With You..

Κεφάλαιο 20

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

Πάρις: "Δηλαδή εμείς τώρα τα έχουμε?"
Μυρτώ: "Ναι βρε"
Πάρις: "Και ο Στέλιος?"
Μυρτώ: "Θα του εξηγήσω εγώ. Μην ανησυχείς, θα καταλάβει"
Πάρις: "Σίγουρα?"
Μυρτώ: "Ναι"

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~~.~.~.~.~.~.~.~.~

Χτυπάω δυνατά την πόρτα πίσω μου. Κατεβαίνω όπως όπως τα σκαλιά της οικοδομής. Βγαίνω έξω και προχωράω με γρήγορο βήμα προς άγνωστη κατεύθυνση. Τελικά βρίσκομαι σε ένα μικρό πάρκο. Ευτυχώς είναι άδειο. Κάθομαι κάτω από ένα δέντρο. Βγάζω τη θήκη μου και στρίβω ένα τσιγάρο. Πόσο καιρό έχω να καπνίσω? Μου έλειψε αυτή η χαλάρωση. Δεν μπορώ να πιστέψω τι ακριβώς έγινε πριν από λίγη ώρα. Πως γίνεται γαμώ? Η Μυρτώ? Η Μυρτώ μου? Μάλλον δεν είδα και άκουσα καλά. Μα ήταν και η Φαίη μαζί μου. Την τύχη μου. Θα του εξηγήσω και θα καταλάβει. Να καταλάβω τι? Ότι θέλει εκείνο το αρχίδι? Δεν το χωράει ο νους μου! Χωρίς να τον καταλάβω έχω καπνίσει ήδη 3-4 τσιγάρα. Νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου και πετάγομαι. Είναι αυτή. Γυρίζω ξανά πλάτη και την αγνοώ συνεχίζοντας το τσιγάρο μου.

Μυρτώ: "Μην καπνίζεις άλλο"
Στέλιος: "Ότι θέλω θα κάνω"
Μυρτώ: "Ρε μωρό μου..."
Στέλιος: "Μην με λες έτσι. Τέρμα Μυρτώ. Έχεις άλλον τώρα"
Μυρτώ: "Εσένα έχω και θέλω να έχω μόνο"
Στέλιος: "Δεν μας παρατάς λέω εγώ?"

Τα μάτια της βουρκώνουν. Γαμώτο.. Σηκώνομαι απότομα και φεύγω από εκεί.

Μυρτώ: "Αν καθόσουν να σου εξηγήσω.."

Ψυθιρίζει τόσο σιγανά που μετά βίας την άκουσα. Την αγνοώ και γυρίζω σπίτι μου. Τους αγνοώ όλους και μπαίνω στο δωμάτιό μου. Αρχικά καλώ τον Χρήστο.

* Χρήστος: "Έλα ρε"
Στέλιος: "Έλα, μήπως έχεις μαύρο?"
Χρήστος: "Πλέον όχι φίλε, ο Γιώργος σίγουρα θα έχει"
Στέλιος: "Τέλεια, θενκς" *

Κλείνω απότομα και καλώ τον Γιώργο.

* Γιώργος: "Λεγε"
Στέλιος: "Σε δέκα λεπτά στο πάρκο, φέρε μπόλικο από το μαύρο"
Γιώργος: "Έγινε φίλε" *

Μπαίνω στο μπάνιο και ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου για να ξυπνήσω. Βγαίνοντας πέφτω πάνω στην 'Στέισι'.

Στέισι: "Στελάκο μου!"
Στέλιος: "Ω βούλωσέ το πια"

Την κολλάω αυτόν τοίχο και της φιλάω βίαια τα χείλη. Όταν το φιλί μας σπάσει την κοιτάω βλοσυρά και φεύγω αφήνοντάς την άναυδη. Στο πάρκο, αρχικά, δεν τον βρίσκω αλλά έπειτα τον εντοπίζω πίσω από έναν θάμνο. Κάθομαι δίπλα του και αυτός μου δίνει ένα 'τσιγάρο'. Είναι λίγο μεγαλύτερο από το κανονικό. Κάνει καλά την δουλειά του. Μετά από δύο τζούρες αισθανόμουν ήδη καλύτερα.