A Taste Of Second Romance [COMPLETED]

TWENTY NINE

'Edi ako ng tanga!

Putangina! Ganito ba talaga ako katanga at nahulog at nagmahal at nabaliw at nagkaanak sa isang lalaking walang ginawa kundi mahalin at saktan ako?!

'Edi magdiwang tayo dahil ako na si tanga ay nagmahal kay gwapong manloloko.

Depress na nga ako sa mga nangyayari, nagawa ko pang mag-joke.

Patama naman kasi ang sinabi ni Lily eh.

Ano bang klaseng pagmamahal ang meron ako kay Kellan kung hindi ko siya ipaglaban ng husto? Gusto ko lang ba talaga na si Kellan lang ang lalaban sa akin?

Oo, I could say na siya lang nga. Hindi niya ako binitiwan kahit saan man ako nagpunta o kahit ilang taon man kami nagkahiwalay. He never moved on from me. He stayed by my side all throughout these years at pinaglaban ako kahit hindi ko siya nakikita. Pinaglaban niya ako kahit hanggang tingin lang siya noon.

A tear started to escape my eyes, followed by another and another until I began to sobbed.

Lily was right. At tama rin ang sinasabi ko noon. Ipaglalaban ko si Kellan pero bigla akong umatras sa laban dahil sa mga takot at pagdadalawang-isip at ang mga what-ifs.

I was scared of getting hurt again kaya hindi ako lumalaban. Pero tangina, ang tanga ko! Bakit ko pa siya minahal kung hindi ko pala siya ipaglalaban?

That's what they called tanga.

Yes, yes... Tama nga... Bumangon at lumaban.

"Babe," nakita kong pumasok si Kellan sa kwarto namin at lumuhod sa harap ko dahil nakaupo ako sa gilid ng kama. "Ano na namang nangyari? Ba't umiiyak ka na naman ha?"

Umiling ako. "Wala. I just realized something."

His eyebrow raised. "What is it?"

Napangiti ako. "Wala ka palang regalo sa akin,"

He chuckled. "Sino nagsabing wala? Meron kaya,"

"Weh? Nasaan na?" I leaned my hand out to him para makuha ko na ang regalo ko.

"Hindi ko dala eh. Saka marami 'yun kaya iniwan ko nalang sa bahay natin."

"Bahay natin o sa condo ko o condo mo?"

He smiled sweetly. "'Yung mismong magiging  bahay nating dalawa at ni baby."

Hindi ko napigilang ngumiti sa sinabi niya. I curled my arms around his neck and rested my head on his. I hugged him tight as I felt his soft mouth grazing the skin on my neck. He hugged me back around my waist.

"I thought something wrong happened, 'yun lang pala ang iniyakan mo. Syempre, may regalo ang asawa ko galing sa akin, hindi pwedeng makakalimutan ko 'yun. Baka ikaw siguro ang walang regalo sa akin?"

Napahagikhik ako. He was really good at guessing. "Oo," nahihiyang saad ko. "Pero promise, bibilhan kita kapag may time akong gumala,"

Umiling siya sa aking sinabi at hinawakan ang tiyan ko umbok. Hinihimas niya iyon. "I don't want a material for a gift, Viane. You and the baby alone are already the greatest gifts I have ever recieved. Just one thing I'll ask you is never leave me again, 'kay? You completed my life and there's nothing more I could ask for."

Napaluha na naman ako sa sinabi niya. Oh, Kellan. He never failed to make me smile and cry at the same time.

"'K, my love?" he reassuringly asked again, kissing the top of my tummy.

"K, my love." I whispered.

-

"MERRY CHRISTMAS EVERYONE!!!"