Οι επόμενες μέρες ήταν απλά μοναδικές. Δεν ήθελε κανένας μας να φύγει και να ξανά γυρίσουμε πίσω στα διαβάσματα μας και στην βαρετή καθημερινότητα. Απλά θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι το καλοκαίρι εάν θέλουμε να πάμε διακοπές. Τώρα πρέπει να βάλουμε τα κεφάλια μέσα και να αρχίσουμε το διάβασμα γιατί ήρθαν τα Χριστούγεννα και ούτε που το καταλάβαμε. Πόσο γρήγορα πέρασε η φετινή χρονιά? Δεν μπορώ να το πιστέψω πως σε 5 μήνες περίπου θα τελειώσουν 12 χρόνια σχολικής ζωής. Μου φαίνεται απίστευτο..
"Ναι.." λέω την ώρα που σηκώνω το κινητό μου, ενώ ήμουν απορροφημένη στο βιβλίο της Ιστορίας.
"Έλα μωρό μου.." ακούω την φωνή του και αμέσως αφήνω το βιβλίο κάτω. Μπορεί να βρισκόμαστε κάθε μέρα έστω και για 5 λεπτά τώρα στις διακοπές, αλλά δεν παύει να μου λείπει.
"Που είσαι βρε μωρό μου..?? Έχω πήξει σε Αριστοτέλη και Βενιζέλο μαζί!!" του παραπονιέμαι.
"Απ έξω απ το δωμάτιο σου.." μου λέει με αισθησιακή φωνή και πετάγομαι απ την καρέκλα μου και ξεκλειδώνω την πόρτα του δωματίου μου. Μόλις την ανοίγω, πέφτω πάνω στην αγκαλιά του και τυλίγω τα πόδια μου γύρο του.
"Σιγά, σιγά βρε αγάπη μου.. Θα με πνίξεις!" προσπάθησε να πει μέσα απ τα χιλιάδες φιλιά που του δίνω. Περπάτησε πιο μέσα και έκλεισε την πόρτα πίσω του και ξάπλωσε στο κρεβάτι, αφήνοντας με εμένα απο πάνω του για να μπορώ να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω όσο θέλω!
Όταν τον είχα χορτάσει για τα καλά, καθόμασταν αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι μου, με κλειδωμένη εννοείται την πόρτα, και κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον.
"Το βράδυ γίνεται ένα πάρτι εδώ κοντά και με έχουν καλέσει, πάμε..?" μου προτείνει κι εγώ το σκέφτομαι για λίγο.
"Δεν μπορώ βρε αγάπη μου.. Έχω να τελειώσω κάτι ενότητες Αρχαίων.." του λέω απογοητευμένη.
"Έλα βρε Ανδριάνα μου.. Τη δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και δεν έχουμε βγει καθόλου εκτός απο κανένα καφέ που πεταγόμαστε για λίγο.." μου λέει παραπονεμένος. Έχει δίκιο όμως δεν θα μπορέσω να περάσω Αθήνα εάν βγαίνω συνέχεια.. "Το ξέρω πως διαβάζεις, όμως η ζωή δεν είναι μόνο διάβασμα. Έκλεισες τον εαυτό σου όλα τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μέσα. Φτάνει επιτέλους τόσο διάβασμα!" συνεχίζει και με κοιτάζει με μια προσμονή. "Θα είναι και η Έλλη εκεί.." προσθέτει ηττημένος κι εγώ χαμογελάω.
"Καλά, με έπεισες.. Αρκετά διάβασα για αυτές τις μέρες." του λέω τελικά και εκείνος πέφτει πάνω μου και με γεμίζει με φιλιά.
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
