Τον ένιωθα να έρχεται όλο και πιο κοντά μου κι εγώ είχα μείνει εκεί να τον κοιτάω. Γιατί δεν φεύγω γαμώτο μου??
.....
Λίγο πριν έρθουμε πιο κοντά, τον σπρώχνω λίγο και προσπαθώ να βρω τη φωνή μου.
"Για-γιατί ήρθες??" λέω τελικά και ξανά γλύφω τα χείλη μου.
"Για σένα γλύκα.." μου λέει και έρχεται πιο κοντά μου και πάει να με φιλήσει. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και γουρλώνω τα μάτια μου. Τον σπρώχνω πιο πολύ και απομακρύνεται.
"Τι σκατά κάνεις??!" φωνάζω και του ρίχνω μια δολοφονική ματιά.
"Προσπαθώ να γίνω φιλικός.." λέει και εμφανίζεται ένα αλαζονικό χαμόγελο.
"Πας καλά αγοράκι μου? Τι είμαι? Η πουτανίτσα σου? Σήκω φύγε απο δω!!"και την ώρα που πάω να φύγω, με τραβάει ξανά απ το χέρι.
"Έλα να σε πάω σπίτι. Είναι αργά.."λέει ήρεμος.
"Δεν μου κόβουν καλύτερα τα πόδια που νομίζεις πως θα έρθω εγώ μαζί σου!"
"Γαμώτο, σταμάτα να είσαι τόσο πεισματάρα! Ανέβα να σε πάω." και μου δείχνει μια μηχανή.
"Εγώ στη μηχανή μαζί σου δεν ανεβαίνω!" και σταυρώνω τα χέρια μου.
"Θα ανέβεις και θα σου αρέσει κιόλας!" μου λέει και και με βουτάει απ τη μέση ανεβάζοντας με πάνω στη μηχανή.
"Αυτό που κάνεις λέγετε απαγωγή!" του λέω την ώρα που ανέβαινε κι εκείνος και τον άκουσα να γελάει πνιχτά.
"Χαχα! Είσαι όντως τρελή!" και ανάβει τη μηχανή.
"Κρατήσου!"
"Ότι θέλω θα κάνω!" και σταυρώνω τα χέρια μου απ το πείσμα. Ξαφνικά ξεκινάει και γραπώνομαι απευθείας πάνω του και τυλίγω τα χέρια μου γύρο του. Του ξέφυγε ένα μικρό γελάκι και πάτησε περισσότερο το γκάζι.
"Ξέρεις που μένω??" λέω με απορία.
"Όχι." λέει αόριστα.
"Και τότε που πας??" φωνάζω.
"Δεν είπα ποτέ ότι θα σε πάω στο δικό σου σπίτι.." κι εγώ γουρλώνω τα μάτια μου.
"Τι?? Που με πας ρε ανώμαλε??" άρχισα να λέω και του βαρούσα την πλάτη.
"Αου! Μην βαράς μωρέ!" λέει με πονεμένο ύφος.
"Σταμάτα να κατέβω τώρα!" απαιτώ και ξαφνικά σταματάει η μηχανή. Αα τόσο απλό ήταν τελικά??" σκέφτομαι και κοιτάω γύρο μου.
"Φτάσαμε.." κι εγώ συνεχίζω να μην αναγνωρίζω το μέρος.
"Που είμαστε??" λέω κάπως φοβισμένη. Έχει αρχίσει να με τρομάζει πάρα πολύ αυτός ο άνθρωπος!
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
