Senden vazgeçmem...#wattys2016

Bölüm-1

"Dur dur lütfen yaklaşma imdat yardım edin"
Ağaçlık yerde nefesim kesilene kadar koşuyorum evet kaçmalıyım kimden neden kaçıyorum bilmiyorum ama korkuyorum hiç korkmadığım kadar hemde.
Bir elin beni tutmasıyla
"Ceylin kızım uyan rüya görüyorsun tatlım korkma ben buradayım."
Annemin o yatıştırıcı sesiyle gözlerimi açtım gülümseyerek sanki biraz önce korkudan ölen ben değilmişim gibi cevap verdim
"Aaa Aylin hanım siz nezaman kızınızın korktuğunu gördünüz bakalım da sadece bir rüyadan mı korkucam ben Ceylin Duru ve korkmak güldürmeyin beni güzel bayan."
Dedim çarpık gülümsemi yüzüme takınarak
"Hadi hadi kalk kahvaltı edeceğiz öğlen oldu nerdeyse"
"Anne senin öğlenin 9 bırakta tatilde bari öğlene kadar uyuyayım hatta beni hiç kaldırma böyle 1-2 hafta uyuyabilirim."
Annem üzerimdeki sıcacık örtüyü çekti ve bana itiraz istemeyen gözlerle
"Ya o yataktan kalkarsın yada bütün evi baştan aşağı temizlersin."
Diyip arkasını döndü ve tam gidecekken sinsice gülümseyip
"Buarada tuvalette dahil."
Dedi ve odadan çıktı yeminle bu kadın benim ölmemi istiyor. Telefonu elime aldım 2 mesaj vardı ve gözüm saate takıldı yok artık saat 7.30 ya insaf yeminle insaf ben böyle söylene söylene yataktan kalktım ve banyoya geçtim aynaya baktığımda saçımın bülbül yuvası gibi olduğunu gördüm ve içimden saydırmaya başladım
"Bu tip ne ya yeminle gergedanlarla çirkinlik yarışına girmişimde ben kazanmışım gibi "
Aynaya daha dikkatli baktım ve inanamıyorum sivilce
"Yok artık cidden hem kabus gördüm hem 7.30 da kalktım birde gergedanlarla çirkinlik yarışını kazandım birde yüzümde bağımsızlığını ilan etmiş bir sivilce var yeminle yok bugün herşey bana karşı zaten nezaman değilki hep böyle bahtsız Bedevi gibiyim ya gölde olsam susuzluktan ölürüm."
Ben böyle deli gibi kendi kendime konuşurken üstümü çıkarıp küvete girdim sıcak su bütün vücudumu rahatlatıyordu ve çok iyi gelmişti duş almak kadar iyi gelen birşey yoktu saçımı şampuanlayıp kremledikten sonra vücudumu da yıkayıp duştan çıkmadan önce sıcak suyu soğuğa ayarlayıp suyun altında durdum evet bu bütün düşüncelerimi siliyordu şuan sadece vücudumun çığlığını duyuyordum içimdeki çığlığı değil suyu kapatıp havluya sarındım aynaya baktığımda yüzüme sahte bir gülümseme taktım çünkü hiçbir zaman gerçek gülemiyordum yine başlıycaktı sahte gülücükler dertsiz tavırlar aynaya baktım ve
"Günaydın Ceylin yine başlıyoruz!"
Kurulanıp dolabımın karşısına geçtim iç çamaşırlarımı giyip siyah dar paça pantolonumu ve siyah badi ve kırmızı gömleğimi çıkardım üzerimi giyip gömleğin uçlarını bağladım saçımı tarayıp kuruttum ve hazırım.

Aşağıya indiğimde masa hazırdı. Annem sinirle gelmeseydin hiç bakışları atıyordu ablam ise umursamazca kafasını tabağına gömmüş kahvaltısını ediyordu kardeşim ise anneme bir şeyler anlatıyordu umursamazca yerime geçtim ve tabağıma kahvaltılıkları koydum ve yemeğe başladım herşey sakin görünüyordu ama öyle değildi aslında çünkü bizim aile sorunlu bir aile ve  babam öldüğünden beride hiç normal olmadık. Ve o bizi bırakıp gittiğinden beri çok büyük bir boşluktayım sonuçta en sevdiğim insan beni terk etmişti onun yanındayken hiç korkmazdım ama şimdi çok korkuyorum ve yaşama isteğim yok. Kaç kere intihar ettim hap içtim kutu kutu bileğimi kestim ama yinede o anki cinnet geçirmelerimdi artık dayanamıycağım noktaya kadar geldiği içindi ve işin garibi onca hap içtiğimin kimse farkında bile değildi çünkü garip bir şekilde hiçbirşey olmuyor bir kere kusmuştum ama başka birşey olmuyor o bilek kesme olayıda ablamla kavga etmiştim bana çirkin olduğumu kimsenin beni sevmediğini herkesin benimle alay ettiğini söylemişti ve daha neler neler hiç yoktan çoğu kez böyle kavgalar olurdu evimizde ve o günde dayanamadım ve mutfağa koştum elime bıçağı aldım bileğime dayadım bastırdım ve kestim ama annemlerin gelmesiyle çok derin kesememiştim oda öyle lanet bir anım bu hayattan nefret etmemin sebepleri aslında ablam haklıydı kimse beni sevmiyor ne ailem ne arkadaşlarım nede başkası kimse neden varım hiç bilmiyorum tek bildiğim şey büyük bir boşluk olduğu içimde kapanmayan böyle her an daha çok büyüyen 17 yaşıma geldim ama hala biriyle çıkmadım bile he tabi arada yalan çıktığım oldu oda bir gün süren genelde platonik aşklar yaşadım ve şu hani lise aşkı hani hep beklediğimiz ve hep hayalini kurduğumuz bana olmadı öyle birşey ne hayallerle başladığım lise hayatım ne kırıklıklarla bitecek bu sene ama alıştım ben hayal kırıklıklarına o yüzden dert etmiyorum zaten kim beni sever ki ben bile beni sevmiyorum o yüzden boşveriyorum hayattan bir beklentim yok yaptığım şeyler okula gitmek kitap okumak ve müzik dinlemek ve arada arkadaşlarla takılmak ders çalışmak bana göre değil çünkü ne olmak istediğimi bile bilmiyorum hayatın bana çizdiği yolda mücadele etmekten yoruldum ve artık hiç çabalamıyorum sadece nefes alıyorum ve nefes veriyorum okadar başka birşey yok nefes al ve şimdi ver.