Düzgün biri olamadım, özür dilerim.
Bir insana yakışmayacağı kadar çok sevdim seni, bir insanın lâyık olamayacağı kadar çok sevildin.
Özür dilerim...
Düzgün biri olamadım, affet.
Senden başkasının olmaması gerektiği bir aptallıktı. Çünkü milyarlarca insan vardı dünyada, mutlaka bir yerlerde az da olsa sana benzeyen ve beni de sevebilecek biri olmalıydı.
Ve ben yalnızca bir'e kadar saymayı biliyordum. Milyarlarca insan içinde senden başladım saymaya, affet.
Düzgün biri olamadım, bağışla.
Sevdiğin kadar sevilirsin yalanına umarsızca inandım.
Ve seni severken öyle kaptırmışım kendimi, sevip sevmemenin önem yoktu, yalnızca seni sevebileceğimi düşünebilecek kadar zaman ayırabiliyordum kendime.
Zamanın tükendiğini, sana koştukça aslında daha da geç kaldığımı hiç fark edemedim.
Bağışla...
Özür dilerim, seni böyle sevmemeliydim.
Affet, artık bir'den sonra da sayıların devam ettiğini fark ettim
Bağışla, sevdiğin kadar sevilmeyeceğini artık öğrendim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığımdaki Aydınlık.
ŞiirNeydi bizi bu hâle getiren? Zaman mı, insanlar mı? Belki de en başından beri bizdik. Bizi bu hâle getiren, bir şeylerin değişmesiydi belki de? Değişen sen miydin, duyguların mı? Ağlarsam anlamsızım. Anlatsam anlar mısın? ☆☆☆ En güzel sözlerle bur...
