Senden vazgeçmem...#wattys2016

Bölüm-2

Cafenin ortasında dikiliyorduk. 15 dakika geçmişti ama hala gelen yoktu. Hadi ama çakma sevgilim gelip kurtarabilir mi beni buradan çünkü gerçekten sıkıldım burda olmakta.

Karşımda ki çocuk sanki Zafer kazanmışçasına gülmeye başladı.
"Senin şu sevgili gelmedi he Ceylin ."
Aaa benimle dalga geçmeye başladı ama ben demedim ki sevgilim var diye ablam başlattı aaa Cansu başıma neler açıyorsun sen sanki sevgilim varmış gibi konuşuyor.
"Biraz bekle ukala sevgilimi görünce dibin düşücek."
"Görücez küçük hanım görücez."
Sinirden kuduruyordum niye benim sevgilim olmaz mı tamam olmayabilir ama istesem olurdu yani offf kimi kandırıyorum sanki istemedim mi beni bu hayattan kurtaracak beni sevecek birini ama nerde...

Artık beklemekten sıkılmıştım. Tam tamına 25 dakika geçmişti ama gelen yoktu çok fena rezil olmuştum.
Ben bunları düşünürken ablam
"Furkan Canım gel buraya."
Diye seslendi kafamı seslendiği yere çevirdiğimde karşımda ilk aşkım doğduğumdan beri tanıdığım Furkan vardı ama ablam niye onu aramıştıki ne kadar ilk aşkım ve doğduğumdan beri tanısamda onunla samimi değildik.

Furkan yanımıza yaklaştı ve beni yanağımdan öperek gülümsedi
"Nasılsın bitanem ?"
Ben şok olmuş bir şekilde bakıyordum ama çaktırmamaya çalışarak gülmsedim. Furkan karşımdaki çocuğa dönerek sinirli bir şekilde baktı ve elimi sımsıkı tutarak
"Sevgilimi rahat bırak benimle mutlu o ve onu sana bırakmam!"
"Güldürme beni Furkan o seninle değil benimle mutluydu."
"Siz ne saçmalıyorsunuz Furkan bu ne diyor ben onunla mutlumuydum?"
Şaşkınlıktan ne diyeceğimi bilmiyordum sadece gitmek istiyordum buradan Furkan elimi daha sıkı tutarak
"Sadece saçmalıyor birşey yok hadi gidelim Canım biz takma kafana sen ."
Birşey dememe izin vermeden
"Cansu abla biz gidiyoruz sonra görüşürüz."
Dedi ve beni oradan uzaklaştırdı.

Furkan'ın arabasına doğru yürüyorduk ve o hala elimi bırakmamıştı. Ve içimdeki onu görünce canlanan o saf temiz duygu canlanmaya başlamıştı. Küçüklüğümden beri hayal ettiğim beni sahiplenerek tutmasını şuanda yaşıyordum. Ne kadar garip birşey yüzünden olsa bile yinede güzel bir duyguydu birinin seni sahiplenmesi uzun yıllar önce yaşadığım bir duyguydu o babam sayesinde ama şimdi sadece boşluk vardı.

Arabaya bindik ve Furkan hızla sürmeye başladı okadar hızlı sürüyordu ki en ufak bir hatasında ikimizde ölebilirdik.

"Furkan yavaşla."
"Furkan duymuyormusun yavaşla!"
"Korkuyorum durdur şu lanet arabayı."
Ben bunları diyordum ama sanki beni duymuyordu ve o sırada yüzüne baktım bitmiş bir şekilde ağlıyordu ama bence ağladığının bile farkında değildi.
Onun elinin üstüne elimi koyunca beni yeni fark ediyormuş gibi kenara çekti.

"Ceylin ben özür dilerim sana bunu yapmamalıydım ama elimde değil mecburum."
"Şşşş tamam geçti birşey yok bana zarar vermedin özür dilemene gerek yok asıl ben teşekkür ederim bana yardım ettiğin için yoksa o ukala inanmıyordu sevgilim olduğuna."
"İnanacak Ceylin ister istemez inanacak!"
"Birdaha bizi görmeyecek zaten inansa neolur inanmasa neolur takma kafana."
Dedim sakinleştirici sesimle bugün çok garipti bir dadika o çocuk benim ve Furkan'ın ismini biliyordu ama bu Nasıl  olur?
"Furkan o çocuk benim ve senin ismini biliyordu ve saçma sapan konuştu sapık olmasın beni takip ediyor olmasın."
Dedim dehşet içinde salak gibi oradayken düşünememiştim ama şimdi yavaş yavaş aklıma geliyordu ve başka bir sonuca varamadığım için sapık olduğunu düşünüyordum başka neden ne olabilirdi ki aklıma bir sapık olacağı geldi.Furkan gülümsedi
"Korkma sana birşey yapamaz o yanında ben varım sana kimse birşey yapamaz."
O kendinden emin bir şekilde konuşmuştu ama ben ne diyeceğimi bilmiyordum arabayı çalıştırdı ve bizim eve doğru sürdü eve geldiğimizde arabayı durdurdu ve arabadan çıktı bende arabadan çıkınca kapıyı çaldı. Kapının açılmasıyla annemin endişeli yüzü gözüktü direk bana sımsıkı sarıldı.
"Birşey olmadı dimi sana canım çok korktum Cansu olanları anlattı."
"Yok anne birşey olmadı."
Benden ayrıldı ve Furkan'a baktı
"Furkan sana Nasıl teşekkür etsem az kızımı o çocuktan kurtarmışsın çok saol."
"Herzaman ceylinin yanında olup onu koruyacağım o yüzden teşekküre gerek yok siz merak etmeyin."
"Furkancım içeri gelmek ister misin?"
"Yok Aylin teyze rahatsız etmeyeyim ben ."
"Aaa olur mu öyle şey ne rahatsızlığı."
"Başka birzaman gelsem olur mu bugünlük beni affedin."
"Tamam Canım ama mutlaka bekliyorum hem annenlerede söyle onlarıda özledim."
"Tabi Aylin teyzecim söylerim."
Annem içeri gitti vedalaşıp bende Furkan'a baktım
"Herşey için çok teşekkür ederim."
"Önemli değil artık yalnız değilsin Ceylin ben burdayım."
Dedi ve sımsıkı sarılıp yanağıma öpücük bıraktı ve ardından gitti ben hala şok içindeydim yıllar geçmesine rağmen hala ona karşı birşeyler hissediyordum ve bu beni korkutuyor nede olsa kimse beni şuana kadar sevmedi omu sevicek o okadar yakışıklı ki bana bakmıycağını biliyorum sarı ya yakın saçları masmavi gözleri ve uzun boyuyla çok yakışıklı ama ben siyah ve mavi gözlerim normal uzunluktaki boyum ve normal fiziğimle sade bir kızdım öyle manken gibi değildim ama Furkan öyleydi manken gibiydi.

İçeri geçtim telefonum çalmaya başlamıştı hemen elime alıp cevapladım.
"Efendim canım"
"Ceylin nasılsın?"
"İyiyim canım sadece peşime galiba bir sapık takıldı."
"Neyden bahsediyorsun?"
"Hani cafedeki çocuk var ya o hem benim hemde Furkan'ın ismini biliyordu ve garip konuşuyordu farkındaysan eeee bende tanımıyorum büyük bir ihtimalle sapık."
"Kızım öyle sapığım olsa ben ona sapıklık yapardım farkında mısın çocuk tam bir taştı hatta meteor kızım fenaydı o yemyeşil gözler simsiyah saçlar süper vücuduyla fenaydı çocuk"
"Çok istiyorsan sen yavşa benim hiç o ukalayla işim olmaz çocuk kendini beğenmişin tekiydi görmedin mi?"
"Kızım bırakta beğensin o tiple herhalde beğenicek."
"Of neyse ya ne hali varsa görsün bana bulaşmasında"
"Salaksın neyse ya bak sana ne diycem siz gittiniz ya çocuk sinirden cafedeki masaları devirdi ablana bağrında ve sonra çekip gitti."
"İyide ablama ne diye bağırdı ki?"
"O piçle Nasıl çıkar ya hatırlamasa bile yapamaz bana bunu yapamaz söyleyeceğim herşeyi bırakmam onu o benim  filan diye bağırdı Cansu abla sakın falan diye bağırıyorlardı kızım bunlar senden birşey saklıyorlar."
"İyi de ne saklıyor olabilirler ki Nasıl öğrenicem ablama sorsam söylemez ."
"Ozaman bizde gizlice öğrenmeye çalışırız ablana annene alttan alttan soru sorarız ve onlarda anlamadan cevaplar."
"Sanmıyorum Buse anlarlar."
"Ozaman Nasıl öğrenicez?"
"Bence Furkan'da biliyor sonuçta normalde konuşmuyoruz bile ama koşarak gelip bana yardım etti ve o çocuk Furkan'ın ismini biliyordu o yüzden ona sormalıyım ama söylermi ki?"
"Bilmiyorum ceycey ya şansını denemelisin en azından."
"Busbus ya ben çok korkuyorum ya başaramazsam ozaman öğrenenemem ve ben meraktan çatlıyorum."
"Kızım bende meraktan çarlıyorum ailenin senden bukadar sakladığı şey ne olabilir Furkan'ı bile endişelendirecek kadar?"
"Bilmiyorum busbus sadece biran önce öğrenmek istiyorum herşeyi neolursa olsun ."
Birazdaha konuştuktan sonra kapatmıştık. Ama hala aklımda neler olduğunu düşünüp duruyordum neler olmuştu böyle. Sadece öğrenmek istiyorum ne pahasına olursa olsun öğrenmek....