Senden vazgeçmem...#wattys2016

Bölüm-6

"Kalk uykucu hadi geç kalıcaksın."
"Poyraz defol git uykumdadamı rahat bırakmıyorsun ne gerizekalı çocuksun sen."
Ben uyumaya devam ederken bir kahkaha sesi geldi be olduğunu şaşırmış bir şekilde açarken gözlerimi ablamı gördüm.
"Ceylin poyraz kim?"
İmalı bir şekilde gülerek sormuştu.
"Hiç kimse."
"He tabi canım o yüzden beni rahat bırak poyraz diyordun dimi Ceylin hanım."
"Evet abla seni ilgilendiren bir şey yok."
"Demek beni ilgilendiren bir şey yok öyle mi?"
Dedi sinsice
"Öyle."
Ben öyle deyince birden üzerime çıktı ve beni öyle bir gıdıklamaya başladı ki zaten hemen huylanan biriydim birde o öyle yapınca ölüyorum sandım hem gülüp hemde bırakması için debelenirken o da bırakmama için daha sıkı tutuyordu.
"Söyle yoksa devam ederim."
"Yaaa bırak haaaahhhaaaa ya yapma hahaaaahhh önemli biri hahhhaaaaahhh değil!"
"He tabi canım rüyanda bile onu gördüğüne göre."
"Of tamam pes."
Ablam zafer kazanmış bir ifadeyle üzerimden kalktı.
"Hadi anlat bakalım yabani."
"Sensin yabani."
"Hadi Ceylin okula gideceksin daha hızlı bir şekilde anlat."
"Of tamam be şimdi bu çocuk bizim okulda okuyo yani benden hoşlanmış o yüzden çıkma teklifi etti bende reddettim o yüzden peşimde dolanıyordu o yani."
"Eeee yakışıklı mı aynı sınıfta mısınız?"
"Hayır değil tipsiz egosu tavan yapmış kendini birşey sanan hıyarın teki sanki dünya onun etrafında dönüyor. Ve evet maalesef aynı sınıftayız."
"Çok merak ettim bu çocuğu seni bu kadar çıldırttığına göre."
"Merak edilecek birşeyi yok dingilin teki işte neyse saat kaç oldu geç kalıyorum ya anlatta anlat ömrümü yedin ya ."
"Hadi hadi sen giyinde poyrazına geç kalma."
"Defollll ablaaaa."
Resmen çığlık attmıştım. Ablam odadan çıkınca hızlıca banyoya gidip elimi yüzümü yıkayıp dişimi fırçaladım odama geçip üstümü giyip saçımı taradım şekil verecek vaktim olmadığı için saçımı ördüm sonra çanta mı alıp hemen aşağıya indim. Okula gitmek için otobüs durağına koştum bir iki duraktı allahtan ama saate baktığımda geç kaldığımı anladım anca ikinci derse yetişirdim. 10 dakika otobüs bekledikten sonra dolu bir şekilde gelmişti ben otobüse binmeye çalıştım zorda olsa binebilmiştim. Ben tutunurken arkamdan birinin bacağıma dokunduğunu hissettim ben itiyordum ama o tutmaya devam ediyordu. Dayanamadım ve bağırdım
"O elini çek yoksa kırarım."
"Ne elini çekmesi ben burda işime gitmeye çalışıyorum sen bana iftira atıyorsun birde biraz önce gelmiş para karşılığında birlikte olmak istedin ama ben hayır deyince iftiramı atıyorsun rezil."
Ben neye uğradığımı şaşırmış bir şekilde bakıyordum.
"Ne diyorsun sen be şerefsiz iftira atma sen bana dokunmaya çalıştın ben senle konuşmadım bile."
"Aaaa görüyormusunuz şu rezili birde hala iftira atıyor bu dünyanın çivisi çıkmış."
Etraftan beni aşağılayıcı sesler geliyordu bu piç yüzünden orospu yerine konmuştum görmüyorlarmıydı onun yaptıklarını
"Ben bu kızı tanıyorum bu banada aynı teklifte bulunmuştu ve kabul etmeyince böyle yapıyor yazık yeni tuzağın bu Adam mı?"
Bu konuşan poyrazda iyi de bu piçin burda ne işi var ve bu piç ne saçmalıyor sinirle elim ayağım titriyordu var gözlerim dolmuştu.
"Sen ne diyorsun poyraz ne saçmalıyorsun."
"Benim ne dediğim ortada."
Gözlerinin içine baktım ve birazcık bile acıma yoktu buz gibi gözleri içimi ürpertiyordu.
"Seni asla affetmeyeceğim poyraz asla."
Dedim ve hemen otobüsten indim deli gibi ağlıyordum ilk defa bu kadar aşağılanmıştım ve hiçbir suçum yoktu o iki piç yüzünden bu haldeydim resmen bana orospu demişlerdi ben onlara ne yapmıştım ben bu dünyaya ne yapmıştım niye herkes bana karşı niye...
Okula vardığımda 3. Derse başlamışlardı. Hemen sırama oturdum ve başımı sıraya koydum. Hiç halim yoktu. Ağlamaktan gözlerimin şiştiğini biliyordum ve berbat göründüğümüde ama bunu umursayacak halim yoktu.

Dersin bitimine doğru sınıfa biri girmişti. Ve yanıma oturduğunu anladım. Ama dönüp bakmadım çünkü o piçle karşılaşacağımı biliyordum. Ve onun yüzünü görmeye dayanamazdım. Çünkü yüzünü görürsem dayanamaz yumruğumu geçirirdim. O yüzden kafamı kaldırıp bakmadım. Sonra sıraya kafasını koyduğunu hissettim. Nalet çocuk bana onca şey yapıyor birde rahatlıkla burda duruyor şerefsiz sorucam ben sana görüceksin!

"Ne o bücürümüz vaz mı geçti?"
Sustum ve uyuyor numarası yapmaya devam ettim.
"Aaa hiç eğlenceli değilsin bücür yoksa seninle para karşılığı yatmadığım için mi yapıyorsun bunu."
Dayanamadım ve ayağa kalktım sınıftan çıkmaya çalıştım ama o öküz beni kolumdan tuttu ve dışarı sürüklemeye başladı ben onu itiyordum ama beni bırakmadı ve kütüphanenin içine soktu.

Kütüphane bomboştu içeride sadece ikimiz vardık. Bana baktı ve sinirle bağırdı.
"Ağlama."
Ozamana kadar ağladığımı bilmiyordum o deyince ağladımı fark ettim elimi ondan kurtarıp gözyaşlarımı sildim.
"İstediğin bu değilmiydi niye şikayet ediyorsun?"
Dedim alayla
"Hayır bu kadar çabuk pes edersen ne anlamı kalır senin sabretmen gerek."
"Ya sen kendini ne sanıyorsun lanet çocuk ne istiyorsun benden ne?"
Çıldırmış bir şekilde bağırıyordum."
"Sana sahip olmak eğer sana sahip olursam kimsenin bana karşı gelemediğini herkes anlayacak anladın mı senin gibi bücür biri geldi ve bana karşı geldi lan ben Poyraz Ateş'im kimse bana karşı gelemez kimse beni küçük düşüremez eğer bunu biri yaparsa onu yakar küle çeviririm anladın mı bunu aklına sok bu ismi unutma bücür bu isim seni yakmaya hazır eğer sende hazırsan bugün yaşadıkların sadece küçücük bir Ateş parçasıydı ama bundan sonra sen benzin ben Ateş sana dokunduğum an alev alev yanıcaksın bücür hazır ol."
Arkasını döndü ve adım attı.
"Ben zaten yanıp kül olmuşum Poyraz Ateş kül olan birini bir daha yakamazsın o yüzden senden korkmuyorum istediğini yap millete orospu olduğumu söyle umrumda mı değil anlıyormusun milletin yada senin ne düşündüğün umrumda değil. He buarada parayla dersen ihtiyacı var o yüzden yapıyor diye düşünebilir insanlar onu yalanlamam kolay olur annem hasta ve mecburen onu ameliyat ettirmem gerekti ve para bulmak için yaptım derim millet bana acır ne kadar aşağı görselerde ama zevk için herkesle yatırır dersen kurtaramam dimi böyle de Poyraz Ateş ki kurtulamayayım istersen dövdür beni istersen öldür biliyormusun yaşamak istemiyorum bir dakika bile nefes almak istemiyorum boğuluyorum sanki her nefes alışımda Poyraz Ateş senin Ateş'in beni yakmaz tamam mı sen bana birşey yapamazsın anca beni öldürebilirsin ki oda bana çok büyük bir iyilik olur."
Yanına gidip önüne geçip ağlamaktan mafolmuş gözlerimi gözlerine diktim.
"Bana bu iyiliği yapar mısın Poyraz Ateş?"
Sadece gözlerimin içine bakıyordu ne yapması gerektiğini çözemiyormuş gibiydi ve bana yaklaştı yaklaştı yaklaştı o bana yaklaştıkça kalbim duruyordu tam burnumun dibine kadar geldi ve konuştukça dudakları bana değiyordu.
"Ceylin Duru son damlana kadar Poyraz Ateş tarafından yanmaya hazır mısın?"
Ben o anın etkisiyle ne dediğini idrak edemiyordum sadece duruyordum. Dudaklarını benim dudaklarıma bastırdı ve beni belimden sıkıca tuttu ben sadece donmuş bir şekilde duruyordum ama o beni öpmeye devam ediyordu ve bende ona ne yaptığımı bilmeden karşılık veriyordum ben ona karşılık verdikçe yanıyordum. Evet ben Ceylin Duru yanmaktan kül olduğumu sanmıştım ama Poyraz Ateş'in dudaklarının bana değmesiyle küllerimden yeniden dirilip yanmaya başladığımı hissediyordum bu Ateş çok yoğundu öyle değişikti ki bağımlılık yapıyordu.

Bune yaptığımın farkına varıp geri çekildim. Okuldan çıkıp yürümeye başladım. Yolda önümü iki tane çocuk kesti.
"Paran neyse vermeye hazırız güzelim göster bize marifetlerini."
Korku bütün bedenimi ele geçirmişti hızlıca geri dönüp koşmaya başladım ama onlar bende hızlı olup beni yakaladılar.
"Ahhh güzelim çok eğlenicez seninle."
"Bırakın beni lanet herifler imdat kurtarın beni."
Hem ağlıyordum hem çırpınıyordum ama nafileydi kimsecikler yoktu etrafta sadece onlar ve ben....

Baba özür dilerim.....