Bir böcek göğsümü deliyordu
İnce ve siyah
El, ayaklarıyla.
Gök yüzü kızıldı,
Yer yüzü mintan giyinmiş
Kahverengi bir köy kızı.
Çekirdek çitlerdi,
Bilenmiş dişleriyle,
Koca karı sohbetlerinde.
Ve aşık olurdu
Serilmiş tarla üstüne
Serseri er'lere.
Patates toplarlardı,
Yararak toprağın göğsünü.
İşleyerek nakışlı tülbentlerini
Çeyizlikler dizerlerdi.
Salt iyi insanlardı onlar.
Sohbeti, sevgiyi ve
Akşam yemeklerini severlerdi.
Başka ne ola,
Ne isteye !
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUDÛ (Bir Yalnızlık Düştü Aklıma Bende Şiiri Bıraktım)
Poetry"Zarifoğlu bıraktı ben başladım" Cahit Zarifoğlu'nun Son Şiiri / Ocak 1987 Ölüm başucumda Bir melek elini uzatıyor bana Yapayalnız Bir yolculuk Ruhların beklediği bir yer var Orda Bir sığır gözü gibi bakıyor bana Ölüm Neden örtülerin altındasın, had...
