Luke
Leżałem i rozmyślałem, aż do mojej sali wszedł lekarz, a za nim tą dziewczyna.
- Jak się miewasz?
- Pomijając fakt, że niczego nie pamiętam to dobrze.
- Ale jak to niczego?- zanim lekarz zdążył się odezwać dziewczyna krzyknęła.
- niczego. Wiem tylko, że mam na imię Luke, bo tak do mnie mówiłaś. Mimo, że Cię nie pamiętam to...to czuję, że jesteśmy dla siebie kimś ważnym. Tylko kim? Przyjaciółmi? rodzeństwem? parą?-łzy poleciały jej po policzkach, ale ja nic na to nie poradzę.
- Luke jesteśmy parą. A ja jestem Megan. Ty masz 18 lat, ja 16.
-Megan. - powtórzyłem po niej, bo gdzieś w zakątkach umysłu coś mi dzwoni. - ja...to takie dziwne...to imię...czuję...że...kojarzę, ale nie pamiętam.
- No tak- w końcu odezwał się lekarz- Masz amnezje.
- Ale...Ale on odzyska pamięć?- zaszlochała dziewczyna
- Tak, jest ona w małym stopniu i chłopak kojarzy pewne fakty. Za kilka dni wszystko powinno wrócić do normy. Tylko trzeba mu pomóc. Zdjęcia, inni przyjaciele, muzyka, a nawet pluszaki.
Zanim poznałem Megan, pamiętam, że słuchałem piosenki. Znam tekst! Ale tytułu już nie.
I wish that I wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt asleep next to you
And the memories I never can escape
'Cause I'm not fine at all*
Wiem, że ta piosenka miała jakieś szczególne znaczenie, ale nie wiem jakie. Wiem jedno. Amnezja to jest coś strasznego. Nie pamiętam mojej dziewczyny. Przyjaciół też nie (jeżeli takowych mam). Niech ta pamięć wróci mi bardzo szybko.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Amnesia- 5 second of summer
CZYTASZ
Destiny |L.H.
FanfictionCzy można wpaść 3 razy w ciągu dnia na osobę, której się kompletnie nie zna? Czy może coś z tego wyniknąć?
