Πυροσβέστης για φίλημα. [✔]

10.

[...]

Το κινητό μου άρχισε να χτυπά, δεν του έδωσα σημασία και συνέχισα τον υπέροχο ύπνο μου. Όμως για κακή μου τύχη συνέχισε να χτυπάει ανυπόμονα. Ποιος είναι τέτοια ώρα? Το μυαλό μου έτρεξε γρήγορα στον Μάνο και σηκώθηκα απότομα πιάνοντας το κινητο μου. Όντως ήταν εκείνος που με έπαιρνε τηλέφωνο και ευχόμουν από μέσα μου να μην έγινε κάτι κακό....κάποιο ατύχημα.

"Μάνο?"

"Εβελινα σε χρειάζομαι." Μου ειπε και άκουγες στην φωνή του την απελπισία.

"Έρχομαι." ειπα και το έκλεισα αμέσως. Φόρεσα με γρήγορες κινήσεις τα ρούχα μου και έφυγα για το σπίτι του.

Μόλις χτύπησα το κουδούνι μου άνοιξε αμέσως λες και βρισκόταν δίπλα στην πόρτα. Μπήκα μέσα και το σπαρακτικό κλάμα του μικρού με εκανε να τρομαξω. Κοίταξα τον Μάνο αμέσως και τον είδα να πίνει, φορούσε τα ρούχα της δουλειά του πράγμα που με παραξένεψε αρκετά.

"Τι εγινε?"

"Έφυγε."

"Ποιος έφυγε?"

"Η Νίκη."

Αμέσως έτρεξα στο δωματιο του μικρού και τον είδα να κλαει στο κρεβατι του ξαπλωμένος.

"Δημήτρη μου?"του είπα και τον πήρα στην αγκαλιά μου.

"Θέλω την μαμα μου." Είπε μέσα από το κλαμα του.

"Ηρεμησε μωρο μου."

"Με άφησε μόνο μου."

"Αυτό δεν είναι αλήθεια έχεις τον μπαμπά σου, που σε αγαπάει παρά πολύ." Του ειπα προσπαθώντας να τον ηρεμήσω, αλλά όσο και να προσπαθούσα δεν ηρεμουσε. Πως να τα καταφερω? Ειναι πολυ δύσκολο....να σε αφήσει η μαμά σου.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως αισθάνεται....άλλο να χάσεις τη μαμά σου από ένα θάνατο και άλλο να είναι επιλογή της να σε αφήσει.

"Θα σε προσέχω εγώ."Του είπα ενώ τον χαϊδευα στο κεφάλι του. "Εγω είμαι εδώ, και δεν πρόκειται να σε αφήσω, στο υπόσχομαι."είπα και τον φίλησα γλυκά στο μέτωπο του.

Αφού ηρέμησε τον πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά μου....τον μετέφερα προσεχτικά να μην ξυπνήσει στο κρεβατι του και βγήκα έξω.

Προχώρησα στο σαλόνι και είδα τον Μάνο να πίνει ακόμα.

"Ποσό έχεις πιει?" Τον ρώτησα

"Αντέχω."τον πλησίασα και έκατσα δίπλα του.

"Θες να μου μιλήσεις?"