Merhaba okurlar. Evet, son. Bu ani son için üzgünüm. Ama sakın kendinizi üzmeyin çünkü yeni hikayelerim olacak. Neden ani bir son yaptın diye sorarsanız, tek bir hikayeye bağlı kalmak istemedim. Aslında bu hikayeyi uzun tutmayı planlıyordum fakat sıkıldınız diye tahmin ettim. Neyse, umarım son bölümü beğenirsiniz ve hikayeyi beğenirsiniz. Bu kitabın ikincisini çıkarmak aklımdan geçiyor ama eğer yoğun ilgi olursa. Takipte kalın ve yeni kitapları bekleyiiin. Bu gün balo günüydü. Daha da önemlisi Louis bu gün eve gelmişti. Yağan kar yerleri tutmuştu bile. Louis bana döndü:
-Ne oldu sana? Moralin bozuk gibi.
-Ne demek bozuk gibi? Bu gün benim en mutlu günüm!
-Tabii ki öyle, şapşal! Ama, ne biliyim bir şey var gibi.
-Yok..
-Arthur, ben kardeşimi çok iyi tanıyorum ne oldu dökül.
-B-bu gün, balo var.
-Ne balosu?
-Brian senin için maskeli balo veriyor.
-Ne olmuş bunda? Harika bir şey bu!
-Evet, evet biliyorum ama o kadın..
-Onu kafana takma artık. Bak, ben iyileştim, Brian sana aşık. Hayatımız güzel olacak!
-A-ama.. Angelica, benim için DNA testi yaptırmış.
-Senin için mi?
-Evet, dün hastane görevlisi ile konuşurken gördüm onu. Görevli çok önemli bir DNA testi yaptırdığını söyledi.
-Senin için?
-Evet, Louis. Bende çok şaşırdım..
-İyi de nasıl yaptırdı ki?
-Eve girmiştir yine, ne bileyim ki..
-Bu kadın yine bir şeyler çeviriyor..
-Bilmiyorum.. Bekleyip göreceğiz.
Bu sırada evin kapısına gelmiştik. Louis büyük bir heyecanla kapıyı açtı ve içeri girdi. Tam bu sırada Joey ve Kian evlerinden çıkmıştı. Ah, Kian.. Brian nasıl aklımdan çıkmıyorsa Kian'da öyleydi.. Yüzü, gülümsemesi, her şeyi.. Kian:
-Hey! Arthur, nasılsın?
-İ-iyiyim, sen?
-Bende iyiyim. Bir şey mi oldu? Uzun zamandır seni burada görmüyordum..
-Çok şeyler oldu Kian.. Çok şey..
Bu sırada alt kaltlardan kuvvetli bir topuklu ayakkabı sesi duyuldu. Yine şu lanet kadındı.. Kian ve Joey' de aynı nefret ile o kadını izliyordu. Angelica, yıkılmış gibiydi.. Gözlerinden ağladığı anlaşılıyordu:
-M-merhaba Arthur.
Bu kadın çizgisini aşıyordu gerçekten.. Suratıma masum gibi gülüp omzumu tutmuştu birde bu yetmiyormuş gibi evime girmişti.. Kian nefretle onu süzüyordu.
-Arthur eğer bir sorun varsa o kadına tekme basarım. Eğer var ve söylemiyorsan..
-Söylemiyorsam ne? Kendimi savunabilirim Kian, merak etme ve beni düşündüğün için teşekkür ederim.
Aptalca ve kabaca davranmıştım..
-Şey, yani özür dilerim. Sadece yardım edebilirim..
O an ki pişmanlık ile kafamı eğip salladıktan sonra kapıyı kapattım. İçeri girdiğimde Angelica bir an önce gelmemi bekliyordu.
