Dışarı gelir misin ?

97 13 2
                                    

Gökhan'ın bıçaklanmasının üstünden tam bir hafta geçti. Annem ve babam artık nereye gidersem yanımda bir korumayla gitmemi istediler. Bir hafta boyunca her gün hastaneye gittim. Bana ve Gökhan'a okulumuzun müdürü bu olanlardan dolayı izin vermişti. Zeynep okula gidiyordu. Rüzgar'ın ağır bir durumu olmadığından Zeynep'le birlikte okula gitmişti.

Müdür olanları duyunca Gökhan'a ve bana izin vermişti. Gökhan müdürün izin verdiğini duyunca temelli hastaneye yerleşti.
Bir gün babamların peşime taktığı korumayla hastaneye gittiğimde Gökhan hemşireleri etrafına toplamış gülerek bir şeyler anlatıyordu. Hemşirelerde benim Gökhan'da gördüğümü (sempatikliğini) farketmiş olacaklar ki hepsi yatağın bir ucuna oturmuş kahkahalarla Gökhan'ı dinliyorlardı.
"Hanımlar hastayı yormayalım. Hem başka hastalar yok mu ? Size ihtiyaçları olabilir" deyip nazikçe kovmuştum. Hepsi homurdanarak dışarı çıktıktan sonra Gökhan bana bakarak kahkahayı patlatmıştı. Yan taraftaki yastığı alıp fırlattım. Birden "Ah " dedi ve karnını tuttu. Telaşlanmıştım.
"Gökhan dikiş yerine mi geldi ? Çok özür dilerim. Off ne kadar salağım ben. Acıyor mu ? " diye sorarken gülmeye başladı. Dalga mı gecmişti yani. Bu sefer yastığı alıp kafasına attım. Yastığı tuttu yan tarafına koydu. Gözlerimin içine baktı. Gözlerimi gözlerinden ayırdım. Gülümsemem yarım kalmıştı. Duraksadım. Koridora doğru ilerlerken "Çay ister misin ?" diye sordum.
"Hayır , sağol " dedi gözleri daha bir derinleşmişti. Onunda gülümsemesi solmuştu. Koridorda biraz ilerledim.
Gökhan'ın anne ve babası karşıdan geliyorlardı.
Nazan Teyze " Asya'cım Gökhan uyandı mı ? En son uyuyordu. Ben de eve gidip yardımcılara yapmaları gereken yemekleri söyledim. Bir de Gökhan'ın yatağını hazırlattım."

"Ben geldiğimde keyfi baya yerindeydi. (Hemşirelerle olan muhabbeti.) Bugün çıkacak mı ?"

"Evet Asya'cım. Kuzenimizin hastanesi diye istediği kadar kaldı da artık evimize gidelim. Benim anlamadığım evinde yumuşacık yatağı varken niye burada kalıyor."

Aslında bende anlayamamıştım. Neden burada kalmak istemişti ki. Nazan Teyzeyle Varol Amca içeri girerken bende çay almak için aşağıya iniyordum.

Nazan Teyze ve Varol Amca bir hafta önce bu olanlara çok kızmışlar. Ben annemlerle eve gittiğimde onlar gelmiş. Varol Amca hatta yoğun bakıma tek girip Gökhan'a bir şeyler söylemiş. Rüzgar biz giderken hala hastanede olduğundan biliyorum. Ertesi gün hastaneye gittiğimde tanışmıştık. Başta Varol Amca bunun içinmi bıçaklandın der gibi bakmıştı Gökhan'a. Annem ve babam bir an önce Gökhan'ın benim hayatımı kurtarmasından dolayı Varol Amca'lara teşekkür etmek istiyordu. Bir türlü tanışamamışlardı ama Gökhan biraz iyi olunca bize çağırmak istediklerini Nazan Teyze 'ye söylememi istediler. Bir hafta önce düşündüğüm tek şey Gökhan'ın sağlığıydı. Onun hayatı , sağlığı 'Önem Listesi'nde ilk sıradaydı.

Yukarı çıktığımda Varol Amca hastaneden çıkış işlemlerini hallediyordu. Beni görünce "Gökhan seni soruyor canım." dedi ve gülümsedi.

İçeri girdim.
"Geldin mi Asya ? " dedi.
"Hayır, dışardayım." dedim. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum ama Nazan Teyze'nin ve benim gülmeme sebep olmuştu. Gökhan'sa bunda gülünecek ne var der gibi bakıyordu.
Üstünü çoktan değiştirmişti. Nazan Teyze kapıda bekleyen şoföre Gökhan'ın içinde kıyafetlerinin olduğu valizi almasını söyledi.
"Pişt"Arkamı döndüm.
"Sanki ameliyat yerim acıyor koluma girsene" dedi.
Şuan sadece ameliyat yerinin acıdığı için koluna girmemi istemediğini biliyordum ama canı acıyorsa benim yüzümdendi.
"Peki" dedim. Koluna girdim fakat taşıyamıyordum. Bu yüzden kolunu omzuma attım. Diğer elimi beline koydum. Gözlerinin içi parlıyordu.
Gülümsedi , gülümsedim.

Siteye giriş yapacakken annem aradı.
"Asya'cım nerdesin ?"
"Hastaneden çıktık. Gökhan'ın yanındayım. "
"Tamam canım. Nazan Hanım'a söyler misin ? Yarın akşam bize bekliyoruz. Teşekkür yemeği gibi düşünebiliriz. Hem de yılbaşı. Biliyor musun Asya ? Hala şu yıla nasıl başlarsan öyle gider saçmalığına inanıyorum. "
"Tamam anneciğim söylerim. Zaten bir saate gelirim. Şu yıla nasıl başlarsak olayını konuşalım" deyip kıkırdadım.

SENSİZLİKTE KAYBOLURKEN (Düzenleniyor.)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin