BİR RÜZGAR MASALI

BÖLÜM 7:RÜZ&SAL

-Belki de umutlarımız yağan yağmur damlalarıydı...Ne kadar buluta aşık olsalarda bir yağma zamanları vardı.Hepsi tıpkı insanlar gibi son ana kadar direnirdi...
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Bulduğum ilk banka oturdum.Gözlerimi kapattım.Rüzgar esiyordu.Yağmur yağacak gibiydi.Derin bir nefes aldım.Arkamdan gelen ses gülümsememe ve gözlerimi açmama sebep oldu...
"Masal!"
Rüzgar'dı bu...Bana söyledikleriyle gözlerine kenetlendim...
"Özür dilerim.Ben..ben seni bırakıp gittiğim için özür dilerim.."
Ben ona nasıl hayır diyebilirdim.İnsan en sevdiklerinden yermiş en büyük kazıkları.Onun gözlerine bakmadan geçen 4 yıldan sonra ben onu nasıl affetmeyeyim.Arkadaş,öğretmen,okul,
tatil...Bunlar geçen,değişen şeyler.Hayatımda değişmesini istemediğim bir tek o vardı.Hala da o var.Eminim ki yıllar sonra da o olacak.
"Masal ben seni üzmek istemedim.Gittim evet, ama senin iyiliğini istediğim için gittim."
-Artık bir önemi yok neden gittiğinin.Şuan benim için önemli olan tek şey sensin...Ben seni seviyorum...
"Masal bana biraz zaman ver.Mira'dan sonra hemen seninle olamam."
-B..ben böyle bir şey olsun istemem.Yani Masal'ı unutana kadar iyi bir arkadaş olarak görüşürüm seninle.
"Teşekkür ederim."
Dedi Rüzgar.Masal onu beklerdi.Sonunda güzel şeyler yaşayacağını biliyordu çünkü.Rüzgar,Masal ile birlikteyken Mira'yı hayal edecekti bi süre.Sonra sadece Masal olacaktı...Güneş her gün onlar için doğacaktı.Masal, Ateş,Su ve Toprak'ı hayal ederek uyanıyordu güne.Her sabah erkenden kalkıyordu Rüzgar'a tekrar aşık olsun diye.Masal ve Rüzgar'ı zor günler bekliyordu belki.Bazı şeyler kavga sebebi olacaktı ama onlar hiç ayrılmayacaktı.Masal Rüzgar'ın olacaktı.Ya da...Neyse....
......YAZAR....
Yeni bir gün..Mira'sız bir ev,Rüzgar'ın yanında Masal.Rüzgar için hayat şuan yok.Ölü gibi..Masal hem mutlu,hem üzgün.Mutlu çünkü Rüzgar yanında.Üzgün çünkü Rüzgar yanında gibi değil.Başka bir deyişle bedeni onunla, ruhu kayıp.
-Rüzgar! Kahvaltı hazır!
"Geliyorum Masal!"
Bu zamana kadar kurduğum hayaller bir bir gerçekleşiyordu adeta.Sevdiğim çocuk yanımdaydı ve mutluydum.Oda mutluydu,yani gülümsüyordu bazen.Belki de gülerken içi kan ağlıyordu.Bilemem.Ama bana sarılınca geçiyordu sanki acısı.Yanağıma bıraktığı bir öpücük,dünyayı verme nedenimdi.Ona hissettiklerim elbet karşılığını alacaktı.Kalbim büyük bir heyecanla o anı bekliyordu.Kim bilir belki bugündü o güzel gün...
......RÜZGAR.....
Artık adını duyduğumda bir şey hissetmiyorum.Artık sadece Masal var.Şimdi aşağıya inip ona sevdiğimi söylesem..Bilmem ya da akşam için bir süpriz...şştt!Aramızda..
Kahvaltıdan sonra Masal'ı gönderdim.Canım bahanem;Yalnız kalmaya ihtiyacım var.2 saat gezsen mi acaba? (Öküzüm de ben biraz.)
Kuzum üstelemeden gitti.Ne bilsin ki akşam onu bekleyen süprizi..
......2 saat 3 dk.sonra....
Kapının çalmasıyla kendime aynada son bir kez daha bakmadım tabiki,şizofren miyim ben?
Kapıyı açtığımda Masal yerde yatıyordu diyeceğim de demiyim,prenses öyle masum masum bakıyordu bana.
"Rüzgar,yanlış bir zamanda mı geldim?"
-Seni bekliyordum bende.Gel...
"Peki."
(Şu peki'miz yok mu bizim şu peki'miz)
İçeriye girdiğinde gözleri gözlerimi buldu.Sen hayırdır der gibi bakıyordu.
"Şey..bunlar?"
-Bunlar senin için Masal...
.....
-Acaba benimle bir ömür yaşar mısın? Rüzgar'ın Masal'ı olur musun?
"Sonsuza kadar..."
Dedi gözlerini sevdiğim kız.Bazen hayatınızdan çıkanlara teşekkür etmek istersiniz.Size mutluluğu,huzuru,güveni getirdiği için.Teşekkür etmek istersiniz,size sevildiğinizi hissettirdiği için.Ben de sana teşekkür ederim Mira.Hem beni sevdiğin için,hem de sevdirdiğin için.Hem de ne olursa olsun seveceğim kıza,Masalım'a....

VEE BİTTU KESTUK! Nasıl gidiyor.Bu bölüm biraz kısa oldu ama yeni bölüm gecikmeden gelecek.Görüşürüz!😘😘
Beni instagramda takip edebilirsiniz.
Instagram/zeynepsswss