นี่ก็ผ่านมาหลายคืนแล้วที่ฉันทำได้แต่เพียงเฝ้ามองเด็กหญิงตัวน้อยนอนหลับสนิทท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น และความรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนมีเพียงแค่พวกเราสองคนเท่านั้นที่ยังคงมีชีวิตอยู่คอยแลกเปลี่ยนแก๊ซออกซิเจนให้เป็นคาร์บอนไดออกไซด์บนดาวเคราะห์ที่ถูกเรียกว่าโลก เหมือนเป็นมนุษย์สองคนสุดท้ายในระบบสุริยจักรวาลอะไรทำนองนั้น ฟังดูบ้าสิ้นดี ฉันเริ่มงอเข่าขึ้นซุกตัวลงไปเพราะอากาศที่หนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่หยุดหย่อน เฝ้ามองดูแมรี่ น้องสาวของฉัน กำลังเอนหัวพริมตาหลับอยู่บนกระเป๋าสัมภาระสีชมพูใบใหญ่ที่พวกเราใช้ติดตัวไปไหนมาไหนตลอดทาง
ฉันพยายามข่มให้ตัวเองหลับบ้าง แต่มันช่างเป็นเรื่องที่ยากเย็นเสียเหลือเกิน ยากยิ่งกว่าการสอบแคลคูลัสช่วงสมัยเกรดแปดซะอีก 'หลับซะดาร์ซี่! สามคืนแล้วนะที่เธอไม่ได้หลับตาลงเกินสองชั่วโมงน่ะ!' เสียงคำพูดของความคิดสะท้อนดังก้องไปมาในหัวสมองกลวงๆของฉัน ซึ่งไม่ได้ช่วยให้หลับลงได้เลยแม้แต่นิดเดียว ฉันคิดว่าตัวเองกลัวจนไม่กล้าหลับตาลง เหมือนว่ากำลังนั่งจมอยู่ในอาการขวัญผวาอย่างหนักหน่วงจนต้องสั่งตัวเองให้สูดลมหายใจเข้าออกช้าๆก่อนที่จะกลั้นหายใจเพราะความเกร็งจนขาดอากาศตายเข้า หากเป็นแบบนี้ต่อไปอีก ฉันคงได้ล้มตึงเข้าสักวันระหว่างเดินทางไปค่ายหลบภัยที่บรูคลิน
และถ้าเป็นแบบนั้นจริง แมรี่คงลำบากน่าดู
ชีวิตอันน่าเวทนาที่เหลืออยู่ของฉันทั้งหมด อุทิศเพื่อน้องสาวเพียงคนเดียวเท่านั้น ให้เธอปลอดภัย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม แมรี่คือครอบครัวที่เหลืออยู่ของฉัน ดาร์ซี่คนนี้จะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปเป็นอันขาด
อ้อ! นั่นชื่อฉันเอง ดาร์ซี่ และน้องสาวฉัน แมรี่ ที่มาจากแมรี่ลู แต่ดาร์ซี่มาจากอะไรนั้นฉันเองก็ไม่ทราบแน่นอน พ่อบอกแค่ว่ามัน'เพราะ'ดี ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่หรอก ดาร์ซี่ก็ดาร์ซี่ น่าแปลกนะว่าไหม? ถ้าพ่อจะตั้งชื่อนี้ด้วยเหตุผลที่ว่าฟังดูเพราะดี ทำไมไม่ตั้งเป็นเดซี่ล่ะ ฟังดูดีกว่าร้อยเท่า เป็นชื่อดอกไม้อีกต่างหาก
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Universe | ล่า ข้าม โลก
Bilim Kurguพวกเขาเห็นเรา พวกเขากำลังหัวเราะเยาะและมองมาที่มนุษย์งี่เง่าอย่างพวกเรา พวกเรากำลังจะจบเห่ Unedited | Ongoing Univers ล่า ข้าม โลก by tempuraisluv
