With You..

Κεφάλαιο 3

Μυρτώ: "Μην είσαι χαζός, δεν θα σε έκανα παρέα για λύπηση, θα ήμουν δίπλα σου και θα σε στήριζα, όπως κάνεις κι εσύ πάντα."

Πόσο πιο γλυκιά μπορεί να γίνει ρε γαμώτο..Όχι ρε πούστη μου μου φεύγουν δάκρυα. *με αγκαλιάζει* κι αυτή η αγκαλιά της ρε γαμώτο..το καλύτερο ναρκωτικό..

Στέλιος: "Γαμώτο δάκρυα" με κοιτάει περίεργα.
Στέλιος: "Ωχ..το είπα δυνατά αυτό?" Ρίχνουμε ένα πνιχτό γέλιο.
Μυρτώ: "Σ' αγαπώ βλακάκο μου"
Στέλιος: "Κι εγώ σ' αγαπώ μικρή μου"

Μακάρι να μην το έλεγε μόνο φιλικά..

Στέλιος: "Λοιπόν,*ρουθουνίζω* πρέπει μα φύγω. Θα μπεις Facebook?"
Μυρτώ: "Εμ..ναι, λογικά"
Στέλιος: "Ωραία, τότε θα τα πούμε"
Μυρτώ: "Καληνύχτα!"
Στέλιος: "Καληνύχτα, μικρή"

Την φιλάω στο μάγουλο και περιμένω να μπει στην πολυκατοικία για να φύγω. Ναι, είμαι υπερπροσρατευτικός..τι να κάνουμε :p και έτσι πήρα τον δρόμο για το σπίτι. Πέρασα πρώτα από ένα περίπτερο και πήρα μια μπύρα και τσιγάρα που μου τελείωσαν. Ναι, καπνίζω. Με χαλαρώνει. Παρόλο που μου έχει πει η Μυρτώ να το κόψω. Προσπάθησα αλλά δεν έγινε τίποτα. Το ζητάει ο οργανισμός μου μετά από τόσα τσιγάρα, έγινε κι αυτό μια εξάρτηση. Σχεδόν ένα χρόνο καπνίζω. Από τότε που...πέθανε η μητέρα μου, σε ατύχημα. Μετά τον θάνατό της άλλαξαν πολλά στον τρόπο ζωής μου. Άρχισα το κάπνισμα, το ποτό. Με την ψυχολόγο μου προσπαθήσαμε, αν όχι να τα σταματήσω εντελώς, αλλά τουλάχιστον να τα ελαττώσω. Καμιά πρόοδος. Με αυτά και με αυτά έφτασα στο σπίτι. Η ατμόσφαιρα εκεί μέσα δεν είναι και η καλύτερη. Ο πατέρας μου όλη μέρα λείπει στην δουλειά και η γκόμενά του τριγυρνάει μέσα στο σπίτι. Άχρηστη εντελώς. Ήθελα να 'ξερα γιατί μου την κουβάλησε εδώ μέσα. Το όνομά της? Αναστασία.

Αναστασία: "Αχ, ήρθες Στέλιο μου?" , λέει ψεύτικα.
Στέλιος: "Από ότι φαίνεται" απαντάω αδιάφορα.
Αναστασία: "Πώς πέρασες?" , πεταρίζει τις βλεφαρίδες της.
Στέλιος: "Να μην σε νοιάζει" , λέω με μία μικρή δόση θυμού.

Αυτή η γυναίκα μου την δίνει στα νεύρα. Και άχρηστη είναι και ηλίθια. Που το βρήκε ο μπαμπάς τέτοιο κελεπούρι? Πάω στο δωμάτιό μου και τελειώνω την μπύρα μου. Αλλά αδέλφια δεν έχω οπότε έχω την ησυχία μου. Η Αναστασία μπουκάρει στο δωμάτιό μου. Τι θέλω και μιλάω?

Αναστασία: "Ο μπαμπάς θα αργήσει λίγο σήμερα"
Στέλιος: "Πφ..να 'τανε μόνο σήμερα"
Αναστασία: "Τι είπες, αγόρι μου?"
Στέλιος: "Τίποτα, άντε φύγε τώρα"
Αναστασία: "Κάτσε καλέ. Δε θα μου πεις πως πέρασες?" κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι μου.
Στέλιος: "Να μην σε νοιάζει, δεν σου είπα? Βγες από το δωμάτιό μου τώρα!"
Αναστασία: "Μη μου συμπεριφέρεσαι έτσι"