Ημέρα Πέμπτη. Απ τις αγαπημένες μου μέρες. Γιατί? Γιατί έχουμε 5ωρο!
Βάζω μια μαύρη φόρμα με μια μαύρη κοντομάνικη μπλούζα και μια μαύρη ζακέτα. Δεν έχω όρεξη για τίποτα σήμερα. Θέλω μόνο να κάνω αυτές τις λίγες ώρες μάθημα και να γυρίσω να ξαπλώσω ξανά στο κρεβάτι.
Βγαίνω έξω και όπως το είχαμε κανονίσει, με περίμενε ο Νίκος κεφάτος. Τα μούτρα μου ήταν μέχρι πάτωμα απ τη νύστα και εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος.
"Καλημέρα μωρό μου.." λέει γλυκά και με παίρνει στην αγκαλιά μου δίνει ένα φιλί στο κεφάλι μου.
"Καλημέρα.." λέω βαριεστημένα και βγαίνω λίγο απ την αγκαλιά του για να τον βλέπω.
"Συμβαίνει κάτι? Τι έχεις??"ρωτάει ανήσυχος σκύβοντας λίγο για να με βλέπει καλύτερα. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το χθεσινό με τον Βασίλη. Εάν μάθει το οτιδήποτε, θα τον στείλει στο νοσοκομείο.
"Τίποτα. Απλά νυστάζω.." λέω άνετη και πάω προς τη μηχανή.
"Πάμε για καφέ??" ρωτάω χαμογελαστός.
"Τι λες παιδάκι μου?? Τις θέλω τις απουσίες μου.." τον μαλώνω και ανεβαίνω με τη βοήθεια του.
"Ηρέμισε παιδάκι μου. Εννοούσα να πάμε να πάρουμε.." κι εγώ αμέσως του χαμογελάω ένοχα.
"Καλά τότε. Πάμε γρήγορα πριν ξεκινήσει η πρώτη ώρα.."
~~~~
Μετά από 4 ώρες μαθήματος, η τελευταία ήταν σαν ελεύθερη ώρα. Καθόμασταν απλά στις θέσεις μας και κάναμε ότι θέλουμε χωρίς φασαρία. Κάποιοι προτίμησαν να διαβάσουν, όπως θα έπρεπε να κάνω κι εγώ αλά τελικά καθίσαμε με την Έλλη και της έλεγα ότι είχαν γίνει όλες αυτές τις μέρες. Ήμουν απαράδεκτη που δεν της είχα πει τίποτα. Αλλά πότε να προλάβω να της πω??
Μόλις χτυπάει το κουδούνι και επιτέλους μπορούμε να φύγουμε από αυτή την κόλαση, νιώθω δυο χέρια να τυλίγουν τη μέση μου από πίσω και χαμογέλασα.
"Θες να έρθεις απ το σπίτι μου να κάτσουμε??" ψιθυρίζει στο αυτί μου και με κάνει ν' ανατριχιάζω.
"Τι έχεις στο μυαλό σου??" γυρνάω και τον κοιτάζω με πονηρό ύφος.
"Τίποτα συγκεκριμένο. Απλά ν' αράξουμε" λέει με ένα πλατύ χαμόγελο. Ναι, σε πιστέψαμε τώρα..
"ΟΚ τότε!" του χαμογελάω κι εγώ και δίνοντας του ένα πεταχτό φιλί, τον προσπερνάω και πάω προς τα έξω με την Έλλη.
Όταν βγαίνουμε προς τα έξω, βλέπω τον Νίκο να με περιμένει μιλώντας με τον Παύλο. Μόλις με βλέπει, κάνει ένα περίεργο νόημα στον Παύλο και εκείνος κοιτώντας τον αγριεμένα, φεύγει. Ακόμα μαλωμένοι είναι??
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
