Το επόμενο πρωί, ευτυχώς ήταν Σάββατο! Ξύπνησα κάπως αργά και έκατσα για λίγο ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Άνοιξα το κινητό μου και είδα κάποιες ειδοποιήσεις και 2 μηνύματα απ το facebook. Ανοίγω πρώτα τις ειδοποιήσεις και βλέπω πως κάποιος άκυρος είχε γενέθλια. Χέστηκα! Είπα απο μέσα μου και συνέχισα να κοιτάζω παρακάτω σε κάτι σχόλια μιας δημοσίευσης. Τα αγνοώ και πάω στα μηνύματα. Το ένα ήταν απο την Έλλη λέγοντας μου να βγούμε το βράδυ. Συμφώνησα και πήγα στο επόμενο μήνυμα. Νίκος Σωτηρίου.
Μόλις είδα το όνομα του ξίνισα και το άνοιξα για να δω τι στο διάολο θέλει απ τη ζωή μου.
'Άκου να σου πω, μπορεί εσένα να μην σε ενδιαφέρει η εργασία αλλά δεν θέλω να πατώσω εξαιτίας σου! Έλα απ το σπίτι μου αύριο στις 7 για να τελειώνουμε..-.- '
Αι στο διάολο σκέφτηκα και το έκλεισα με νεύρα. Να πάω σπίτι του?? Δεν υπάρχει περίπτωση!
Κατέβηκα προς την κουζίνα για να φτιάξω καφέ και βρήκα την μητέρα μου να καθαρίζει φασολάκια. Με μισεί αυτή η γυναίκα!
"Καλημέρα.." της λέω βαριεστημένα και πάω προς τη μηχανή του καφέ.
"Καλησπέρα λένε τέτοια ώρα παιδάκι μου!" λέει η μάνα μου με μια ειρωνεία καθώς σταματάει για λίγο να ασχολείται με τα φασολάκια της.
"Εε καλησπέρα τότε.." της λέω και πάω να φύγω με την κούπα στο χέρι.
"Ανδριάνα.." την ακούω να μου μιλάει λίγο πριν πάω να φύγω και με σταματάει.
"Πες το!"
"Θα πας μέχρι το σούπερ μάρκετ να μου πάρεις κάτι πράγματα?" λέει με ένα ύφος κουταβιού. Τώρα προσπαθεί να με κάνει να την λυπηθώ??
"Τώρα??" λέω δυσανασχετώντας και κάνω κι εγώ τα γλυκά ματάκια μπας και τις σκαπουλάρω.
"Ναι γλυκιά μου, τώρα. Τι να σου κάνω εγώ που ξύπνησες στη μία η ώρα το μεσημέρι? Πρέπει να φτιάξω κι ένα φαγητό να φάμε. Ο πατέρας σου θα γκρινιάζει πάλι.." άνοιξε το κασετόφωνο και παραλογιζόταν.
"Κι εσύ που ξύπνησες νωρίς γιατί δεν πήγες??" της λέω με σηκωμένα φρύδια και της χαμογέλασα ειρωνικά.
"Βλέπω την δικαιολογία της έχεις πρόχειρη.. Λοιπόν, πήγαινε ντύσου και έλα να σου δώσω τη λίστα και τα λεφτά." μου λέει και αμέσως ξενερώνω. Δεν την γλίτωσα τελικά.
Πάω ξανά στο δωμάτιο μου και αρπάζω κάτι πρόχειρο να βάλω. Μια φόρμα και ένα μακρυμάνικο μπλουζάκι είναι οκ.
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
