Ey, toprak
Ben tohumum, yalnız ve çürük derilere sahip
Bir de unutulmuş ! Bu mühimdir, unutmayasın
Kazarlar sizleri en diplerinizden, havaya
Doldururlar ardı ardına boşlukları, karanlıkla
Karanlıktan korkarım ama aşığımdır geceye, garip !
Bir yıldızda aşıktır geceye,
Çünkü o doğurur yıldızları, kaybolan güneşinden.
Ve bilirim ki bizler kötüyüz ve de çirkin
Ne günahlar sardı çehremizi
Ardından çevremizi ne kötüler
Geceyi, kirlerimi örtüyor diye seviyorum
Acaba gerçekten örtüyor mu ?
Yoksa ben mi kılıf uyduruyorum
Kılıksız, saçma bir düzen üzerine .
Üzerine düşen, düşmedi.
26.01.2016 / 20:28
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUDÛ (Bir Yalnızlık Düştü Aklıma Bende Şiiri Bıraktım)
Poesía"Zarifoğlu bıraktı ben başladım" Cahit Zarifoğlu'nun Son Şiiri / Ocak 1987 Ölüm başucumda Bir melek elini uzatıyor bana Yapayalnız Bir yolculuk Ruhların beklediği bir yer var Orda Bir sığır gözü gibi bakıyor bana Ölüm Neden örtülerin altındasın, had...
