδο της Βιβλιοθηκης. Πριν ομως Καλά Καλά αγγίξω το χερούλι η πόρτα άνοιξε από την έξω πλευρά, κάτι που με έκανε να αναπηδησω .

Μπροστά μου στεκόταν ο Ρειβεν με ένα ικανοποιητικό χαμόγελο που έφτανε μέχρι τα αυτιά.

Στο γραφείο της διευθύντριας. Με πρόσταξε. Αμέσως!
Πριν προλάβω καν να διαμαρτυρηθώ βρισκόμουν στον διάδρομο προς το γραφειο της διευθύντριας με τον επιστάτη να με σέρνει από τον Αγκόνα.

Όταν η πόρτα του γραφείου άνοιξε δεν αντίκρισα κανέναν άλλον, παρά τους φίλους μου να στέκονται απέναντι από την διευθύντρια.

...........

Αρχικά θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο. Είπε η διευθύντρια με το πιο πειστικό ύφος που υπάρχει.Δεν είναι δική σας δουλειά να ανησυχείτε για αυτο, αλλά δική μας. Εσείς θα έπρεπε , ως μαθητές , να επικεντρωθείτε στα μαθήματα σας.

Τότε , ξέρετε που είναι η αδερφή μου;είπα , αφού δεν είχα κάτι άλλο να πω. Δεν μπορω και να τους ευχαριστήσω για το τίποτα. Εκεινη τυν στιγμη , για ενα δεκατο του δευτερολεπτου η αυτοπεποιθηση χαθηκε απο το προσωπο της διευθυντριας, αλλα επανηλθε τοσο γρηγορα που ηταν σχεδον σαν να μην συνεβη ποτε.

Το δουλεύουμε! Έχουμε στείλει τρεις ολόκληρες ομάδες από τους καλύτερα εκπαιδευμένους αστυνομικούς και οι καθηγητές του σχολειου συνεχίζουν την έρευνα . Εγώ διευθυνω την υπόθεση προσωπικά. Είπε σαν να ήθελε να μας καθησυχάσει αλλά εγω παρά εκείνα ανεκφραστη. Αυτό που θέλω να πω είναι...να μην χαλάσετε την δική σας εμπειρία από το σχολειο με αυτή την υπόθεση μ είναι στα καλύτερα χέρια. Έχετε αρχίσει να αποστασιοποιειστε από τους υπόλοιπους μαθητές και περνάτε ατελείωτες ώρες στην Βιβλιοθήκη....

Ήταν για να διαβάσουμε κύρια....Είπε ο Τζει....

Θα μπορούσα να μπω ότι έχετε αρκετό υλικό για μελέτη στα βιβλία σας. Ελπίζω να έγινα σαφής. Σταματήστε να αγχώνεστε τόσο και στραφειτε σε ολα οσα εχουν πραγματικα σημασια . Στους φιλους σας.

Κανένας μας δεν είχε τίποτα να προσθέσει και έτσι ακολούθησε μια αρκετά άβολη σιωπή για αρκετά δευτερόλεπτα....

Νομίζω αυτά ήταν όλα....μπορείτε να πηγαίνετε.

Ανακουφησμενοι όλοι μας σηκωθηκαμε από τις καρέκλες μας, σχεδόν συγχρονισμένα.

........

Όσο προχωρούσαμε στον διάδρομο κανένας δεν είχε βγάλει αχνά. Μάλλον φοβόμασταν μήπως δεν είμαστε αρκετά μακριά από το γραφείο και μας ακούσουν....Μάλλον σκεφτόμασταν ό,τι μας είπε η διευθύντρια... Η Αριανα ήταν η πρώτη που μίλησε

Λοιπόν...Πάμε Στην Βιβλιοθήκη να πάρουμε τον χαρτη; είπε και εγώ ξαφνιάστηκα που δεν πρότεινε απλά να τα παρατήσουμε.

Πάμε! Είπε ο Τζει

Εγώ μέσα μου ήμουν ευγνώμων για τους φίλους μου . Κανένας δεν σκέφτηκε καν να το παρατήσει....να με  παρατήσει!
.......

Τρέξαμε προς την Βιβλιοθήκη και μπηκαμε μέσα σαν συφουνες. Κάτι πήγε να πει η βιβλιοθηκονομος αλλά δεν ακούσαμε τίποτα από την φασαρία που έκαναν τα πόδια μας καθώς χτυπούσαν στο ξύλο.

Ο Τζει ήταν αυτός που έβγαλε το βιβλίο με τον χαρτη και άρχισε να γυριζει γρηγορα της σελίδες. Η Εμιλη δεν ήταν εδώ αλλά θα της λέγαμε όλα όσα έγιναν.

Ξαφνικά ο Τζει σταμάτησε απότομα.

Δεν μπορεί....μουρμούρισε , όχι, μα ποτέ πρόλαβαν, επί κάπως πιο δυνατά.

Τι έγινε ;

Ο Χάρτης...Είπε....Δεν είναι εδώ.

Πώς δεν ειναι εδώ ; εδώ ήταν πριν από λίγο.

Δείτε και μόνες σας!

Και όντως ο Χάρτης έλειπε.....