Πυροσβέστης για φίλημα. [✔]

14.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και μπηκα μέσα μαζί του κλείνοντας πίσω την πόρτα.

"Ακούω." είπα και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω απο το στήθος μου.

"Είσαι νευριασμένη μαζί μου."

"Είμαι."

"Επειδή ειδες να χορεύει η Βίβιαν δίπλα μου." είπε και ήπιε μια γουλια απο το ποτό του

"Τριβόταν πανω σου."

"Κανεις λάθος μωρο μου."

"Κάνω λάθος? Δεν το νομιζω. Όλο το βράδυ δεν με κοιταξες καθόλου, ουτε ενα βλέμμα. Ουτε ενα φιλί, ενα χαδι και άφησες αυτή να σε αγγίζει και χορεψες μαζί της, πως κανω λάθος?"

"Δεν την αγγιξα."

"Αυτό εχεις μονο να μου πεις?"

"Συγγνώμη."

Κουνησα αρνητικά το κεφάλι μου καθώς δεν ήταν αυτό που ήθελα να ακούσω.

"Ζητάς συγγνώμη για κάτι που δεν έκανες?" τον ειρωνευτηκα.

"Αυτό δεν θες να ακουσεις?"

"Όχι μωρο μου. Όποιος ζητά συγγνώμη ζητά και συγχώρεση, εσύ δεν έκανες κάτι, σωστά? Ήσουν σωστός σήμερα, ε? Οπότε δεν θέλω την συγγνώμη σου."

Ο Μανος πήγαινε πανω κάτω στο δωμάτιο και ήταν σκεπτικός.

"Εβελίνα ποτε δεν ήθελα να σε πληγώσω έτσι, δεν σκέφτηκα οτι η Βίβιαν θα σου δημιουργούσε τέτοια αισθήματα, την ξέρω μια ζωη, έτσι ηταν πάντα. Ο χαρακτήρας της είναι αυτός."

"Μόνο που εγώ δεν ξέρω την Βίβιαν ουτε καν το παρελθόν σας. Πως μπορω να την εμπιστευτω αυτή την γυναίκα?"

"Εμένα να εμπιστευεσαι μωρο μου, μονο εμενα."

"Σήμερα όμως μου έδειξες άλλα."

"Ξέχασε την αυτή την μέρα. Να κάνουμε μια καινούρια αρχή." είπε και με πλησίασε.

"Δεν ξέρω."είπα δειλά.

"Ελα μωρο μου." συνέχισε παρακλητικά να δεχτώ αυτή την νέα αρχή και με έπιασε απο τον αυχένα μου και ένωσε τα πρόσωπα μας.

"Την επόμενη φορά έχω φύγει."

"Δεν θα υπάρξει επόμενη φορά."είπε και με φιλησε.

Περπατησαμε μέχρι το κρεβάτι χωρίς να σταματήσουμε το φιλί μας. Ξαπλωσαμε μαζί και απόλαυσα την αγκαλιά του.

[...]

Το πρωι μας ξύπνησε ο μικρός που είχε σηκωθεί απο νωρίς και χοροπηδουσε πανω στο κρεβάτι.