A
Yıldızların ağıtlarını duyabiliyorum
Geceleri katran çalan gökyüzünün
Yüzüme fokurdayarak düşen,
gözyaşlarını, görebiliyorum.
Bir camdan ibaret değilim ben
Bir böcek kitininden ibaret değilim.
Bende can aldım,
Toprağın en acı yerlerinden
Bir bedene büründüm
Çatlayarak ağaçların dibinden
Belki çirkin bir kadavrayım
Bilmiyorum.
Ama biliyorum ki kadavralar sevilmez
Bedenleri yırtılır, parçalanır
Bütün kas ve kemikleriyle
Ve bütün çıplak halleriyle işlenir
Ruhu gökyüzüne, beşeri toprağa akar
Bir yanı ölümlü, diğer yanı ölümsüz.
Bunların hepsini biliyorum
Ama bir garip derde düştüm neyleyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUDÛ (Bir Yalnızlık Düştü Aklıma Bende Şiiri Bıraktım)
Puisi"Zarifoğlu bıraktı ben başladım" Cahit Zarifoğlu'nun Son Şiiri / Ocak 1987 Ölüm başucumda Bir melek elini uzatıyor bana Yapayalnız Bir yolculuk Ruhların beklediği bir yer var Orda Bir sığır gözü gibi bakıyor bana Ölüm Neden örtülerin altındasın, had...
