Πυροσβέστης για φίλημα. [✔]

9.

[...]

"Φαίη?" Είπα μόλις κατάλαβα ότι σήκωσε το τηλέφωνο της.

"Εβελινα!"

"Κερνάω καφέ!"Είπα και δεν χρειάστηκε παραπάνω πειθώ για να την συναντήσω.

Μετά από λίγα λεπτά βρισκόταν σπίτι μου.

Της είπα όλα όσα αφορούν εμένα κα τον Μάνο με την κάθε λεπτομέρεια.

"Μπορείς να το κανεις?"

"Τι εννοείς?"

"Είσαι με έναν παντρεμένο και έχει και παιδί μην γίνεις σαν εκείνες τις κοπέλες που περιμένουν μια ζωή το διαζύγιο και μετά μένουν μόνες τους."

"Όχι δεν θα γίνω, δεν...μου είπε ότι θέλει χρόνο και μετά θα είμαστε μαζί." Είπα με μια μικρή αμφιβολία.

"Το ελπίζω, αλλιώς θα του βγάλω τα μάτια."είπε και μου έσκασε ένα χαμόγελο.

"Για πες μου τώρα τι γίνεται με τον Τηλέμαχο." Το πρόσωπο της φωτίστηκε ολόκληρο μονο και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του.

"Νομίζω ότι ειμαι ερωτευμένη."

"Ωωωω ναι είσαι!" Είπα με σιγουριά καθώς την γνωρίζω καλά.

"Αλλά φοβάμαι."

"Τι φοβάσαι?"

"Την δουλειά του."

"Κατάλαβα, κι εγώ το ίδιο..Αλλά είναι κάτι που αγαπάει και τον κάνει χαρούμενο, αν είναι αυτός χαρούμενος είμαι κι εγώ."

[...]

"Είναι η τυχερή σου μέρα."είπα στον Μάνο ενώ μιλουσαμε στο κινητό.

"Μμμμ γιατί παρακαλώ?"

"Γιατί θα σου κάνω το τραπέζι σήμερα το βράδυ στο σπίτι μου."

"Θέλω να σε δω στην κουζίνα."μου είπε πονηρά κάνοντας με να γελάσω.

"Σε κλείνω, έχω ετοιμασίες." Είπα χαμογελώντας και τερματισα την κλήση μας.

Σήμερα το βράδυ θα λείπουν ο μπαμπάς μου και ο θείος μου καθώς έχουν βάρδια στο νοσοκομείο και αποφάσισα να ετοιμάσω ένα δείπνο για μένα και τον Μάνο. Όπως λέει και η παροιμία όταν λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια, και εγώ έχω σκοπό να το κάνω και πράξη.

Έκανα ένα υπέροχο δείπνο για τον Μάνο και εύχομαι να του άρεσε....έβαλα όλη μου την μαεστρία για να τον εντυπωσιασω.

Θαύμασα το τραπέζι κοιτάζοντάς το και τώρα σειρά έχω εγώ....οι δικές μου ετοιμασίες. Διάλεξα να φορέσω ένα μαύρο φόρεμα πιο πάνω από το γόνατο και το συνδυασα με μπλε ψηλά μποτάκια μέχρι τον αστράγαλο.

Η ώρα έχει φτάσει και πριν ρίξω μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου.

Το βλέμμα μου πέφτει πάνω στον Μάνο...Είναι αρκετά εντυπωσιακός...φοράει ένα τζιν με ένα μπλουζάκι μαύρο και τα μαύρα αρβυλάκια του.

Είναι τόσο σέξυ και αυθόρμητα δαγκώνω το κάτω χείλος μου.

Μου χαρίζει ένα πονηρό χαμόγελο και το βλέμμα του με καίει καθώς με κοιτάει εξεταστικά από κάτω μέχρι πάνω.

"Περνα μεσα." Του λεω και με πλησιάζει.Με πιάνει από τη μέση και με κολλάει πάνω στο σώμα του δίνοντάς μου ένα παθιασμένο φιλί.

"Ας αφήσουμε το δείπνο για σήμερα."είπε μέσα από το φιλί μας. Τα χείλη του κατέβηκαν στον λαιμό μου αφήνοντας μου τα σημάδια του. Έγυρα το κεφάλι μου πίσω δίνοντάς του περισσότερη πρόσβαση στο λαιμό μου. Με σήκωσε λίγο και τυλιξα τα πόδια μου στην μέση του και εκείνος με κρατούσε από τους γλουτούς μου γεμίζοντας τις χούφτες του από το δέρμα μου.

Ανεβηκαμε στο δωματιο μου και με ξαπλωσε απαλα στο κρεβατι μου. Ανεβηκε επανω μου και συνέχισε τα φιλιά του στο κορμί μου. Αναστεναγμοί έβγαιναν από το στόμα μου και οι ανάσες πια είχαν γίνει βαριές.

[...]

Ένας μήνας έχει περάσει και η Εβελινα με τον Μάνο συνεχίζουν να βρίσκονται κρυφά. Με τον μικρό Δημήτρη εχουν ερθει πολυ κοντα και την εμπιστυεται και την αγαπαει πιο πολυ και απο την μαμα του. Ο Μανος προσπαθει να ετοιμασει τον μικρο για τον χωρισμο τους με την Νικη και να το παρει οσο το δυνατό πιο ήρεμα γίνεται. Η Εβελινα περιμένει υπομονετικά τον Μάνο να παρει το διαζυγιο, για να μην φοβάται μήπως κάποιος τους δει ή ο μικρός καταλάβει κατι. Η Φαίη και ο Τηλέμαχος είναι ζευγάρι και περνούν κι αυτοί τις δικές τους στιγμες σαν ερωτευμένο ζευγαράκι.

Το κινητό μου άρχισε να χτυπά, δεν του έδωσα σημασία και συνέχισα τον υπέροχο ύπνο μου. Όμως για κακή μου τύχη συνέχισε να χτυπάει ανυπόμονα. Ποιος είναι τέτοια ώρα? Το μυαλό μου έτρεξε γρήγορα στον Μάνο και σηκώθηκα απότομα πιάνοντας το κινητο μου. Όντως ήταν εκείνος που με έπαιρνε τηλέφωνο και ευχόμουν από μέσα μου να μην έγινε κάτι κακό....κάποιο ατύχημα.

"Μάνο?"

"Εβελινα σε χρειάζομαι." Μου ειπε και άκουγες στην φωνή του την απελπισία.

"Έρχομαι." ειπα και το έκλεισα αμέσως. Φόρεσα με γρήγορες κινήσεις τα ρούχα μου και έφυγα για το σπίτι του.

Μόλις χτύπησα το κουδούνι μου άνοιξε αμέσως λες και βρισκόταν δίπλα στην πόρτα. Μπήκα μέσα και το σπαρακτικό κλάμα του μικρού με εκανε να τρομαξω. Κοίταξα τον Μάνο αμέσως και τον είδα να πίνει, φορούσε τα ρούχα της δουλειά του πράγμα που με παραξένεψε αρκετά.

"Τι εγινε?"

"Έφυγε."

"Ποιος έφυγε?"

"Η Νίκη."