Beyaz temiz bir renktir.
Lakin bir o kadar da pis.
Aynı benim her satırını kararttığım beyaz kağıtlarım gibi.
Siyah acı bir renktir.
Lakin bir o kadar asil.
Aynı benim ucu akan kalemimin,kağıdıma bıraktığı izler gibi.
Benim tek varlığım kalemim ve beyaz kağıtlarımdı.
Kalemimin ucu, pisliğe bürünmekten korkmayan beyaz kağıdıma her iz
bıraktığında, içindeki acıyı beyaz kağıdıma haykırıveriyordu adeta.
Her satırlarım bir döneme ait olurken,sözlerim ise kalemime ve beyaz
kağıtlarımaydı.
Benim;sözlerim gücüm,silahım ise kalemim ile beyaz kağılarımdı.
Kendimle çeliştiğimde hemen uyandırıverirdim onları, savaşa
hazırlanıveren birer asker gibi.
Şimdi yine çağırıveriyordum birbirinden eşsiz silahlarımı.
Ters giden bir şey dolanıyordu;kalemim ve beyaz kağıtlarımın,ikisi arasında.
Neydi bu ters giden şey?
Bir atakta bulunuyorum lakin gözlerime inanamıyorum.
Çenem yeri öperken gözlerim gitgide daha da büyüyordu.
İnanamıyordum.
Kalemimin ucu ilk defa bembeyaz olan korkusuz kağıdımı kirletemiyordu.
Cümlelerim zehir zemberek yakı mı veriyordu kalemimi?
Kalemim...ucundan kan sızdırıveriyordu.
O zaman anlıyorum.
Kalemim,acı sözlerimin gafletinden etkileniyor.
Korkuyorum...kağıdıma da bir şeyler oluyor.
Pürüzsüz beyazın yerini,rahatsızlık veren bir sarı kaplayıveriyor.
Daha önce de defalarca dile getirmiştim.
Ben uslu bir çocuktum.
İçinde şiddetli fırtınalar kopan uslu bir çocuk.
Ben ölüyordum.
İçimdeki fırtınaların koparamadığı tek bir yer kalmayıncaya dek ölmeye
devam ediyordum.
Vücudum, zehrin etkisiyle kavrulurken anladım:
Silahlarım benim zehrimdi.
Silahlarım beni öldürüyordu.
Ellerimden başıma doğru bir acı sarmalıyordu benliğimi.
Bütün kanın hücrelerimden çekildiğini hissedebiliyordum.
Anladım ki vakit az.
Belki de son kez ağzımdan çıkan zehir zemberek sözlerim bir işe yarardı.
Kontrolümü yitiyorum,yitirmekten korkuyorum.
Kalemim...elimden,sarının harap ettiği kağıtlarıma düşüverdi.
Son cümlelerimi,acı çekerek itinayla yazdığım o kağıda.
"Sonu biten bu yolda ben kötülüğün temsili oldum,kalemim zehrin,beyaz
kağıtlarım ise hastalığın."
byCAFUNET
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bozuk Kalemimden
PoésieBu kitapta yazarın yeri gelince tükenmişliği,yalnızlığı,yorgunluğu,acıyı; yeri gelince de sevgiyi,aşkı,cesareti bozuk kaleminden tatacaksınız ve bu süreçte şiirimsi bir stil size eşlik edecek. Yazmak istedim o an,içime süzülenleri. Tercüman olma...
