Ik mis je {on hold}

10

Alles, alles is weg. Het enige wat er nog is, zijn een paar muren en heel veel as. Toen we gingen kijken, zag ik nog een zwarte teddybeer, die kreeg ik bij mijn geboorte, hij was eerst wit. Alles zijn we kwijt, foto's filmpjes, onze kleren. En, alle herrineringen aan Luna. Alle tastbare dingen. We hadden Luna's lichaam niet meer, dat was al verschrikkelijk. Nu hebben we niet eens meer een foto. Ik ben kapot, van buiten en vanbinnen. En het word steeds erger. We logeren nu bij mijn opa en oma, en Noa bij Bart. Papa en mama zijn veel bezig met de verzekering, en het zoeken naar een nieuw huis. Ik kijk in de foto albums van opa en oma, op zoek maar foto's van ons. En gelukkig vind ik ze. Morgen ga ik met Noa naar een computerwinkel, want we hebben een usb-stick gevonden en de harde schijf en we willen kijken of we de bestanden misschien nog kunnen overzetten op de laptop die we daar gelijk gaan kopen. Ik hoop dat het kan. Ik zucht, laat me vallen op het logeerbed. Alleen herrineringen heb ik nog aan Luna. Ik blader verder door het fotoboek. Een foto van Luna en mij, springend van de duikplank in een zwembad. Dat was op vakantie in Italië, toen waren we 7. We hebben bijna de hele vakantie gezwommen, en heel veel ijsjes gegeten. Ik glimlach als ik eraan denk dat Luna en ik een dag in de vakantie op bed lagen met buikpijn, omdat we te veel ijsjes op hadden. Opa en oma waren ook mee en ze hadden ons natuurlijk weer veel te veel verwend. Noa vroeg de hele tijd, willen jullie nog een ijsje, waarna ze in lachen uitbarste. Het was een topvakantie. Ik haal de foto uit het album en leg hem op de stapel die ik al heb. Ik kijk uit het raam, en ik zie witte vlokjes vallen uit de lucht. Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Nu kan ik Luna eens lekker in pepe.... Nee ik kan Luna niet in peperen. Nooit meer. Ik kan er niet bij. Ik kan me niet voorstellen dat ik moet leven zonder ooit Luna weer te zien. Maar toch is het zo. De deurbel gaat, en ik hoor dat de deur word opengemaakt. 'Eva, Noa is er!' roept mijn oma. Ik ren naar beneden en wil Noa in haar armen springen als er opeens iets nats over mijn gezicht druipt. Als ik Noa's grijnzende gezicht besef ik dat ik net een sneeuwbal tegen mijn hoofd aan heb gekregen. 'NOA!' schreeuw ik quasiboos. 'Kom je buiten spelen Eef?' vraagt Noa lachend. Ik grijns en doe mijn jas en schoenen aan. Ik pak ook handschoenen, supersexy natuurlijk maar ik heb geen zin in koude handen.

Ik veeg de tranen uit mijn ogen, ik lach me dood. 'Noa stop, ik krijg geen adem!' Noa is aan het flirten met Henk de sneeuwman. 'Oh Henk, wat heb je een leuke neus' zegt Noa.  Ze slaat haar arm om "hem" heen. 'Wil je met me?' vraagt Noa, met zogenaamd de stem van de sneeuwpop. Noa doet heel verlegen en alsof ze bloost. 'Zou je dat echt willen?' vraagt ze. 'Natuurlijk, andera vraag ik het toch niet?' zegt de sneeuwpop weer (de sneeuwpop uhum). 'Maar, je bent een sneeuwpop. Als ik met je neem dan smelt je straks' zegt Noa verdrietig. 'En je kan niet eens praten, want ik doe wel alsof je praat, maar eigenlijk doe ik het zelf, en ik ben ook nog verloofd...' Ze tekend tranen op het hoofd van de sneeuwpop. 'Niet huilen sneeuwpop, we komen nou eenmaal uit verschillende werelden, dit kan gewoon niet.' 'Noa, geef hem dan tenminste een afscheidakus!' roep ik als gapje, maar ze doet het nog echt ook. Snel ren ik naar haar toe en duw haar tegen de sneeuwpop. Ze valt en meneer sneeuwman is dood. Eerst tret ze een pruillip omdat ik haar heb geduwt, maar dan gaat ze weer verder in haar rol. 'Neeee meneer sneeuwpop, ik had je nog willen zeggen hoeveel ik van je hou, waarom moest jij nou een sneeuwpop zijn en ik een mens...' 'Meisjes, warme chocolademlek' roept mijn oma. Noa is haar liefdesverdriet vergeten en staat gelijk op 'Gelukkig, we vriezen hier bijna dood' zeg ik, en we lopen naar binnen.

Met een kop warme chocolade melk, en een dekentje zit ik met Noa op de bank voor de haard. Oma zit in haar luie stoel te kletsen met Noa, opa leest de krant en ik staar een beetje voor me uit terwijl ik van mijn chocomelk nip. Ik hoor een sleutel in het slot. 'Hoi we zijn thuis!' hoor ik mijn vader roepen. Mijn ouders komen de woonkamer binnenlopen. Opa kijkt op uit zijn krant. 'En, hoe was het huis?' vraagt hij. Mijn ouders kijken elkaar en schieten in de lach. 'Volgens ons waren de foto's van dat huis gefotoshopt' zegt mijn moeder lachend. 'Toen we daar aankwamen keken we elkaar al aan, en je vader keek chagerijnig joh' vervolgd mij moeder. 'Nou chagerijnig... misschien een beetje dan' zegt mijn vader. 'Zullen we anders filmpjes kijken van vroeger?' hoor ik mezelf opeens zeggen. Iedereen kijkt even verward omdat ik het zomaar zeg maar dan zegt Noa 'Ja leuk idee.' Even later is iedereen keihard aan het lachen,  om een dansje dat Luna en ik deden toen we 4 waren. Ik weet nog dat we super lang voor dat dansje hebben geoefend, en we waren ook supertrots. Maar nu ik het terugkijk ziet het er zo stom uit! Ik had er even niet aan gedacht dat Luna en ik totaal niet kunnen dansen. 'Oh Eva, sexy moves hoor' zegt Noa lachend. Ik voel dat ik een beetje rood word. Ons dansje is afgelopen en iedereen in de woonkamer begint te klappen. Ik zie dat mijn vader tranen in zijn ogen heeft. 'Pap?' vraag ik. 'Meer van dit soort momenten zullen er niet meer komen, ik wou dat we terugkonden naar die tijd.' Iedereen is op slag stil. 'Had ik jullie maar nooit naar Frankrijk laten gaan' zegt mijn vader nu snikkend. Ik voel tranen prikken in mijn ogen. Hij heeft gelijk. Mijn opa loopt naar de tv en zet hem uit. Het beeld word zwart en Luna en ik verdwijnen. Ik barst in tranen uit.

heeeyyy chickieeess

577 reads o.o bedankt voor het lezen allemaaal. Ik weet dat ik bijna nooit een nieuw hoofdstuk plaats maar ik heb zo weinig inspiratie! maar wel bedankt voor alles reaaads, sorry dat het zo'n kort hoofdstuk is maar ik heb al zo lang niks meer geplaatst xxxx madelieeef