Korksamda yine de Emre ile gitmeye karar verdim. Sonuçta yakışıklı adam. 16yaşında olsakta zevkliyiz yani. Emreye :
"Evet." dedim . sanki beni kucaklayacaktı. Ay kalbim çarpıyor. Ay bak şimdi yiyeceğim onu neyse kendine gel Duygu. Sonuçta Furkan diye bir gerçek var. Saat 20.00'dı. Küçük bir eğlence yerindeydi. İçki falan çok az içen var. Emre elime küçük bardakta olan bir kola sıkıştırdı. (Ay yani tabii kide içmedim salak mıyım ben canım hahayt beynine kurban.) Emre durgun sesiyle "İçsene.".
" Yok."
"İç."
"İçmiycem içmiycem benim değil mi dudak içmiycem."
"Yalnız çok dudak deme."
"Niyeymiş efendim?"
"Sen deme."
"Of ben deli mıyım neyim ya? Ben belki de katilım ama halime bak." dedim kısık sesle.
"Efendim?"
"Yok bir şey."
"Hımm, dans edelim mi?".
" Hı yok, ben dans edemem zaten dans da bilmem. Ay boşver ay dans etmeyelim ay hayır ."
" İnadına edeceğiz.".
"Yok canım ay olmasın . "
"Hadi ."
(Adamın karizmaya gel.)
"İyi madem."
Tam ayağ a kalktığımda düştüm kucağına. Öf be yeter.
İyi yıllar canlarım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Popüler Sınıfı
Ficção AdolescenteEvet, Bende 10. sınıfa gidiyor olabilirim ama kalbim çok büyüdü. Artık Emre benim için çok yakında ama ben ondan uzaklaşmaya çalışıyorum , Belki de popüler olmak iyi değildir. Hayatta her zaman popüler olmaya çalıştım şimdi ise normal inek o...
