Όταν έφτασα σπίτι, οι γονείς μου είχαν αποκοιμηθεί στον καναπέ του σαλονιού κι έτσι, χωρίς να κάνω φασαρία και αρχίσουν μετά την ανάκριση, πήγα προς το δωμάτιο μου. Άφησα μια μεγάλη ανάσα μόλις μπήκα στο δωμάτιο μου, που σίγουρα κρατούσα πάρα πολύ ώρα! Πέταξα την τσάντα μου πιο δίπλα και έκατσα στο κρεβάτι κοιτώντας απ έξω απ το παράθυρο. Τι έχω πάθει?? Γιατί συνεχίζω να κάνω μαλακίες μαζί του?? Γιατί απλά δεν έφυγα, δεν τον χαστούκισα ή οτιδήποτε άλλο απο το να φτάσουμε ως εδώ?? Αυτός το μόνο που θέλει είναι να με πηδήξει κι εγώ τι κάνω? Τον αφήνω να με φιλάει και να μου βγάζει τη μπλούζα μου! Σκατά τα έχω κάνει.. Άσε και το άλλο. Για ποιο γαμημένο λόγο του τρίφτηκα??!!
Καθώς μονολογούσα απο μέσα μου, μου απέσπασε την προσοχή το κινητό μου. Κοιτάω την αναγνώριση και βλέπω το όνομα της Έλλης. Ωχ.. Το περίμενα η αλήθεια είναι.. Απλά το περίμενα κάπως πιο σύντομα. Ίσως τότε να είχα προλάβει τα χειρότερα!
"Έλα.." είπα χαλαρή και σηκώθηκα απ το κρεβάτι πηγαίνοντας προς το μπάνιο για να δω εάν έχει ζεστό νερό. Σίγουρα το χρειάζομαι αυτό το μπάνιο!
"Πες τα μου όλα!!" φωνάζει μέσα στο αυτί μου με αυτή την τσιριχτή φωνή της που με κάνει να μορφάζω απ τον πονοκέφαλο που ήδη μου προκάλεσε. Πραγματικά, λίγο ακόμα και θα την άκουγαν και οι δικοί μου απ το σαλόνι..
"Αρχικά μην φωνάζεις σε παρακαλώ.." της λέω παραπονεμένα. "Κατά δεύτερον, θα δεχτώ μόνο μέχρι 3 ερωτήσεις." της λέω ενώ κάθομαι στην μπανιέρα για να ελέγξω την θερμοκρασία του νερού. Δεν έχω καθόλου όρεξη να απαντάω σε χιλιάδες ερωτήσεις που θα μου αράδιαζε μέσα σε ένα λεπτό.
"Γιατί μόνο 3?? Εγώ έχω τόσες απορίες!" παραπονιέται.
"Να το πάρω αυτό μήπως σαν πρώτη ερώτηση??" της λέω προειδοποιώντας την.
"Όχι. όχι, εντάξει! Λοιπόν... Που πήγατε??" ρωτάει κι εγώ χαίρομαι που χαράμισε έτσι μια τόσο ηλίθια ερώτηση! Όσο πιο ηλίθιες, τόσο πιο γρήγορα θα τελειώσει η ανάκριση.
"Στο σπίτι του. Δεύτερη ερώτηση.."
"Χμμ... Τι κάνατε??" ρωτάει πονηρά. Ω έλα τώρα! Αυτό είναι χτύπημα κάτω απ τη μέση..
"Την εργασία...??" λέω καθώς το σκέφτομαι. Ξέρω πως είναι κολλητή μου και δεν της κρύβω τίποτα, αλλά εάν μάθει τι πήγα να κάνω θα χάσει πάσα ιδέα για μένα. Καλύτερα να της το πω αύριο με τρόπο παρά τώρα απ το τηλέφωνο και ξεσηκώσει τη γειτονιά.
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
