With You..

Κεφάλαιο 6

Φτάσαμε σπίτι της. Συνήθως τρώμε και διαβάζουμε μαζί τα μεσημέρια αλλά...σήμερα δεν θέλω..νιώθω βάρος ρε φίλε...αρκετά τους ταλαιπώρησα αυτούς.

Στέλιος: "Εμ..καλό μεσημέρι, τα λέμε"
Μυρτώ: "Που πας καλέ?"
Στέλιος: "Σπίτι, γιατί?"
Μυρτώ: "Δεν θα 'ρθεις να φάμε?"
Στέλιος: "Εμ...Όχι.."
Μυρτώ: "Γιατί?"
Στέλιος: "Γιατί δεν θέλω"
Μυρτώ: "Πες, τώρα"
Στέλιος: "Ε ρε Μυρτώ! Κάθε μεσημέρι τα ίδια! Έρχομαι σπίτι σου, τρώω, κάθομαι μέχρι το βράδυ και μετά γυρίζω σπίτι μου. Δεν ξέρω, αλλά αισθάνομαι βάρος. Αρκετά σας ταλαιπώρησα τόσο καιρό. Φτάνει πια!" κάνω να φύγω αλλά..
Μυρτώ: "Δεν έχεις να πας πουθενά! Θα έρθεις πάνω να φάμε. Νηστικός θα μείνεις?"
Στέλιος: "Μη με λυπάσαι γαμώτο μου! Δεν αξίζω ούτε την συμπεριφορά σας απέναντι μου, ούτε την φιλοξενία, ούτε τίποτα!"
Μυρτώ: "Στέλιο, σύνελθε. Τι είναι αυτά που λες? Περνάς μια δύσκολη φάση στην ζωή σου και σε συμπαραστεκόμαστε. Δεν το κάνουμε για λύπηση. Τελείωνε και έλα πάνω!"
Στέλιος: "Όχι" λέω αποφασισμένος
Φαίη: "Τι κάνετε εδώ παιδάκια μου? Γιατί δεν ανεβαίνετε πάνω?" τώρα είναι που δεν πρόκειται να φύγω
Μυρτώ: "Μαμά! Επιτέλους!"
Φαίη: "Τι έγινε καλέ?"
Στέλιος: "Τίποτα δεν έγινε. Άντε, καλό μεσημέρι!"

Και φεύγω. Παρόλο που θέλω τόσο πολύ να καθίσω κι άλλο μαζί της, δυστυχώς όμως η Φαίη με προλαβαίνει.
Φαίη: "Τι κάνεις?"
Στέλιος: "Μια χαρά, εσύ?"
Φαίη: *αναστενάζει* "Κοίτα, Στέλιο, σε καταλαβαίνω. Ξέρω πως νιώθεις, αλλά πίστεψέ με το μόνο που θέλουμε είναι το καλό σου. Δεν μας είσαι βάρος, και μην τολμήσεις να το ξαναπείς, ούτε μας ταλαιπωρείς ούτε τίποτα. Είσαι καλό παιδί, Στέλιο, και μπορώ να το διακρίνω. Μην υποτιμάς τον εαυτό σου, του κάνεις μεγάλο κακό. Χρειάζεσαι ανθρώπους γύρω σου που να σου συμπεριφέρονται όπως αξίζεις. Και, σόρρυ που θα το αναφέρω αλλά πρέπει, αν δεν μπορεί ο πατέρας σου να το κάνει αυτό, ήμαστε εδώ. Είσαι μέλος της οικογένειάς μας. Σε νιώθω σαν γιο μου και το ξέρεις αυτό. Σημαίνεις πολλά για όλους μας, και κυρίως για την Μυρτώ. Μη το ξεχνάς"

Τα λόγια της με κάνουν να λυγίσω. Πάντα την έβλεπα σαν μητέρα μου, μια φορά κιόλας την είχα πει έτσι κατά λάθος..χαχα. Πάλι δάκρυα, γαμώ τη πουτ.... Αναστενάζω και την αγκαλιάζω σφιχτά και ανταποδίδει. Όντως τους χρειάζομαι..

Φαίη: "Πάμε πάνω?"
Στέλιος: "Πάμε"

Ανεβαίνουμε πάνω και με το που ανοίγει την πόρτα η Φαίη, η Μυρτώ πέφτει πάνω μου και την αγκαλιάζω σφιχτά.

Μυρτώ: "Βλάκαα"

Γελάω πνιχτά και της φιλάω τα μαλλιά. Αφήνω την τσάντα μου και την παίρνω αγκαλιά όπως οι νεόνυμφοι. Αρχίζει να γελάει.