With You..

Κεφάλαιο 15

Μπαίνουμε στην πολυκατοικία μου και ανεβαίνουμε στην ταράτσα. Είχα βάλει αρκετά αντικείμενα εκεί πριν φύγω, νωρίτερα το απόγευμα.

Μυρτώ: "Τι είναι όλα αυτά?"
Στέλιος: "Εμ..Απλά σκέφτηκα να καθίσουμε εδώ και να δούμε την ανατολή...άμα θες φυσικά"
Μυρτώ: "Ναι! Θα είναι υπέροχο!"

Ξαπλώνουμε στο στρώμα και κοιτάμε τον ουρανό και τα αστέρια.

Μυρτώ: "Κοίτα! Η Αφροδίτη. Είναι το πιο φωτεινό αστέρι"
Στέλιος: "Χμ..να και ο τοξότης"
Μυρτώ: "Δεν τον βλέπω.."
Στέλιος: "Να δες, αυτή είναι η ζώνη του. Εκεί το τόξο και το βέλος"
Μυρτώ: "Αα ναι, δεν φαίνεται και τόσο καθαρά όμως"
Στέλιος: "Η ιδέα μου είναι ή είναι ανάποδος?"
Μυρτώ: "Τι εννοείς?"
Στέλιος: "Αντί να σχηματίζεται κανονικά, με το κεφάλι προς τα πάνω, σχηματίζεται ανάποδα"
Μυρτώ: "Χμ..έχεις δίκιο. Λένε πως το βέλος του τοξότη δείχνει τον προορισμό σου"
Στέλιος: "Γι' αυτό τότε είναι ανάποδα!"
Μυρτώ: "Ορίστε?"
Στέλιος: "Βλέπεις? Δείχνει εμάς!
Μυρτώ: "Χάχα, καλά μην είσαι τόσο σίγουρος. Μπορεί απλά να μην φαίνεται καθαρά"
Στέλιος: "Εμάς δείχνει!"
Μυρτώ: "Ότι πεις αστρολόγε μου"

Γελάμε με το αστείο της και με φιλάει στο μάγουλο. Νιώθω τα βλέφαρα μου να βαραίνουν... Πετάγομαι όρθιος. Βλέπω έχει αρχίσει να φωτίζει. Μα καλά κοιμήθηκα? Ένα λεπτό έκλεισα τα μάτια μου. Τέλος πάντων.. ο ήλιος όπου να 'ναι θα ανατείλει. Γυρίζω να κοιτάξω την Μυρτώ, κοιμάται. Τόσο γαλήνια. Αρχίζω και της δίνω ρουφηχτά φιλιά κατά μήκος του λαιμού της. Κουνιέται λίγο αλλά δεν ανοίγει τα μάτια της. Σκύβω στο αυτί της, δαγκώνω τον λοβό της και της ψιθυρίζω αισθησιακά.

Στέλιος: "Ξύπνα ωραία κοιμωμένη"
Μυρτώ: "Μμ..λίγο ακόμα"
Στέλιος: "Αν θες να χάσεις την ανατολή, οκέυ"

Ανοίγει τα μάτια της και της φιλάω το χαμόγελό της.

Στέλιος: "Καλημέρα υπναρού"
Μυρτώ: "Καλημέρα"

Λέει νυσταγμένα και γελάω με αυτό της το ύφος.

Μυρτώ: "Γιατί γελάς?"
Στέλιος: "Απλά είσαι τόσο γλυκιά"
Μυρτώ: "Ναι, ότι πεις. Άντε σήκω από πάνω μου"

Προσπαθεί να με σπρώξει αλλά μάταιος κόπος. Γελάω και σηκώνομαι.

Μυρτώ: "Πονάς?"
Στέλιος: "Καλύτερα είναι τώρα"

Σηκωνόμαστε και φτιάχνουμε λίγο τα ρούχα μας. Περιμένουμε 5-10 λεπτά και ο πρωινός ανηξιάτικος ήλιος κάνει την εμφάνισή του! Είναι πραγματικά πανέμορφο θέαμα. Είχα επιχειρήσει να το κάνω και πιο παλιά αλλά δεν είναι το ίδιο με το να έχεις μια οπτασία δίπλα σου, ξέροντας ότι είναι δικιά σου. Την φιλάω στο μάγουλο.