GERİ DE KALAN

Her şey bitti..

Hani böyle biri içine el atmışta yüreğini tutup sıkıyormuş gibi nefesin kesilene dek bırakmıyormuş gibi sıktıkça sıkıyormuş gibi izlediğim gerçekler param parça ediyordu beni üç sene önce ki gibi... İzlediklerimden sonra bir hışım dışarıya attım kendimi hala kendimde değildim nasıl bunca zaman ortaya çıkmamıştı bu gerçek anlam veremiyorum arabaya atlayıp dedemlerin evine sürmeye başladım kalbimin paramparça oluşu yüreğime batıp daha çok yakıyordu canımı nasıl olabilir ya nasıl bunca zaman bağladı gözlerimi lanet olsun gözyaşlarından önümü görmekte zorlanıyordum arabadan hızla inip ön bahçeye ilerledim herkes oradaydı. "Tuna!" var gücümle bağırdım Tuna ayağa kalkmış bana doğru gelmeye başladı "Yaprak bu ne hal ne oluyor?" "Doğru mu tuna sen mi öldürdün yağızı sen mi öldürdün Tuna lanet olsun ya nasıl yaparsın" "Yaprak sakin ol ne olur bir dinle beni özür dilerim bir an da oldu her şey bilmediğin şeyler var Yaprak" "Ne özründen bahsediyorsun sen aşağılık herif ben senin yüzünden yıllardır acı çekiyorum ya ben her ağladığım da sana geldim senin dizinde uyudum lanet olsun göz yaşlarım senin omzuna aktı lan benim hiç mi vicdanın sızlamadı şerefsiz!" "Bütün millet dışarda meraklı gözlerle bizi izliyordu Tuna'ya baktığımda bana yaklaşmaya çalışıyordu var gücümle ittim yere düştü o da ağlıyordu ama gram umurumda değildi. "Yaprak ne yaptığımı bilmiyordum yemin ederim seni çok seviyordum zoruma gidiyordu onu o kadar çok sevmen zaten vurulmuştu çok kan kaybetmişti onu öyle yerde can çekişirken görünce bir an da ateş ettim pişman oldum it gibi pişmanım ne olur affet öyle bir şey yapmak istemedim onu öldürmek istemedim uzun zamandır içimde ona karşı olan kinim neden oldu senin hakkında düşündükleri sebep oldu özür dilerim yalvarırım beni bırakma!" "Sus yeter sus Allah'ın belası kurtarabilirdim yapabilirdim senin o lanet kurşunun olmasa o şuan yaşıyor olacaktı sevdiğim adam yaşıyor olacaktı lan benim" Babam araya girdi omuzlarımdan tutup sarıldı şimdi daha kuvvetli ağlıyordum "Yaprağım kızım sonrasın da çok pişman oldu o da çok çekti yapma böyle yalvarırım anca toparlandın ne olur bir daha bırakma kendini " Babamın söyledikleriyle beynimden vurulmuşa döndüm kafamı kaldırıp yüzüne baktım "Ne diyorsun sen baba biliyor muydun onun öldürdüğünü?" Babam büyük bir pişmanlıkla yüzüme baktı kollarını iterek geri çekildim ailenin diğer kalanına baktım hepsi gözlerini benden kaçırıyordu anlaşıldı tek gözümü bağlayan Tuna değilmiş büyük hayal kırıklığıyla bağırdım

"Allah kahretsin ya hepiniz biliyordunuz demek ben yıllarca kendimi suçlarken benim yüzümden öldü derken kimsenin umurunda değilmişim meğer her şey bitti tamam mı artık hiç biriniz yoksunuz benim için HER ŞEY BİTTİ!" Arabama binip hızla yola koyuldum bir an önce bu şehirden çıkmam gerekiyordu nefesim daralıyordu bu kadar sene niye çıkmadı ortaya o halde o cd yi bana gönderen kimdi niye tam kendimi toparlayıp geçmişimde ki kirlerden arınınca çıktı ortaya bütün bunlar. Ana yola çıkıp yavaşladım camı açıp susmak bilmeyen telefonumu fırlattım tekrar gaza yüklendim eve girip silahımı ve uzun zamandır kullanmadığım paraları kasadan alıp çıktım biraz ilerleyip ilk gelen taksiye bindim. "Foruma lütfen" "Tabii efendim hemen" Forumda inip hızlıca telefon bayisine girdim hat ve telefonu alıp çıktım hemen Kemali aradım "Alo kemal benim Yaprak" "Yaprak merhaba bu numara kimin?" "Benim. Yeni numaram senin dışında kimse de yok beni iyi dinle Kemal hemen senin hesabın da bana ait olan paraları yeni bir hesap açıp ona aktarıyorsun ben şimdi uçakla İstanbul'a geliyorum beni hava alanından al" "Bir dakika bir dakika yaprak iyi misin ne oluyor neden bütün bunları bir anda istiyorsun neredesin şuan" "Bekle bir dakika telefonu kulağımdan indirip görevliye döndüm" "İstanbul'a en erken uçak kaçta acaba?" "Hemen bakıyorum hanımefendi...... iki saat sonra Türk hava...." "Tamam fark etmez alıyorum buyurun kimliğim" "Tabii hanımefendi bekleteceğim sizi" Telefonu tekrar kulağıma dayadım "Kemal sana söylediklerimi yap akşam saat 6 gibi de beni hava alanından al kapatıyorum." Uçak biletimi alıp hızla ilk gelen taksiye bindim artık bu şehir ve içindekiler için benim için çok geçti her şey bitmişti evet içimi söke söke bitmişti...

Uçaktan indikten sonra hızla dışarıya doğru ilerledim eski Yaprağı bu kadar geri getirmeye niyetli olduklarını bilmiyordum ve evet kesinlikle başardılar. Kemal karşıda beni bekliyordu tek güvenebileceğim sırdaşım her şeyim bir o kalmıştı hemen sarıldım o da şaşkınlıkla bana sarıldı çünkü ne kadar her şeyimi bilse de hep mesafeli olmuştum geri çekildiğimde gözlerim tekrardan dolmuştu gözlerimi kaçırıp ilerledim. "Araba nerede?" "Gel bu tarafta" Arabaya binip ilerledik akşam üstü olduğundan dolayı trafik yoğundu duraksayarak devam ederken Kemal bana taraf döndü "Artık anlatacak mısın Yaprak neler olduğunu?" "Tuna öldürmüş" "Kimi?" "Yağızı." Kemalden taraf bakmıyordum ama yüzünün aldığı şekli tahmin ediyordum "Nasıl olur Yaprak Yağız çatışmada vuruldu kan kaybından öldü bu dediklerine sen nasıl inanırsın" "Evet lanet olsun ki bende öyle zannediyordum ama değilmiş Yağız yaralı bir şekilde yatarken Tuna koşarak geliyor başına bir şeyler söyleyip aynı yerden bu sefer o vuruyor Yağızı o öldürüyor Kemal aklın alabiliyor mu Tuna öldürüyor." Ağlayışım gittikçe şiddetleniyordu Kemal arabayı sağa çekip durdu. Su şişesini açıp elime verdi soluklanıp birkaç yudum aldım "Yaprak ben ne diyeceğimi bilmiyorum nasıl olur böyle bir şey nasıl yapar hala şaşkınım peki sen nerden öğrendin bunu kim söyledi" "Bilmiyorum sabah uyandığım da evde kimse yoktu dedemlerdeydiler kapı çaldı dışarı çıktığım da buldum cd'yi alıp izledim galiba güvenlik kamerası kaydıydı." Kemal tekrardan arabayı sürmeye başladı Kendi evine sürdüğünü fark ettim. "Eski evime gitmek istiyorum Kemal" "İyide Yaprak orası şimdi çok kötüdür bize gidelim bir şeyler yiyip uyu ben kadın gönderip temizlettiririm yarın geçersin artık geç oldu" İstemeyerek kabul ettim eve geldiğimizde uzun zaman olduğu dank etti bir anda özlemiştim bu karanlık şehri arka sokakları kan kokan şehri bana benziyordu ben kokuyordu .

Kemal'in getirdiği yemeklerden biraz aldım sabah kahvaltı bile yapmamıştım kendi cüssemi bile taşımak zor geliyordu artık beni inceleyen Kemal'e döndüm "Ne düşünüyorsun Yaprak?" "Ne yapacağımı tabii ki de Kemal sen dedikleri mi yaptın mı?" "Evet paralar yeni hesabın da bu da kartın, temizlikçi kadınları da eve gönderdim gece yarısına kadar bitirirler." "Bana o cd'yi göndereni bulmam lazım ayrıca bu üç sene içerisinde ki olayların hepsini öğrenmek istiyorum eksiksiz. Diye bastırdım Kemal şaşkın bir şekilde yüzüme bakıyordu" "Bir dakika sen geri mi dönüyorsun bu bok çukurundan kurtulmuşken bir daha mı Yaprak bak iyi düşün eski ortam yok herkes çok kuvvetli artık geri geldiğin ortaya çıkarsa bir an önce senden kurtulmak isteyeceklerdir tek başımıza bunu yapamayız hele hazırlıksız hiç yapamayız." "Kemal endişeni anlıyorum ama ben buyum kopamıyorum işte şuan bir şeye karışacak değilim sadece olup biteni eksiksiz bilmem gerekiyor ilk işim o cd yi bana göndereni bulmak." Kemalin telefonu çalmaya başladı ekrana bakıp bana döndü "Geç kalmışlardı zaten aç haberim yok de" "Efendim yılmaz amca.......... Haberim yok maalesef yılmaz amca en son Perşembe günü konuşmuştuk bir şeyden bahsetmedi neler oluyor? ............ anladım eğer bana ulaşırsa haber veririm...... iyi akşamlar." "Ne diyor?" "Bir şey yok dedi sana ulaşırsa haber ver dedi. Anlamadığım niye babanlardan da kaçtığın Yaprak" "Çünkü onlarda biliyormuş Kemal bana söylemediler. Kemal üzgünce kafasını salladı." Yemeği mi yiyip benim için hazırladığı odaya geçtim üstümü çıkarıp yatağa uzandım. Bir süre sonra kendi mi aramaya başladım.

Ben kim miyim? Mehmet Delicinin torunu Yılmaz Delicinin biricik kızıyım küçüklükten bu yana çeşitli eğitimler alıp benden yaşça büyük adamları dahi sıraya sokmuş kimse tanımaksızın dedemin kirli işlerini halleden fakat görünürde sadece şirketlerin başında olan babasının yanında çalışan uslu bir delici kızıyım üç sene önce sevdiğim adamı dedemi öldürmek isteyenlerin peşinden giderken kaybetmiş böylelikle kötü işlerden elini çekmiş bir kızım.