C
Bulutları bilirsin bazen koyun olurlar bazen bir öksüz
Bazen ise kırmızı şapkalı bir çoban kızı
Dağlarda etek açarlar insanlara
Eteklerine çiçekler iliştirsen
Aşka, kar bırakırlar kardelenler eşliğinde
Karlar erir, kardelenler ölür
Belki de bir kardelen ölürken
Yeni bir tomurcuk doğurur bütün soğukluğuyla
Tomurcuklar neyleri üfler,
Semazenler döner
Herkes sıfıra döner yeni baştan
Bir sen dönmezsin düştüğün sonsuzluktan
Sonsuzluk nasıl bir şeydir ben bilmem
Bilmediğimi bilirim, bildiğimi bilmem
Hiç düşündün mü içimizdeki duvarları
Ben düşündüm, düşündüğümü bilirim
Çöktü içimdeki duvarlar evet içimdeki
Pas tuttu eklemlerimdeki kemikler
İçime büyümeye başladım, dışım eskidi
Kalabalıklar, kaldırımlar da duruyorlar
Belki de kaldırımlar kalabalıklar da duruyordur
Durma eylemi ne insansız bir şeydir böyle
Dava adamı durmaz, dava adamı uykulu olmaz
Bir kelime söyle bana, harften ibaret olmasın
Ve durmasın hiç bir yolcu durakta
Bekleme noktaları, beklemenin o sivri dişleri batıyor dudaklarıma
Az sonra gözlerimi kapatacağım
Bir kuş geçecek üstümden,
Bir çiçek açacak toprağım da
Gelene hu diyeceğim, gidene hu
Bu dünya bir duraktır, boşlukları doldurun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUDÛ (Bir Yalnızlık Düştü Aklıma Bende Şiiri Bıraktım)
Poetry"Zarifoğlu bıraktı ben başladım" Cahit Zarifoğlu'nun Son Şiiri / Ocak 1987 Ölüm başucumda Bir melek elini uzatıyor bana Yapayalnız Bir yolculuk Ruhların beklediği bir yer var Orda Bir sığır gözü gibi bakıyor bana Ölüm Neden örtülerin altındasın, had...
