With You..

Κεφάλαιο 11

Αφού τελειώσει σηκώνεται και κάθεται δίπλα μου.

Μυρτώ: "Γιατί ήρθες?"
Στέλιος: "Δεν ήθελες να έρθω?"
Μυρτώ: "Όχι, όχι. Φυσικά και ήθελα, αλλά συνήθως αν δεν μπορείς δεν έρχεσαι. Δεν συνηθίζεις να πηδάς από μπαλκόνια"
Στέλιος: "Ήθελα να σε δω τόσο πολύ και ήθελα να μιλήσουμε για αυτό που έγινε το μεσημέρι"
Μυρτώ: "Ωω...εμ...κοίτα...Στέλιο, εγώ..."
Στέλιος: "Ω κατάλαβα, οκευ. Δεν πειράζει..ήθελα τόσο πολύ να σου πω τα συναισθήματά μου για σένα που σχεδόν ξέχασα να δω αν νιώθεις κι εσύ το ίδιο"

Σηκώνομαι και πάω κουτσαινοντας μέχρι την εξώπορτα. Η φωνή της, όμως, με σταματάει.

Μυρτώ: "Στέλιο! Περίμενε"

Πλησιάζει λίγο

Μυρτώ: "Σε παρακαλώ, μείνε το βράδυ εδώ"
Στέλιος: "Γιατί?"
Μυρτώ: "Γιατί..θα το ήθελα πολύ... Είσαι χαζός, το ξέρεις?"
Στέλιος: "Ε?"
Μυρτώ: "Δεν αφήνεις κανέναν να τελειώσει κάτι που θέλει να πει. Βγάζεις συμπεράσματα μόνος σου, πολλές φορές λανθασμένα"
Στέλιος: "Τι θες να πεις?"
Μυρτώ: "Ότι...είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Νιώθω τα ίδια πράγματα που νιώθεις κι εσύ, μπορεί και περισσότερα. Μετά το φιλί μας το μεσημέρι ήμουν σίγουρη για τα συναισθήματά σου και δεν έβλεπα την ώρα να σε ξαναδώ και να σου το πω. Μόνο μου δεν περίμενα να πηδήξεις από το μπαλκόνι για να έρθεις να με δεις. Πράγμα που ήταν πολύ τρελό αλλά και πολύ γλυκό. Σ' αγαπώ"

Την πλησιάζω κουτσένοντας. Την κοιτάω βαθιά μέσα στα μάτια και την φιλάω με πάθος αυτή την φορά, χωρίς να φοβάμαι για την αντίδρασή της. Δεν με νοιάζει που είναι η Βάσω εδώ και μας βλέπει καθ' όλη την διάρκεια. Δεν νοιάζει τίποτε άλλο, παρά μόνο αυτή. Η Μυρτώ. Η δική μου Μυρτώ. Απομακρυνόμαστε και συνεχίζω να την κοιτάω στα μάτια. Σκύβω στο αυτή της και της ψιθυρίζω "Κι εγώ σ' αγαπώ" , εκείνη χαμογελάει.

Μυρτώ: "Τελικά θα μείνεις το βράδυ?"
Στέλιος: *γελάω* "Θα μείνω"

Την φιλάω στο μέτωπο και πηγαίνουμε πάλι μέσα στο δωμάτιό. Καθόμαστε στο κρεβάτι αγκαλιά και κοιτάμε το άπειρο. Μέχρι που κάποια στιγμή η Μυρτώ σπάει την σιωπή.

Μυρτώ: "Πόσο καιρό?"
Στέλιος: "Πόσο καιρό τι?"
Μυρτώ: "Πόσο καιρό νιώθεις έτσι?"
Στέλιος: "Α από πολύ μικρός. Θυμάμαι έλεγα στην μαμά μου πως σε αγαπάω και ότι κάποια μέρα θα σε παντρευτώ. Της είχα πει να μην το πει ούτε σε σένα ούτε στην Φαίη, γιατί ντρεπόμουν"
Μυρτώ: "Χαχαχα, σοβαρά?"
Στέλιος: "Ναι, ναι! Θυμάμαι κιόλας πως δεν είχα καλή άρθρωση και έλεγα: 'Εγώ αγαπώ τη Μυλτώ και όταν μεγαλώθω θα την παντλευτώ και θα ήμαθτε για πάντα μαζί!' "
Μυρτώ: "Χαχαχα ε όχι"
Στέλιος: "Χαχα μα ναι. Εσύ?"
Μυρτώ: "Αν σου πω πως δεν θυμάμαι τι θα πεις?"
Στέλιος: "Α στο διάλο?"
Μυρτώ: "Ναι, έχει...πολλά χρόνια.. Να σου πω..."
Στέλιος: "Πες μου, τι θέλεις?"
Μυρτώ: "Εε...εμείς τώρα...είμαστε....μαζί? Εννοώ...τα έχουμε?"
Στέλιος: *Χαμογελάω* "Άμα το θέλεις"