Bana Ne Yaptın?

Evlenelim

Jung Kook'a:

O zaman evlenelim. Artık geri dönüş yok. Annem beni öldürür.

Jung Kook'tan:

Ciddi misin?Çok teşekkür edrim. Sana hayatımı borçluyum. Çok teşekkür ederim. Seni asla pişman etmeyeceğim.

Emin olduğum bir şey varsa o da pişman olacak olduğum. Ama artık geri dönüş yok. Her zaman evlilikten nefret eden ben şimdi sahte bir evlilik yapıyorum.Hem de kim olduğunu bile bilmediğim biriyle. Daha sadece bir gündür tanışıyoruz. İlk seferde kabul etmekle hata yaptım. Neden yardım etmek istedim ki? Hadi bunları geçtim daha önemli bir sorunumuz var. Bebeği nereden bulacağız? Karnımın büyümediğini fark ettiklerinde, yalanımız ortaya çıkacak.

Hızlıca duş alıp uyudum. Annemin sesiyle uyandım. Jung Kook'ların evine gideceğimiz için beni uyandırmaya çalışıyordu.İstemeye istemeye kalktım. Canım hiçbir şey yapmak istemiyordu ama yapmak zorundaydım. Dolabı açtım ve annemin en sevdiği kıyafetleri çıkardım. Bana zorla aldığı kız gibi görünmem için giyineceğim kıyafetler. Hayır, anlamıyorum bunları giymeyince erkek mi oluyorum? İnsanlar ve saçma yargıları. Neyse normal gözükmem gerektiği için aralarından birini seçip üstüme geçirdim. Hızlıca saçımı yapıp aşağı indim.Annem bana şaşkın şaşkın baktı. Sonuçta en sevdiği elbiseyi giymiştim. Rahatsız oldukları için elbise giymeyi hiçbir zaman tercih etmemiştim. Arkadaşlarım hep erkek olunca doğal olarak ben de onlar gibi rahat kıyafetler giymek istiyordum. Ama bugün onları bu yalana inandırmak için böyle giyinmem gerekiyordu.

''Bana böyle bakmaya devam edersen bu elbiseyi çıkarıp atarım, biliyorsun.''

''Tamam tamam. Çok güzel olduğun için öyle baktım. Bugünün geleceğini hiç düşünmemiştim. Anneanne olacağıma inanamıyorum. Biliyorsun bunun için çok gencim. Ama ne olursa olsun, çok mutluyum.''

''Tamam anne, sakin olur musun? Ortada duygulanacak bir şey göremiyorum.''

''Hamilelik bile seni değiştiremiyor ya helal olsun!''

''Hadi artık gidelim.'' dedim ve evden çıktım.Arabada annemin duygusallığı sonucu saçma bir hava hakimdi. Jong Kook'ların evine vardık.Kapıyı çaldım. Üzerimde saçma bir gerginlik vardı. Beklediğim üzere kapıyı annesi açtı.

''Omo, Yu Jin~ahh! Hoşgeldin tatlım, hoşgeldiniz Yu Jin'in annesi.''

''Yun Hee.'' annem düzeltti.

''Doğru, Yun Hee~shi.'' Bozulduğu her halinden belliydi.

''Yu Jin~ahh! Nasıl hissediyorsun? Bebek iyi mi?'' Annesi yine beni soru yağmuruna tutmaya başlamıştı. Şükürler olsun ki Jung Kook geldi ve bana sarıldı.

''Sakin ol anne, yine Yu Jin'i soru yağmuruna tutmaya başladın.''

''Tamam tamam, sadece biraz heyecanlandım.'' Annesi yüzünü asıp salona doğru gitmeye başladı. Hevesinin kırıldığı belliydi. Hızımı arttırıp ona yetiştim ve koluna girdim.

''Omoniiii! Bebek çok iyi, ben de çok iyiyim.'' Bir dakika ben bu kadının gönlünü mü almaya çalışıyorum. Banane ondan. Kendine gel Yoon Yu Jin! Bir tarafım kadına üzülürken diğer tarafımda kendimi bu oyuna fazla kaptırdığımı söylüyordu.Babasının sorusuyla gerçeğe döndüm.

''Ne kadar erken evlenirseniz o kadar iyi. Cuma nasıl, size de uygun mu?''

NEEEEE? CUMA MI? BU CUMA MI? ZATEN SALIDAYIZ ÇOK ERKEN DEĞİL Mİ????? OLMAAAAAAZ!

Annem ona göre uygun olduğunu söyledi. Bu sefer gözler ikimize çevrildi, ikimiz derken Jong Kook ve benden bahsediyorum. Jong Kook elimi tuttu.