Ik mis je {on hold}

12

Net als ik mijn frans boeken open heb geslagen gaat de telefoon. Ik hoor dat iemand de telefoon opneemt en ik concentreer me weer op de tekst. Ik ben vandaag gelijk uit school aan mijn huiswerk gegaan. De aardrijkskunde toets heb ik al verpest, frans kan er niet ook nog bijkomen. Dan komt mijn moeder binnen lopen 'Levi voor je aan de telefoon.' Ik frons omdat hij me niet op mijn mobiel belt, maar dan besef ik dat hij dat waarschijnlijk wel heeft geprobeerd maar ik nam niet op omdat ik mijn mobiel uit heb staan. Ik pak de telefoon aan. 'Hey Leef, wat is er?' vraag ik. 'Kan je nu naar mijn huis komen? Ik wil met je praten' zegt hij. 'Hoezo naar jou huis?' vraag ik verbaasd. 'Nou bij mij is er niemand thuis, en wat ik ga zeggen is nogal eh nouja prive en persoonlijk en tja...' Het voelt alsof mijn maag in een achtbaan zit met alleen maar loepings want ik word opeens heel erg misselijk. 'H... hoe b-bedoel je persoonlijk?' vraag ik stotterend. 'Dat hoor je dan wel' zegt Levi kort af. 'Hoezo hoor je dan wel?' zeg ik nu wantrouwig en een beetje bang. 'Eef kom nou maar gewoon' zegt Levi licht gëirriteerd. 'G-ga je het uitmaken?' de tranen springen in mijn ogen. 'He?! wat...Eef wat zeg je nou?! Hoe kom je daar nou weer bij! Natuurlijk ga ik het niet uitmaken!' Een zucht ontsnapt uit mijn mond. 'Ik wil alleen even met je praten, niets ergs' zegt Levi dan. Opeens schiet Frans me weer te binnen. 'Moet het echt perse nu Leef? Want ik moet eigenlijk leren voor een Frans repetitie' zeg ik. 'Ja het moet echt nu, ik moet het kwijt' zegt Levi. 'Kan hey echt niet late...' 'Eef het is belangerijk' onderbreekt Levi me. 'Belangerijk genoeg voor een eventuele onvoldoende voor Frans?' vraag ik. 'Jahaaa en als je een onvoldoende haalt help ik je wel met leren voor de volgende toets oke?' zegt Levi zuchtend. 'Daar hou ik je aan Levi, ik ben er in 10 minuten' zeg ik. 'Doei Eef, tot zo' zegt Levi. 'Doei Leef, ik hou van je' zeg ik. 'Ik ook van jou Eef' antwoordt Levi en dan hangt hij op. Ik loop naar de gang en gris mijn jas van de kapstok. 'Doei mam ik ben nog even naar Leef. Ik ben voor het eten thuis' en voor ze kan  reageren heb ik de deur al dicht gesmeten. Ik ga met de lift naar beneden en haal mijn fiets uit de kelder van de flat. Ik doe mijn oortjes in en Am I wrong van Nico&Vinz vult mijn oren terwijl ik naar Levi fiets. Zoals ik al zei sta ik 10 minuten later voor zijn deur. Ik bel aan en hij doet vrijwel meteen de deur open alsof hij op me stond te wachten. 'Hoi Eefje ik stond al op je te wachten' zegt Levi alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik glimlach en wil een kus op zijn lippen drukken,maar hij draait zijn hoofd weg waardoor ik zijn wang kus. Ik kijk hem vragend aan. 'Sorry Eef ik ben niet in de stemming, ik wil eerst praten' zegt Levi. Ik knik en loop achter hem aan naar binnen. Oh oh het is dus echt serieus. 'Hier of mijn kamer?' vraagt Levi als we in de woonkamer staan. 'Doe maar jouw kamer' zeg ik en we lopen de trap op naar zijn kamer. Ik ga op zijn bed zitten. 'Wat is er?' vraag ik. Levi kijkt moeilijk. 'Eef voordat ik begin moet je beloven om me eerst helemaal uit te laten praten' zegt Levi. 'Uhm... ehh.. oke? ik beloof het?' zeg ik maar. Levi ziet er niet echt overtuigd uit. 'Zweer het' zegt hij. 'Levi dit slaat helemaal nergens op vertrouw je me niet of zo?' zeg ik. Ik zie dat Levi aan zijn nagels pulkt,dat doet hij alleen als heel erg zenuwachtig is. Maar waarom? 'Nou eh...Eef ik ehh.. maak me zegmaar een beetje zorgen om je...' begint Levi. Ik frons en wil er tegenin gaan als ik eraan denk dat ik heb beloofd om hem uit te laten praten dus ik beheers me en zeg niks. Levi kijkt me aan en probeerd voorzichtig mijn reactie te peilen. Als ik nog steeds niks zegt zucht hij opgelucht. 'Kijk...Luna is nu al een half jaar dood en..' Opeens heb ik het heel erg koud. Ik doe mijn mond open 'Levi hier heb ik geen...'  'Je hebt beloofd met uit te laten praten Eva' onderbreekt hij me. Ik bijt op mijn lip. 'Ik snap dat je nog steeds heel erg verdrietig bent, dat ben ik ook maar... Ik mis je. Ik mis de oude Eva, je bent veranderd dit is niet de Eva waarop ik verliefd ben geworden.' Mijn mond valt open van verbazing. Hij verheft zijn stem. 'Je lacht nooit meer en...' 'Dus je bent niet meer verliefd op me? ' zeg ik kalm. 'Hoelang is dit al zo?!' schreeuw ik nu terwijl ik ga staan. 'Nee nee Eef natuurlijk niet dat zeg ik helemaal niet' Levi haalt zijn hand door zijn haar. Normaal vind ik dat superschattig maar nu besteed ik er geen aandacht aan. 'Dit is niet de Eva waar op ik verliefd ben geworden' citeer ik. 'Wat je eigenlijk zegt: ik ben niet meer verliefd op je' zeg ik. Het verbaasd me dat Levi stil valt. Minuten lang is het stil. De hele tijd maakt hij aanstalten om iets te zeggen. Hij opent zijn mond, maar sluit hem dan weer. 'Je bent ehh... nog steeds dezelfde Eva maar... je gedraagt je anders... Ik vond het altijd zo leuk om met je te kunnen lachen. Maar je lacht nooit meer' zegt hij uiteindelijk. 'Jij weet helemaal niet hoe het is!' gil ik. 'Misschien omdat jij mij nooit iets verteld?!' schreeuwt hij terug. 'Krijg ik dan de kans om het je te vertellen?' vraag ik zacht. 'Hoe bedoel je? Je weet dat je altijd bij me terrecht kan... Dat zeg ik heel vaak' zegt Levi. 'Ja dat weet ik wel. Maar dat bedoel ik niet. Waneer is de laatste keer dat je me hebt gevraagd hoe het met me gaat?' Levi antwoord direct. 'Gisteren nog.' 'Ja op app maar je vraagt nooit hoe het echt met me gaat. Of hoe ik me voel over Luna...' Tranen wellen op in mijn ogen. 'Weet je, ik had graag willen praten over Luna maar iedereen ontweek het onderwerp. Weet je Levi, je bent niet meer verliefd op me dus we kunnen er beter mee stoppen' en met die woorden ren ik de trap af, Levi's huis uit. 'Wacht Eva! Ik kijk om en zie dat Levi zijn huis uit rent. Voor ik op mijn fiets kan stappen grijpt hij me bij mijn arm en draait me om. Ik sta dicht bij hem en kijk in zijn prachtige ogen. Voor ik het weet drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik ben overdonderd terwijl hij met zijn tong mijn mond binnendringt. Ik open mijn mond en zoen hem terug. Dan sper ik mijn ogen wijd open en duw hem van me af. 'Wat doe je?!' schreeuw ik. Levi kijkt me geschokt aan. 'Ik heb het net uitgemaakt!' Levi kijkt gekwetst. Ik stap op mijn fiets en rij weg. Ik wil dat hij me achterna komt en dat alles weer goed is. Maar als ik omkijk is Levi verdwenen.

Heeyyy het is niet het langste hoofdstuk ooit maar ik moet even iets zeggen:

SUPER BEDANKT VOOR DE 1,4K!!! wihoeee Echt zoveel omggg heeel erg bedankt!!!! ik ben zooo blijjjj wihoeee. Onverwachte wending? Arme Eva. Het uit maken met iemand van wie je eigenlijk nog houd is natuurlijk niet niks. Ik ben gemeen moehahahaha ( dat moet een kwaadaardige lach voorstellen, ter verduidelijking) Wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Ik hoor het graag xxxxx Madelieff