8

128 9 1
                                    

'Beloof me dat je me dit nooit meer aandoet!' 'Sorry pap' en Noa glimlacht.

'Sjonge jonge jonge moet ik helemaal uit mijn werk komen, voor een paniekaanval. Noa Noa Noa, wat moet er toch van je worden. Geen werk, geen brood op de plank. Dus geen eten voor jou meisje!' Noa lacht en neemt een hap van haar pasta.

Als ik s'avonds op bed lig, bedenk ik dat dit echt een hele rare dag was.

De eerste dag school, met amper een halfuurtje school. Toen dat gedoe met Nikki. En dan nog Noa, een paniekaanval. Waarom was ze eigenlijk in paniek? Toen de dokter het aan mijn ouders vroeg, dachten ze dat het kwam door Luna... Maar toen ik naar Noa keek had ik het gevoel dat dat niet helemaal klopte.

Ze knikte dan wel ja... maar door de een of andere manier leek het voor mij ongeloofwaardig. Want Bart was vanmiddag toch niet voor niets zo snel weggegaan? zo boos... Daarna was het gebeurd. Ik sta op uit bed, en loop naar Noa's kamer. Ik klop aan 'No? mag ik binnen komen?'. Ik krijg geen antwoord. 'No?' weer krijg ik geen antwoord, dus ik loop maar gewoon naar binnen. Noa ligt op haar bed, met haar ogen gesloten. Ik zie dat ze oortjes in heeft, vandaar dat ze niet reageerde. Ik wil iets zeggen, maar dan zie ik dat de tranen over haar wangen stromen. Ze opent haar ogen. Ze schrikt en gaat gelijk rechtop zitten. 'Eef?! sinds waneer ben jij hier!' ze veegt snel de tranen van haar wangen, maar ze stopt omdat ze weet dat ik het toch al heb gezien. 'Waarom kreeg je die paniekaanval No?' vraag ik haar. 'Niet vanwege Lun.. Luna, ofwel?' en ik slik mijn eigen tranen weg als ik haar naam uitspreek. 'Nee, nee inderdaad niet vanwege Luna' zegt ze. 'Het komt door Bart zeker? hebben jullie ruzie?' ze knikt eerst ja, maar schud dan haar hoofd ' Nee, ja, ik weet het niet Eef...' Ze is stil en staart voor zich uit. Ik wil weten wat ze denk, wat gaat er om in haar hoofd? waar denkt ze aan? Waarschijnlijk aan wat er vanmiddag is gebeurd met Bart. Maar wat is er gebeurd? 'Weet je nog Eef, de avond voor het ongeluk?' Ja, denk ik, dat weet ik nog heel goed, het was een topavond. Noa en Bart gingen samen uit, eerst gingen ze nog eten. dus wij gingen chillen met onze vrienden. We gingen Malou en Jade ophalen en we besloten te gaan zwemmen, het was nog nieteens aan het schemeren dus er waren ook nog veel kinderen en het was nog lekker warm. Malou besloot te vragen of Tom ook kwam, ze appte hem, maar hij had geen zin in het zwembad met al die drukke kinderen, Dus deden we snel een kort broekje of een zomerjurkje aan over onze bikini en spraken we af bij de speeltuin. Tom nam twee vrienden van hem mee, Thijs en Liam. We stelden ons voor, en we hadden algauw een klik. We waren gezellig aan het kletsen toen Liam op het idee kwam om naar het strand te gaan. We stemden allemaal enthousiast in, de jongens gingen zich nog even omkleden en toen gingen we.

'Pff wat is dit lopen vermoeiend zeg' zei Luna, want het was een eindje lopen naar het strand. ' Zal ik he dragen?' zei Thijs blozend. Luna sprong op zijn rug. Thijs hield het de heletijd vol tot op het strand, toen Luna hem begon te kietelen hij liet haar los en hij rende achter haar aan. En zij renden weg, gierend van het lachen. Het begon al te schemeren, dus het was al wat rustiger op het strand. er was een hele hoge steiger, waar we vanaf is het water konden springen. Daar legden we onze handdoeken neer. Jade sprong samen met Tom, hand in hand in het water, Terwijl Luna er ondertussen een foto van maakte, het was echt superschatig. Ik zat met Malou op onze handdoeken, en Luna kwam naar ons toelopen om haar mobiel weg te leggen. Opeens dook Thijs achter haar op en pakte haar vast. Luna gilde en Thijs tilde haar op. 'Ik ga je in het water gooien meissie' zei hij nog steeds grijnzend. 'Nee!' gilde Luna 'laat me los!' En ze begon wild om zich heen te slaan terwijl Thijs steeds dichter naar de rand van de steiger liep. Toen ze bijna bij de rand waren sloeg Luna gauw haar benen om zijn middel en haar armen om hem heen. 'Nu kan je me er niet meer in gooien, je krijgt me toch niet los' zei ze. Thijs sloeg zijn armen om haar heen en zei 'Dan gaan we samen' en toen sprong hij in het water. Malou en ik renden snel naar de rand, benieuwd naar Luna's reactie. En toen ze boven kwamen waren ze aan het zoenen. Opeens viel ik van de stijger af, Malou, dacht ik. Maar toen ik boven kwam, zwom Maloun naast me en stond Liam me boven op de steiger grijnzend aan te kijken. 'BOMMETJE!' riep hij.

Ik mis je {on hold}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu