Ik mis je {on hold}

4

Mama heeft besloten een herdenking te houden.  Omdat we Luna niet kunnen begraven.  Het is ongeveer hetzelfde als een begrafenis.  Alleen dan zonder dat deel van het begraven. Mijn moeder is druk aan het regelen.'Eef, heb ik iedereen?' vraagt mijn moeder en ze noemt een lijstje op.'Ehm mam heb je tant Anet en ome Lucas?' 'Oh nee, wat erg ik ben ze gewoon vergeten.' mijn moeder kijkt beschaamd.  Dan schiet me iets te binnen.  'Mam we moeten Thijs uitnodigen!' 

'Thijs?'  'Ja, Luna's vriendje....'  'Had Luna een vriendje?!'  Dan besef ik dat mijn moeder dat helemaal niet kon weten.  Luna heeft Thijs op vakantie ontmoet.  'Eh ja, ze hebben elkaar op vakantie ontmoet...ik slik, hij heeft het ook gezien.''Oh, wie hebben het dan allemaal gezien, die moeten we dan ook uitnodigen.' 'Je hebt gelijk, ik ga het nu doen.'

Als eerste bel ik Thijs.  Ik vind het best wel eng. Ik toets zijn nummer in.  De telefoon gaat over. 'Hoi.'  'Ehm... Thijs?' 'Ja dat ben ik, met wie spreek ik?' vraagt hij.'Hoi, je spreekt met eh Eva...'  Hij zegt niks.  Ik voel me ongemakkelijk dus ik begin gewoon te praten. 'Ik eh wou je uitnodigen voor de begra.. eh herdenking van Luna, het is zaterdag om 6 uur in de domkerk in Utrecht....' begin ik, maar hij onderbreekt me. 'Eva rustig, hou maar op. Ik probeer alles te vergeten dus ik heb geen behoefte aan contact met jou. En trouwens, ik heb toch al een nieuwe vriendin. Doei Eva, bel me niet meer.Tuuttuuttuut.....Verslagen hou ik mijn mobiel in mijn hand. Een nieuwe vriendin, hoe durft hij! De woede komt in mij naar boven.Heeft hij geen hart?!  Luna is het beste wat hem kon overkomen hoe kan hij!  En hij wil niet eens op de herdenking komen.  Wat een loser.  Ik bedenk me.opeens dar de anderen misschien ook zo reageren. Ineens durf ik niet meer te bellen.  Ik vraag Noa wel om raad. 'No?'  Noa ligt op bed met haar ipod, ze heeft haar ogen gesloten.  Ze heeft haar oortjes in en het lijkt alsof ze in een andere wereld is.'Noa, mag ik wat vragen?'  Ze doet een oog open.  'Wat is er Eef.'  Normaal zou iets gezegd hebben als; dat doe je nu toch al? en het is mijn schuld dat ze dat niet doet.  Ik leg haar de situatie uit.  'Bel gewoon, de anderen zijn toch niet zoals Thijs?'  'Ja... maar van Thijs had ik het ook niet verwacht snap je.' Noa knikt begrijpend.  Ik heb haar niet verteld over Thijs zijn vriendin.  Dat leek me niet zo handig.  'Bel maar gewoon Eefje dat lijkt me echt het beste' zegt ze.  'Oke, dankjewel No.' Gelukkig reageren de anderen gewoon goed, en ze zijn blij dat ik ze heb uitgenodigd.  Ik heb de info voor de zekerheid nog doorgeappt.  En vandaag is het dan zo ver.  Ik doe het setje aan dat Luna altijd het leukst vond; een zwart bloemenhemdje op een kort donkergroen broekje.  Mijn haar in een slordige knot, een dun laagje mascara en heel licht wst grijze oogschaduw.  Mijn zwarte allstars eronder en klaar.  Luna vond altijd dat ik er dan echt uit zie als Eva.  De Evalook noemde ze het.  Ik loop naar beneden.  'Eva wat heb jij nou aan? dat is toch niet geschikt voor een begrafenis, ga je onmiddelijk omkleden.' begint mijn vader gelijk te zeuren.  'Het is een herdenking schat, geen begrafenis.' brengt mijn moeder ertegenin.  'Wat jij wil, Eef ga je omkleden nu!'  'Nee.'  'Wat?!'  'Ik zei nee.' ik kijk hem onverschillig aan.  'Jij doet verdomme gewoon wat ik zeg!' Iedereen schrikt, niemand heeft mijn vader ooit horen vloeken.

Maar ze schrikken vooral omdat hij me een klap in mijn gezicht geeft.'Pap, wat doe je?' gilt Noa.  Ik barst in huilen uit.  'Oh nee sorry sorry sorry.' en mijn vader slaat zijn armen om mij heen 'Lulu Luna vvond dit hhet mooiste setje.' snotter ik.  'Ja liefje, hou dit maar lekker aan'

Bij de Domkerk, zie ik dat Malou en haar ouders een beetje ongemakkelijk staan te wachten..'Malou!'  Ze kijkt op en glimlacht waterig als ze me ziet.  Ze komt naar me toe en we storten gelijk in elkaars armen.  'Dit is Malou zeg ik tegen Levi, zijn beste vriend Koen, Julie en Nikki. 

'Hoi.' zegt Malou.  Al gauw zijn ook Liam, Tom en Julie er.  De herdenking gaat zo beginnen dus we gaan alvast naar de zaal.  Dan zie ik iemand die wel de laatste is die ik hier had verwacht; Thijs.